De titel De ideale vrouw is een bitch trekt meteen je aandacht, maar wanneer je eenmaal begint te lezen verslapt die aandacht meteen. Het boek dat Sherry Argov schreef is saai, clichématig en te lang. Het boek is een aaneenschakeling van zogenoemde ‘aantrekkelijkheidsbeginselen’: hoofdstukjes waarin wordt uitgelegd waarom je zelf voor je eigen geld moet zorgen, waarom vrouwen veel praten en zeuren (gaap) en waarom je je zo onafhankelijk mogelijk moet opstellen in een relatie.
Niet alleen zijn dit onderwerpen waar al duizenden of miljoenen boeken over zijn geschreven, de manier waarop het is geschreven is slaapverwekkend. Eerst wordt het feit genoemd, bijvoorbeeld dat je een man het gevoel moet geven dat hij aan het roer staat. Daarna wordt uitvoerig beschreven hoe je dat voor elkaar krijgt en worden enkele voorbeelden gegeven (mijn collegaatje Annette, mijn vriendin Rosemary, etcetera). Het verhaal had ook op een paar A4-tjes gepast.
Het enige pluspuntje is de onderliggende boodschap: dat je als vrouw voor jezelf op moet komen. Helaas wordt het advies in dit boek veel te dwingend gebracht, waardoor de boodschap ondergesneeuwd raakt. Gelukkig staat er wél een grappige quote van Einstein in. Hij zei ooit dat hij op zijn trouwdag had afgesproken dat hij alle grote beslissingen zou nemen en zijn vrouw alle kleine. Vijftig jaar lang hielden hij en zijn vrouw zich daar aan. Uiteindelijk bleek echter dat er nooit grote beslissingen genomen hoefden te worden…