Verliefd, verloofd, verlaten RECENSIE

Ildikó von Kürthy is weer terug met een nieuwe chicklit. Hoewel ik nooit écht ondersteboven raak van haar boeken, vind ik toch dat ik haar werk in m''n kast moet hebben staan. Op de één of andere manier voel ik altijd de drang haar boeken te lezen, want ze zorgen keer op keer voor prima leesvermaak. Verliefd, verloofd, verlaten is er écht weer één van Ildikó von Kürthy. Haar schrijfformule is onmiskenbaar en herken je in al haar boeken terug: een vrouw van in de 30 die worstelt met haar liefdesleven.
In dit vijfde boek lees je over Linda Schumann. Een vrouw met flinke liefdesverdriet, want hoewel zij dacht haar Mr. Right te hebben gevonden, bleek hij er een ander op na te houden. Om dit verdriet te verwerken verhuist ze voor een tijdje naar een stad aan de andere kant van Duitsland. Ze kent er niemand, behalve Erdal. Een homoseksuele en onaantrekkelijke man die ze heeft ontmoet tijdens een misgelopen blind date via internet. Ze passen op liefdesgebied dan wel niet bij elkaar, ze worden wél goede vrienden. Erdal helpt Linda haar verdriet op een ongewone manier te verwerken. Ze begint zelfs een verhouding met een getrouwde man.
De schrijfstijl van de auteur is vergelijkbaar met haar eerdere boeken. Er zit geen chronologische volgorde in het verhaal, ze springt vaak van heden naar verleden. Soms is het onduidelijk in welk punt van haar leven je nu zit. De verhalen worden afgewisseld met brieven, telefoongesprekken of uitgebreide emailuitwisselingen met Andreas, de man met wie ze haar woning geruild heeft, maar die ze nog nooit heeft ontmoet.
Dit boek bevat leuke humor, de personages hebben de juiste dosis zelfspot en het verhaal leest door de korte hoofdstukken heel vlot weg. Het aantal pagina''s is niet veel, maar precies goed. De Duitse termen zijn soms moeilijk te begrijpen, maar het is fijn dat het boek een ander decor heeft dan de Amerikaanse of Engelse boeken. Dat maakt het verhaal toch dichter bij huis en daarmee een stuk herkenbaarder. 
Ben je fan van Ildikó von Kürthy, dan is dit boek er absoluut weer eentje van de bovenste plank.