• onze waardering

Recensie: De vierde wand RECENSIE

Recensie: De vierde wand - Sorj Chalandon

De vierde wand van Sorj Chalandon volgt het verhaal van Georges. Georges belooft aan zijn zieke vriend Samuel Akounis dat hij het toneelstuk van Antigone zal opvoeren. Dat is namelijk de laatste droom van zijn vriend Samuel. Georges reist af naar Beiroet om de acteurs voor het toneelstuk te ontmoeten. Maar daar heerst een hevige burgeroorlog en na een aanslag op een ziekenhuis is Georges leven voorgoed veranderd.

Als lezer lees je mee met Georges die de laatste wens van zijn vriend belooft in te willigen. Het boek begint met een proloog die pas tegen het eind van het boek wordt begrepen door de lezer. Het begin van het boek komt na de proloog wat traag op gang. Het is in eerste instantie niet helemaal duidelijk waar het verhaal naartoe gaat. Pas als Georges afreist naar Beiroet begint het verhaal pas echt interessant te worden. De burgeroorlog die in het land plaatsvindt wordt geprobeerd door Sorj Chalandon zo goed mogelijk weer te geven. Echter lukt dit niet helemaal. Door het langdradige taalgebruik en de wollige zinnen komt de hardheid van de oorlog niet helemaal tot zijn recht en weet de lezer dan ook niet altijd te raken. Dit is jammer want het boek heeft wel deze potentie. Het merendeel van het boek bevat langdradige zinnen, maar dit geldt niet voor alles. De schrijver weet ook een aantal prachtige zinnen op papier te zetten: "Mijn rechterbeen wilde ervandoor, me in de steek laten, een opgeschrikte sprinkhaan in zomergras. Met beide handen drukte ik het tegen de grond. Het bloedde, mijn dwaze been. Ik had niets gevoeld. Ik had altijd gedacht dat wond en gewonde één waren. Dat, als je geraakt werd, de pijn zijn boodschap uitschreeuwde. Maar het was mijn bloed dat het slechte nieuws bracht. Niet de klap, niet de pijn, gewoon mijn kleverige sap."

Wat voor mij ook een minpunt aan het boek was, was dat de personages in Beiroet vrij snel geïntroduceerd werden waardoor je als lezer niet goed doorhebt wie wie nu eigenlijk is. Dit leest erg verwarrend. Daar komt nog bij dat de namen van de acteurs worden afgewisseld met de namen van de karakters die ze spelen in het toneelstuk Antigone. Zo speelt Imane het karakter Antigone. Imane wordt gedurende het boek door Georges dan ook zowel Imane als Antigone genoemd. Dit doet hij ook met de andere karakters uit het verhaal wat soms verwarrend kan werken voor de lezer.

Maar er zitten zeker ook pluspunten aan het verhaal. Met name het laatste gedeelte van De vierde wand is erg sterk. Hierin is de nasleep van de oorlog te lezen die Georges heeft meegemaakt. Hij kan de oorlog maar moeilijk een plek in het dagelijkse leven geven. Deze worsteling die hij meemaakt is erg geloofwaardig en weet de lezer te raken. Ook wordt in dit laatste gedeelte de proloog van het boek duidelijk waardoor je, als je het boek dichtklapt, echt een mooi afgerond geheel hebt gelezen. Dit is erg goed gedaan door de schrijver.

De vierde wand is een boek waarvan je moet houden. De langdradige schrijfstijl kan sommige lezers afschrikken, maar voor de lezers die hier wel van houden is dit boek zeker een aanrader.

 

Recensie: De vierde wand - Sorj Chalandon

De vierde wand

  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (0 stemmen)
  • Omschrijving:

    Georges, regisseur, belooft op het ziekbed van zijn vriend Samuel diens droom te verwezenlijken: de Antigone van Jean Anouilh opvoeren in het door de burgeroorlog verscheurde Libanon, met acteurs uit alle strijdende partijen.
    Hij vertrekt naar Beiroet, weet daar alle acteurs samen te brengen terwijl hun broers, vaders, vrienden elkaar naar het leven staan. Even lijkt het erop dat het gaat lukken om het toneelstuk echt op te voeren. Maar bij een aanval raakt George gewond en komt in het ziekenhuis terecht, dat gebombardeerd wordt. Terug in Parijs slaagt hij er niet in om weer vader en echtgenoot te worden.

Meer info

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • De gebroeders Maxilari - David Pefko

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

Gerelateerde artikelen

  • Recensie: Het beroep van mijn vader

Zoek in artikelen