Recensie: De Kleur van Stilte RECENSIE

Recensie: De Kleur van Stilte - Elia Barceló

Elia Barceló, eerder bekend van Bal Masqué, is een romanschrijfster die vergeleken wordt met schrijvers als Carlos Ruiz Zafón. In De Kleur Van Stilte volgen we Helena Guerrero, een internationaal succesvolle schilder. Ze heeft, na veel verhuizen naar onder andere Spanje en Marokko, gekozen voor Australië als thuisbasis. Het verhaal start met Helena die wakker schrikt van een droom over La Mora, het huis waar ze als jong meisje woonde met haar ouders en haar overleden zus Alicia. De droom belooft niet veel goeds. 

De Kleur Van Stilte volgt drie verhaallijnen: een verhaallijn met de geschiedenis van Helena, waarbij haar jeugd en de levensloop van haar ouders (Blanca en Gregorio) wordt beschreven, een verhaallijn in het heden waarin Helena (ondertussen negenenzestig jaar) teruggaat naar Spanje voor de bruiloft van haar kleindochter en een verhaallijn over een geheimzinnige doos die Helena in handen krijgt, waar haar moeder Blanca verschillende herinneringen in de vorm van foto’s, brieven en documenten in heeft gestopt. Door deze wisselende perspectieven lijkt het of de lezer alles al weet en Helena op zoek moet gaan naar de puzzelstukjes in het verhaal. Centraal staat hierbij de onopgeloste moord op de zus van Helena, Alicia, wat de familie toentertijd heeft verscheurd. 

Doordat Barceló haar best heeft gedaan om de puzzelstukjes tot in detail uit te leggen en het verhaal veel details heeft meegegeven, is het verhaal op de meeste plekken vrij taai. Als lezer is geduld een schone zaak, want de uiteindelijke oplossingen zijn een stuk beter dan je vooraf dacht, maar het kan op sommige momenten knap lastig zijn om wéér een stuk te lezen over hoe een tuin er uit ziet of welk eten de personages eten. 

In het verhaal wordt er veel nadruk gelegd op geheimen en oppervlakkigheid, iets waar Barceló een zeer duidelijke mening in heeft genomen. Ze lijkt gek op geheimen en heeft haar hele boek volgestopt met verrassingen en onopgeloste raadsels. Sowieso is Barceló een meesteres in het filosoferen op laag niveau, het overdenken van daden en het beïnvloeden van gedachten. Er is duidelijk goed nagedacht over deze roman.

Het mooiste aan deze roman, is de bijzondere manier van koppelen tussen literatuur en schilderkunst. Helena is niet voor niets een bekend schilder en het is mooi om te zien hoe het verhaal rondom haar artistieke talent gebouwd lijkt te zijn. Helena heeft een bijzondere manier van kijken naar de rest van de wereld en dat kan verhelderend en vernieuwend genoemd worden. Dit, én de prachtige beschrijvingen van de verschillende locaties en steden waar De Kleur Van Stilte zich afspeelt, maakt dit een mooie roman voor iedere lezer met een beetje geduld of voor wie romans vaak iets te snel gaan.

Recensie: De Kleur van Stilte - Elia Barceló