Recensie: Genius RECENSIE

Maxwell Perkins is een uitgever in New York die al verschillende belangrijke schrijvers onder zijn hoede heeft. Als hij op een dag een ongeordende stapel papier op zijn bureau krijgt had hij nooit verwacht dat dit zijn nieuwste bestselling boek zou zijn, laat staan dat hij de vriendschap had verwacht die uit deze samenwerking voortvloeit. De samenwerking tussen Thomas en Maxwell verloopt niet altijd even soepel gezien de grote verschillen in hun karakter. Toch lijken juist deze verschillen het beste in elkaar naar boven te halen.

De cast van Genius is een sterrencast waar menig regisseur jaloers op zou zijn. Colin Firth speelt de introverte, serieuze Maxwell Perkins. Een rol die hem op het lijf geschreven is: rustig, serieus en met een goed hart. Zijn vrouw Louise wordt gespeeld door Laura Linney. Zo op het eerste oog lijkt ze onbelangrijk maar ze blijkt uiteindelijk zeer belangrijk te zijn voor Maxwell. Jude Law speelt de flamboyante, wat onaangepaste Thomas Wolfe. Zijn personage roept vooral irritatie op, zeker als hij succes krijgt en zich ook daarnaar gaat gedragen. Het innemende wat zijn personage zou moeten hebben gezien de mensen die hij aan zich bindt is niet merkbaar voor de kijker.

Zijn muze/beschermvrouwe Aline wordt gespeeld door Nicole Kidman. Waar zij in eerste instantie de steunpilaar van Wolfe en de stabiliteit zelve lijkt te zijn blijkt juist het tegenovergestelde. Ze is ontzettend jaloers op de vriendschap tussen Thomas en Maxwell en voelt zich in de steek gelaten door Thomas. Het gedrag van zowel Thomas als Aline is zo extreem dat je als kijker bijna een plaatsvervangend schaamtegevoel krijgt. Het contrast tussen het gelukkige huwelijk van Maxwell en de moeizame relatie van Thomas maakt dit alleen maar sterker.

Het verhaal van Genius kabbelt wat rustig voort gedurende de film. Dit maakt dat de film op het saaie af is. Er gebeurt net genoeg om te blijven kijken maar de kijker wordt niet verrast of overdreven geraakt door het verhaal. Dit lijkt vooral het gevolg te zijn van een verhaal waarin niet heel veel spannends gebeurd. Toch is het een aangename film om naar te kijken, maar niet bijzonder.

Het is geen film die je bijblijft of die je als must-see aan iemand aanbeveelt. Wat wel heel erg goed gelukt is, is de sfeer van de film. De donkere en stoffige sfeer van de jaren dertig komt goed naar voren. Een ander pluspunt is het stuk geschiedenis dat met deze film verteld wordt over een aantal literaire grootheden uit die tijd. De film is het debuut van regisseur Michael Grandage die zeer bekend is binnen de theaterwereld. Dit zou een verklaring kunnen zijn voor het uitvergrote gedrag van de hoofdrolspelers, misschien iets teveel geregisseerd als een stuk voor het theater. Alles bij elkaar een prima film dus maar niet bijzonder.