Rock of Ages (DVD) RECENSIE

Ik had gedacht dat Rock of Ages weer gewoon zo’n heerlijke ‘dorpsmeisje-trekt-naar-de-grote-stad-om-beroemd-te-worden’ film zou zijn à la Coyote Ugly. In feite klopt dit qua verhaal ook wel, ik was alleen niet voorbereid op het feit dat bijna alles in de film gezongen werd. Rock of Ages is eigenlijk een musicalfilm te noemen en na wat onderzoek op internet ben ik erachter gekomen dat de film ook echt gebaseerd is op een musical genaamd Rock of Ages, die onder andere op Broadway en de WestEnd te zien was. Het is fijn dit van tevoren te weten, omdat je zo op een andere manier de film in gaat dan ik. De eerste paar minuten wist ik niet wat me overkwam!

De film gaat over Sherry die naar de grote stad (Los Angeles) trekt om daar door te breken als zangeres. Ze komt vol enthousiasme en goede moed aan in L.A., maar natuurlijk krijgt ze de nodige tegenslagen te verwerken in de film... Sherry ontmoet Drew die in de ‘Bourbon Room’ op de alom bekende Sunset Strip werkt als barman: dé place to be als het om rockconcerten gaat. Drew droomt net als Sherry van een bestaan als muzikant en hoopt ooit door te breken met zijn rockband. Sherry gaat ook werken bij de ‘Bourbon Room’ en de twee worden verliefd. Maar… het beroemde rockpodium ligt onder vuur door een tegengroepering die tegen Rock ’n Roll en de hele leefwijze van de rockers is. Zij willen de Strip ‘opschonen’ en willen dat het podium sluit. En door financiële problemen lijkt het erop dat ze hun zin gaan krijgen. Er is echter één persoon die de ‘Bourbon Room’ misschien kan redden: de beroemde rocker Stacee Jaxx, frontman van de rockband Arsenal. Maar deze super beroemde rockster, die heel de wereld aan zijn voeten heeft liggen en op het punt staat om solo te gaan, is nogal een lastig en onbetrouwbaar persoon…

Na het zien van Rock of Ages was ik niet heel erg positief gestemd. Ik hou van zoete ‘dorpsmeisje-trekt-naar-de-grote-stad-om-beroemd-te-worden’ films, ik hou van musicals en hou van films en tv-series waarin gezongen wordt, zoals Glee. Waarom dan niet van Rock of Ages? Ik denk dat dit kwam omdat er te veel achter elkaar gezongen werd, waardoor je op sommige momenten echt liedje, na liedje, na liedje had en bijna geen gesproken dialogen. Ondanks dat ik veel van de nummers heerlijk vond en je je wel echt back in the eighties waande, irriteerde ik me hieraan. Daarnaast vond ik niet alle acteurs even goed gecast. Bijvoorbeeld Tom Cruise. Je kunt hem schminken, lang haar geven, nep tattoos opplakken, een bandana omdoen en een stoere houding aanmeten, hij wordt gewoon geen rockster voor mij. Ook al doet hij nog zo zijn best en acteert hij goed, hij kwam op mij gewoon niet overtuigend over als stoere rocker. En als hij dan ook nog eens één van de hoofdrollen in de film vertolkt, dan vind ik dat zeer spijtig. Het kwam op mij allemaal veel te gemaakt over. Jammer!

De film kende echter ook wel wat pluspuntjes. Veel dialogen en liedjes in de film waren te zoetsappig of fout te noemen, maar sommige stukken waren zó fout dat ze eigenlijk juist hilarisch werden en me aan het lachen maakten. Denk hierbij bijvoorbeeld aan Russel Brand en Alec Baldwin die elkaar al zingend de liefde verklaren of Drew die gedwongen wordt in een boyband te gaan, inclusief foute danspasjes en kleding uit die tijd. Ook wil ik zeggen dat ik het echt een pluspunt vind dat alle acteurs zelf hun eigen nummers hebben ingezongen. Ook Tom Cruise en Catherine Zeta-Jones! Ik had daar na het zien van de film mijn twijfels over en ben op internet gaan speuren. En tot mijn grote verbazing bleek dat iedereen in de film echt zelf zingt. Dat verbaasde me en vind ik zeker een compliment waard.

Heb je zin om terug in de tijd de gaan en even mee te blèren met de muziek uit de eighties en af en toe een lach op je gezicht te krijgen? Dan kun je Rock of Ages goed verdragen. Heb je niets met de eighties, Tom Cruise of musicals? Keep your distance! Om heel eerlijk te zijn zou ik eigenlijk liever de echte musical willen zien, zonder Tom Cruise…

Zou jij Rock of Ages graag willen zien? Zo ja, waarom?