Ik sprong een gat in de lucht toen ik deel 3 en 4 van De Dolle Tweeling in handen kreeg. Geweldig! Eind jaren tachtig, toen ik een jaar of twaalf was, was ik zwaar verslaafd aan de boeken van Blyton; De Vijf, Patty op kostschool, De Dolle Tweeling… Vooral die laatste serie heb ik verslónden! Wat zou er nu weer gebeuren met die maffe tweeling Pat en Ann en hun vriendinnen op kostschool?
Maar na een eerste hoofdstuk van herkenning begon mijn enthousiasme behoorlijk te tanen. Wat zijn deze verhalen ontzettend ouderwets geschreven! Niet zo gek, want de originele boeken stammen uit de jaren 40! En natuurlijk is een beetje nostalgie leuk, maar van zinnen als ''Heilig boontje dat je bent!'' of ''Wat is dat voor een opgedirkte trien?'' kreeg ik af en toe wel een beetje last van plaatsvervangend schaamtegevoel! En of de kids van nu nog weten wat een grammofoon is? Meestal is het bewonderenswaardig als uitgevers ervoor kiezen om niet in een klassiek (kinder)boek te prutsen, maar een beetje updaten had hier geen kwaad gekund!
De slogan die achterop het boek staat, ''Jeugdsentiment voor iedereen'' is dan ook goed gekozen. Heb je deze boeken zelf vroeger gelezen, dan is voor old times sake waarschijnlijk wel leuk om ze nog even door te bladeren. Maar de meiden van nu, gewend aan Gossip Girl en Georgia Nicolson, vallen waarschijnlijk al na twee pagina’s Dolle Tweeling in slaap…