Recensie: Winter's Tale RECENSIE

Winter's Tale gaat over inbreker Peter Lake. Als vondeling spoelt hij aan in Brooklyn en wordt een jongen van de straat. Hij wordt opgenomen door bendeleider Pearly en deze leert hem de kneepjes van het vak. Als hij ruzie krijgt met Pearly wordt hij gered door een magisch wit paard en besluit Peter een paar maanden de stad uit te gaan tot de gemoederen weer bedaard zijn. Op zijn vlucht besluit hij nog één laatste huis te overvallen en wordt dan hopeloos verliefd op Beverly, een mooie jonge vrouw die stervende is. Peter wil alles op alles zetten om haar van de dood te redden, ervan overtuigd dat dat zíjn wonder is. Pearly is echter vastbesloten om dit tegen te houden. 

 

Winter's Tale belooft een magisch sprookje te zijn en mijn verwachtingen waren dan ook redelijk hoog zo rond de kerstdagen. De eerste ontmoeting met het magische paard in de straten van Brooklyn is even schakelen -je verwacht het toch niet hè- maar de romantische ontmoeting daarna met Beverly maakt het weer goed en ik bereid me voor op een en al romantische disney-achtige taferelen. Dat het liefdesverhaal dan al snel weer wordt onderbroken voor een demon en Lucifer himself maakt de film eigenlijk meer vreemd dan magisch. Het verhaal spant zich over honderd jaar uit en dát maakt het wel bijzonder. Het ouderwetse verhaal uit begin van de twintigste eeuw, waar de sfeer van de stad erg goed wordt neergezet -gaat feilloos over naar de moderne tijd, waar Peter uiteindelijk iemand anders moet redden. Het verhaal is mooi, de boodschap warm, maar de uitvoering is wat mij betreft niet helemaal volgens verwachting en hier en daar zelfs iets te 'makkelijk'. De cast is daarentegen werkelijk verrassend met hoogwaardige acteurs als Collin Farell, Jennifer Connelly, Russell Crowe en zelfs Will Smith met een kleine -doch belangrijke- rol. Oftewel, alle ingrediënten voor een magische kerstfilm maar wat mij betreft redt hij het nèt niet bij de klassiekers.