Recensie: De taal der doornen RECENSIE

Recensie: De taal der Doornen – Leigh Bardugo 

De taal der Doornen is een soort van nieuw boek in de lijn van de Grisha boeken van Leigh Bardugo. Het is niet een heel nieuw verhaal in het Grisha universum maar een boek met zes korte verhalen geïnspireerd op de Grisha wereld.

Om te beginnen ziet De taal der Doornen er prachtig uit. Een mooie hardcover versie met doorns en de glimmende onderwerpen van de verhalen op de voorkant. Ook zijn de bladzijdes allemaal prachtig versierd met tekeningen die bij elk verhaal passen. De kleuren van de afbeeldingen zijn afwisselend donker rood en blauw/ groen wat een prachtig effect geeft aan het boek.

Het voorwoord van Blossom Books had voor mij niet gehoeven. Het voelt aan als extra marketing om het boek te verkopen maar ik zie toch liever mijn boeken met alleen de auteurs woorden en niet het ‘verkooppraatje’ oftewel de positieve recensie van de uitgeverij. Daarnaast ook heel slordig om een tekst met een grote spelfout te plaatsen “koninging”?!

Het boek bestaat uit verschillende verhalen en het zijn allemaal een soort van duistere sprookjes. Als groot sprookjes liefhebber en fan van de Grisha boeken van Leigh Bardugo moet ik zeggen dat dit boek zeker voldoet aan mijn verwachtingen. Bardugo schrijft goed en de verhalen zijn zeer onderhoudend.

Je merkt wel dat Leigh Bardugo veel inspiratie heeft gehaald uit sprookjes en mythen. Als voorbeeld het eerste verhaal. Hier komt duidelijk de mythe van het labyrint van Knossos terug met de Minotauros. En je herkent ook duidelijk Assepoester en Duizend en één nachten. Maar ondanks dat de originaliteit hierdoor wat minder wordt, wordt het verhaal er zeker niet minder op. Je herkent de invloeden maar Leigh Bardugo maakt er helemaal haar eigen versie van. De sprookjes zijn daarnaast ook niet te vergelijken met de Disney sprookjes maar eerder met de wat duistere originele sprookjes van de gebroeders Grimm, een sprookje met een duister randje. De verhalen zijn wel zoals vaak is met sprookjes wat voorspelbaar. Maar ook dit doet niet af aan de leuke verhalen in De taal der Doornen.

De verhalen zal je dan ook voor je het weet hebben uitgelezen. Ik heb het boek persoonlijk uitgelezen in een paar uurtjes. Dus je kan lekker in de avond of in het weekend ervoor gaan zitten en voor je het weet is die uit.

Verder kan je dus in deze recensie niet zo diep ingaan op het verhaal als je meestal zou doen. In deze korte verhalen heb je natuurlijk niet de ontwikkelingen die je meestal in een boek vindt. Maar voor alle Grisha en sprookjes liefhebbers is dit boek zeker een aanrader.

Recensie: De taal der Doornen – Leigh Bardugo