Man op de weegschaal RECENSIE

Gelukkig! Wij vrouwen zijn niet het enige geslacht dat zich bezighoudt met de strijd tegen de kilo’s. Dat wisten we natuurlijk al lang, maar er zijn maar weinig mannen die er voor uit durven te komen. Qruun Schram gelukkig wel. In Man op de weegschaal geeft hij ons een openhartig kijkje in de keuken van het brein van een man met overgewicht. Ieder hoofdstuk heeft een apart thema en Schram beschrijft met verve hoe ‘de dikke man’ overal mee omgaat. Zo is daar bijvoorbeeld De Barbecue. Schram omschrijft hoe hij zich als een waar roofdier strategisch opstelt tussen de sauzen en het vlees. In het hoofdstuk over afspraakjes met meisjes lezen we hoe hij zich (net als de meeste vrouwen!) druk maakt over de juiste belichting. Ook volgen we hem op vele dieetpogingen en laat hij zijn licht schijnen op de verschillen tussen mannen en vrouwen als het op afvallen aankomt. De kracht van Man op de weegschaal ligt hem in het feit dat alles tegelijkertijd hilarisch én ontroerend is. Schram legt zijn ziel bloot en durft zich kwetsbaar op te stellen. Het getuigt van enorme moed om in detail te beschrijven hoe moeilijk het is om je schoenen aan te trekken als er een buik in de weg zit, en hoe beschamend het is om foto’s van jezelf te zien of om erachter te komen dat de hele straat je Onslow noemt. Daarbij komt nog een opvallend detail: het is ontzettend goed geschreven! Er waren om precies te zijn nul ergermomentjes wat stijl en taalgebruik betreft, wat nog wel eens anders is in Nederlandse boeken. Wel is het jammer dat het meer een losse verzameling columns is dan een samenhangend geheel. Maar dat is dan ook het enige minpuntje. Het boek is zeer herkenbaar voor degenen die jojo’en tot nationale sport hebben verheven. Maar vanwege de vlotte schrijfstijl en de scherpe humor is het ook voor de dunne-‘ik kan eten wat ik wil’-medemens een aanrader. Kortom: Man op de weegschaal is vet goed! En of Schram nou stopt met bitterballen en biertjes of niet: ik hoop dat hij in ieder geval wél doorgaat met schrijven!