• onze waardering

Recensie: Maktub RECENSIE

Recensie: Maktub - Paulo Coelho

Het spiegeltje en de pelikaan

'Het staat geschreven'. Het is onderwijzend, maar niet belerend. Het is kort, maar krachtig. En het is o-zo herkenbaar. Soms dan. Stuk voor stuk passen deze uitingen bij Maktub, geschreven door Paulo Coelho. Zijn woorden: 'Maktub is geen verzameling raadgevingen, maar een uitwisseling van ervaringen.' Toch doet het boek anders vermoeden. Een rijke verzameling korte verhalen geven de lezer op alle mogelijke manieren boodschappen mee. Het is aan de lezer wat hij er vervolgens mee doet. 

Grofweg zijn de korte verhalen in Maktub te verdelen in drie lijnen. Allereerst is daar de verzameling boodschappen van de leerling en de meester; de verhalen die Coelho opdeed terwijl hij bij zijn meester was. Een tweede deel verhalen lijkt vanuit het oogpunt van een reiziger. Een laatste lijn is een ondefinieerbare lijn; de verhalen komen uit allerlei hoeken. Coelho zelf: 'Daarnaast zijn er verhalen van vrienden of van mensen die toevallig mijn pad kruisten, en die me iets vertelden wat me is bijgebleven.' Eén grote terugkomende factor lijkt wel duidelijk: God.

Maktub is een boek met op elke bladzijde een bijzondere boodschap. Sommige spiritueel van aard, andere doorsnee en bijna Loesje-achtig: 'Het nieuws is: je gaat dood. Het kan morgen zijn, het kan pas over vijftig jaar zijn, maar vroeg of laat ga je dood. Ook al ben je het er niet mee eens. Ook al heb je andere plannen. Denk heel goed na over wat je vandaag wilt doen, en morgen en de rest van je leven.'

Hoewel menig boodschap gemakkelijk een belerend karakter kan krijgen, is dit in veel van de boodschappen in Coelho's boek niet het geval. De verhalen zijn toegankelijk en in vele gevallen enigszins herkenbaar. Op die manier schept Coelho een open sfeer waarbij de lezer zichzelf bloot durft te stellen aan de ideeën en kritieken van de vertellers.

Zo ontstaat een boek vol opdrachten waar de lezer iets mee kan (of moet): je mag van kleine dingen genieten, het geluk van de een is niet het verdriet van de ander, zoek het positieve op, 'Als er een beslissing genomen moet worden, kun je dat het best meteen doen en de gevolgen ervan dragen.' Het lijkt een roman met een open blik op de wereld; een roman die durft te veranderen.

Heel af en toe maakt Coelho gebruik van sterke parallellen – en vergelijkt hij een groep mensen met een bos – om beelden aan de mens duidelijk te maken. Verhelderend zijn dan ook diverse opmerkingen: 'Kies een paar dingen uit waar je bang voor bent en richt dáár je angst op – om moed te blijven houden voor de rest.'

Toch verliest Maktub naarmate het vordert kracht. In eerste instantie wordt de lezer omver geblazen door de kracht van de korte verhalen, maar na een tijdje went dit gevoel. De lezer komt voor de zoveelste keer een verhaal over God tegen of doorziet de zoveelste algemene levensles. Het gevolg is dat Maktub steeds minder boeit en op sommige punten zelfs de aandacht van de lezer verliest. De verhalen en boodschappen zijn net te kort om te zorgen voor het 'ik-kruip-weg-in-het-verhaal'-gevoel en vereisen continue concentratie. Helaas krijgt Coelho het in Maktub niet voor elkaar die continue concentratie te bewaken. De verhalen lijken daarin toch te veel op elkaar. 

 

Recensie: Maktub - Paulo Coelho

Maktub

  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (0 stemmen)
  • Omschrijving:

    "Wandelaar, een weg is er niet, de weg wordt al gaande gemaakt.'

    Maktub is een boek met verhalen zoals alleen Paulo Coelho ze schrijft: moderne parabelen die niet pretenderen één waarheid te vertellen. Ze bieden lezers een kleurrijke schat aan grote en kleine wijsheden uit verschillende culturen. De inspiratie voor deze verhalen vond Coelho onder andere bij volksverhalen. Maktub is geen moralistisch boek, maar een uitwisseling van ervaringen. Het biedt bij uitstek de gelegenheid om stil te staan bij het leven en jezelf weer te vinden.
    Maktub: het staat geschreven.

Meer info

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

  • Toespijs - Judith Cyrus

Gerelateerde artikelen

  • Recensie: Hippie

  • Chicklit top 6: november 2018

Zoek in artikelen