Silver Linings Playbook (BIOS)

Silver Linings Playbook is een romantische drama komedie met maar liefst acht Oscar nominaties. Daarmee is het de eerste film, sinds Reds uit 1981, die kans maakt op prijzen in alle acteer categorieën. Na dit gegeven en het zien van de cast (Bradley Cooper, Jennifer Lawrence en Robert de Niro) had ik hoge verwachtingen van de film. Deze zijn zeker uitgekomen, op een paar kleine puntjes na.

Pat Solitano raakt op een dag niet alleen zijn vrouw kwijt, maar ook zijn baan, zijn huis en zijn waardigheid. Tegen het medisch advies in wordt de jonge man na 8 maanden uit de kliniek opgehaald door zijn moeder, waarna hij weer intrekt bij zijn ouders. Pat is er heilig van overtuigd dat zijn vrouw nog steeds van hem houdt en doet er alles aan om haar weer terug te winnen. Zijn enige obstakels zijn het contactverbod en zijn bipolaire stoornis, wat alles net even iets moeilijker maakt. Zo smijt hij een boek uit het raam wanneer het einde hem niet bevalt en schreeuwt hij de hele buurt wakker wanneer hij zijn trouwvideo niet kan vinden. Wanneer je verwacht dat het niet erger kan, ontmoet hij Tiffany, een mysterieuze vrouw met haar eigen problemen. De twee sluiten samen een deal en ontwikkelen een haat-liefdeverhouding, wat alles nog ingewikkelder maakt dan dat het al is.

Vaak is het begin van een film interessant en leuk en zwakt het wat af naarmate het einde nadert. Dit is zeker niet het geval bij deze film. Hij begint ontzettend goed en wordt alleen maar beter en beter. Om deze reden vind ik Silver Linings Playbook juist zo geweldig. Het verhaal blijft je boeien vanwege de acteurs die de complexe typetjes ontzettend goed neerzetten. Zó goed zelfs dat je je makkelijk kan verplaatsten in situaties die je in eerste instantie niet zou begrijpen. De film herinnert je eraan dat optimisme in het leven altijd loont en dat er in iedere situatie een silver lining te vinden is.

Wat ik verwachtte was een wat zwaarmoedige film, aangezien de hoofdpersonen ontzettend veel geleden hebben. Maar door de humor die erin verwerkt is, valt dit reuze mee! Soms waren de situaties zo ernstig en zo hopeloos, dat je er alleen maar harder om moest lachen. Toch moet ik erbij zeggen dat ik 'romantische komedie' een verkeerde benaming vind. Ik zou het eerder een drama film noemen met hier en daar wat goede humor. Gelukkig heeft deze film, net als de romantische komedie wel een happy end. Een feel good film die je zeker gezien moet hebben!

Ons oordeel:



Zou jij op basis van bovenstaande recensie de film willen zien? Waarom wel/niet?