Wat auteurs zeggen over de verbanning van hun boeken

Je ziel en zaligheid stoppen in een boek, er soms jaren mee bezig zijn. En dan wordt het van leeslijsten op school gehaald, mogen jongeren het niet meer lezen, en wordt er aanbevolen om het boek niet te lezen. Deze auteurs hebben er allemaal mee te maken gehad op een moment in hun carrière, en hebben er ook wat over te zeggen. Sommigen zijn er boos om, anderen maken er een grapje over. Maar allemaal hebben ze een duidelijke mening: er moet niet gekort worden op vrijheid van meningsuiting en ideeën in de literatuur. Lees hieronder een aantal quotes van auteurs van verbannen boeken.

Maya Angelou

Meerdere van Maya Angelou’s boeken zijn verbannen uit bepaalde districten van Amerika. Angelou’s boek I know why the caged bird sings is verbannen van scholen en er werd door dit boek zelfs een Parents Against Bad Books in Schools groep opgericht in Virginia. Angelou zegt hierover:

"Ik vind het altijd spijtig dat mensen mijn boeken verbannen. Vele keren ben ik de meest verbannen auteur genoemd. Maar meestal door mensen die nog nooit twee zinnen hebben gelezen."

Judy Blume

Ook van Judy Blume zijn vooral kinderboeken verbannen, bijvoorbeeld Deenie. Dit boek gaat over een dertienjarig meisje dat experimenteert met masturbatie. En ook Forever, wat gaat over een jong stel die verliefd worden en seks hebben.

"Mijn gevoel in het begin was: wacht, dit is Amerika, wij hebben geen censuur, wij hebben, je weet wel, vrijheid om te schrijven, persvrijheid, wij doen dat niet, we verbannen geen boeken. Maar toen deden ze dat wel."

John Irving

A prayer for Owen Meany is verbannen in delen van Amerika door de kijk op religie en kritiek op de Amerikaanse regering met betrekking tot de Vietnamese oorlog en de Iran-Contra-affaire. Samen met de seks en het taalgebruik zou dit niet geschikt zijn voor jongeren. John Irving was het daar niet mee eens.

"Ik kies de kant van de jongeren, maar ik ben ook een realist; het is echt beledigend voor me als een gespannen volwassene suggereerd dat mijn verhalen ongepast zijn voor jonge lezers. Ik bedenk me, als ik schrijf, dat ik aan het schrijven ben voor jonge lezers, niet voor die gespannen volwassenen."

Philip Pullman

Philip Pullman’s trilogie His dark materials staat hoog in de lijst van van 'zouden worden verbannen boeken' van de American Library Association. Maar hij ligt daar niet wakker van.

"Ten eerste, ik heb duidelijk een heleboel mensen geïrriteerd, en ten tweede, elke verbanning zou alleen maar interesse uitlokken die lezers van de bibliotheek, waar ze mijn boek niet konden krijgen, naar de boekwinkels trekt, waar ze het wel kunnen krijgen."

Justin Richardson

Justin Richardson schreef samen met Peter Parnell een kinderboek over een pinguinstel dat homoseksueel was. Er werd bijvoorbeeld geëist dat dit boek bij de non-fictieafdeling in de bibliotheek zou komen in plaats van bij de fictieafdeling.

" We schreven And Tango Makes Three om ouders te helpen kinderen te leren over same-sex families. Er hoort geen discussie over dit onderwerp te zijn."

Philip Roth

Ook van Philip Roth zijn meerdere boeken verbannen maar hij maakt zich er niet zo druk om.

“Deze aanklacht is een soort koorts die van tijd tot tijd oplaait. Het kwam op na Defender of the Faith, en weer na Goodbye Columbus, en begrijperlijkerwijs steeg het naar ongeveer 107 graden, na Portnoy's Complaint. Nu is er gewoon een lichte verhoging aan de gang, niets om je druk over te maken. Ik denk dat de generatie die een beetje warm werd van mijn werk moe is van de ophef. Weet je, als je lang genoeg blijft hangen wennen ze aan je."

J.K. Rowling

Harry Potter werd ervan beschuldigd dat het satanisme zou promoten. Rowling had daar een goed antwoord op:

“Een hele beroemde schrijver zei ooit, 'Een boek is als een spiegel. Als een sukkel erin kijkt, kan je niet verwachten dat je een genie ziet.' Mensen vinden in boeken wat ze erin willen vinden. Ik denk dat mijn boeken moraal gezien goed zijn. Ik weet dat ze absoluut niks te maken hebben met wat deze vrouw beweert, dus ik ben bang dat ik haar daar niet mee kan helpen."

Maurice Sendak

In the Night Kitchen van Maurice Sendak wordt op allerlei plekken verbannen. Het gaat over een jongetje die in bed aan het slapen is als hij opeens begint te zweven en al zijn kleren verliest. Naakt valt hij in een bak met cake mix en dat is voor sommige mensen een beetje omtreden, aangezien er ook illustraties bij zitten. In gesprek met Stephen Colbert zei Sendak hier op een luchtige manier het volgende over.

Colbert: “This one gets banned all over the place. And you know why.” Sendak: “He’s got a dick.”

Mildred D. Taylor

Taylor’s boek The Land gaat over de slavernij en was verbannen door het taalgebruik.

“Er mensen die mijn boeken verbannen willen zien omdat ik taal heb gebruikt die pijnlijk was. Maar ik heb ervoor gekozen om de taal te gebruiken die werd gesproken tijdens deze periode, want ik weiger om de geschiedenis mooier te maken dan het is. Het taalgebruik was pijnlijk en het leven was pijnlijk voor veel Afro-Amerikanen, ook voor mijn familie. Ik onthoud de pijn."

Kurt Vonnegut

Als afsluiter heeft Kurt Vonnegut een duidelijk bericht voor censorers.

“Al deze mensen praten over teruggaan naar de vroegere waarden. Maar, als een oude kerel kan ik me herinneren hoe het was toen we die vroegere waarden hadden. En ik zeg, laten we teruggaan naar de goede oude First Amendment of the good old-fashioned Constitution of the United States, en loop naar de maan met censuur! Geef me kennis of geef me de dood!"

Vinden jullie dat deze boeken terecht verbannen zijn?

Bron: Entertainment Weekly

Lees ook: Er bestaat een database met 72.000 verbannen boeken over de hele wereld