Filmrecensie: Youth RECENSIE

Youth vertelt het verhaal van twee oude vrienden Fred Ballinger en Mick Boyle die samen in een Zwitsers kuuroord verblijven. Fred is met pensioen en was een zeer gerespecteerd componist en dirigent. Mick is een filmmaker en bezig met zijn nieuwste film die zijn testament moet worden. Fred krijgt bezoek van een gezant van de Engelse koningin die hem graag nog een laatste keer ziet dirigeren. Om verschillende redenen blijft hij dit weigeren tot grote ergernis van zijn dochter. Youth gaat over oude en nieuwe vriendschappen, het accepteren en waarderen van ieders eigenaardigheden en over het loslaten van het verleden om verder te kunnen met de toekomst. 

De film begint zonder een echt voorstuk met een optreden in het hotel. Pas na vrij lange tijd komt ineens nog onverwacht de titel van de film in beeld. Het kost even wat moeite om het verhaal te pakken te krijgen maar nadat alle personages zijn geïntroduceerd wordt het verhaal steeds duidelijker. Door de film leer je steeds meer over de achtergrond van de personages, vooral van Fred. Aan het einde heb je het plaatje redelijk compleet en is zijn melancholie goed te begrijpen. 

De sfeer van de film is erg prettig, soms wat somber door de gemoedstoestand van de personages maar ook met veel vrolijkheid door de humor waar het verhaal mee doorspekt is. Bijvoorbeeld het dagelijkse bespreken van het prostaat functioneren tussen Fred en Mick maar ook zeker de weddenschap over een echtpaar die ze elke avond bij het diner zien. Zouden ze vanavond tegen elkaar praten? Tussendoor zijn er vaak shots die een sfeerimpressie van het kuuroord geven die bijna als een stilleven tussen de scenes door getoond worden. 

Voor een arthouse film spelen er redelijk wat bekende acteurs mee. Harvey Keitel als filmmaker Mick, Michael Caine als dirigent/componist Fred en Rachel Weisz als dochter van Fred, Lena Ballinger. Ook is er een fantastische bijrol weggelegd voor Jane Fonda die de muze van Mick speelt. De acteerkwaliteiten van deze acteurs zorgen ervoor dat de kracht van het verhaal goed wordt vertolkt. Ze worden als het ware hun karakter wat het prettig maakt om naar de film te kijken en gemakkelijk maakt om mee te leven.

Je voelt het verdriet van Fred om zijn vrouw en daarmee ook zijn redenen om niet meer op te willen treden. Toch kan hij het muziek maken niet los laten wat op prachtige wijze terugkomt in de film door de muziek die hij maakt met een snoeppapiertje of koekoeksklokken in een winkel. Maar ook de frustratie van zijn dochter Lena die ook zijn personal assistent is, is goed te voelen. Zij is immers degene die alle verzoeken uit naam van haar vader mag afwijzen. En daarnaast speelt er ook nog het een en ander in haar privéleven. Je voelt ook de vriendschap tussen Fred en Mick en de acceptatie van elkaars eigenaardigheden wat met de jaren is gegroeid. 

Youth is een zeer toegankelijke film ook voor diegenen die niet per se van arthouse houden maar het wel leuk vinden om eens buiten de gebaande paden te kijken. Voor de arthouse liefhebber is Youth door zijn goede verhaal, humor en goede acteurs zeker een aanrader.