Recensie: Outlander - Seizoen 2 RECENSIE

Het tweede seizoen van Outlander gaat verder waar het eerste seizoen eindigde. Nou ja, soort van. Het begint namelijk met een hereniging van Claire en haar man Frank Randall, in het jaar 1948. Pas aan het eind van de eerste aflevering komt Jamie weer in beeld en komt het verhaal weer een beetje op gang.

Jamie en Claire zijn per boot naar Frankrijk vertrokken om daar de opstand van de Jakobieten te saboteren. Jamie doet alsof hij voor zijn neef Jared, een wijnhandelaar, werkt, terwijl Claire infiltreert bij de adellijke dames aan Versailles. Claire en Jamie raken verwikkeld in een hele hoop intriges en politieke spelletjes, en voorzichtigheid is geboden, aangezien het anders nog maar de vraag is of ze nog heelhuids terug kunnen keren hun geliefde Schotland.

Outlander seizoen twee is eigenlijk niet los te bekijken. Indien je seizoen één niet hebt gezien, zal het lastig zijn om het verhaal te begrijpen. Je hebt die voorkennis écht nodig want anders is het allemaal erg lastig te volgen.

Het is prettig om de oude vertrouwde personages weer te zien, maar het feit dat ze zich voor het overgrote deel van de serie niet in Schotland maar in Frankrijk bevinden, maakt toch dat je het gevoel krijgt dat er iets mist. Jamie en de andere Schotten vallen een beetje uit de toon in Versailles, en de nieuwe locatie doet in mijn ogen dan ook een beetje af aan de charme van de serie. Echter, de makers hebben overduidelijk hun uiterste best gedaan om van het Franse hof een waar visueel spektakel te maken. 

Eén van de sterke punten van het eerste seizoen was dat er veel aandacht was voor Claire's zoektocht en haar visie. The female point of view, om het maar even zo te noemen. In dit seizoen is dat toch minder, en dat is jammer.

Wat wél heel fijn is aan dit seizoen zijn de personages. Veel personages uit het eerste seizoen zijn weer van de partij, maar er zijn ook genoeg nieuwe personages om van te genieten. Met name de Franse dames zijn bijna een 'guilty pleasure' te noemen; hun maniertjes, ongenuanceerde uitspraken en over-the-top attire – blijkbaar waren jurken die de tepels onbedekt hielden 'the next big thing' aan het hof van Versailles – zorgen voor heel wat vermakelijke momenten.  

Wellicht had ik te hoge verwachtingen van het tweede seizoen, maar ja, seizoen één was in mijn ogen ook 'the top of the bill', en ik verheugde me op meer. Het is misschien dan ook niet helemaal eerlijk om te zeggen dat Outlander seizoen twee een beetje teleurstellend is, maar hij haalt het niet bij seizoen één. Toch is het zeker een aanrader en heb ik erg van de serie genoten.