Recensie: Pirates Of The Caribbean: Salazars Revenge RECENSIE

Recensie: Pirates Of The Caribbean: Salazars Revenge

Pirates Of The Caribbean: Salazar’s Revenge volgt de altijd geestige Jack Sparrow op zijn laatste avontuur. Salazar en zijn spookzeelieden zitten al jaren gevangen in de Devil’s Triangle, een driehoek in de rotsen waar je wel in kan, maar nooit meer uit komt. Wanneer Salazar een kans ziet toch te ontsnappen aan de Devil’s Triangle, heeft hij maar één missie: alle piraten doden en Jack in het bijzonder. Jack leeft ondertussen aan het randje van zijn bestaan, hij is niet meer de kapitein die hij geweest was. Maar wanneer hij een bondgenootschap kan sluiten met de knappe Carina Smyth, astronoom en op zoek naar The Map That No One Can Read en Henry Turner, die zijn eigen vloeken te verbreken heeft, weet hij zich klaar te maken voor zijn grootste avontuur ooit.

Zoals altijd is Jack Sparrow (Johnny Depp) de ster van de film. Hij is na vijf jaar niet veel veranderd: nog steeds de grappige, dronken en cynische piraat die zich uit elke benauwde situatie weet te redden. De nadruk in deze film ligt dus weer op hem en zijn grappen, die soms iets te ver gezocht zijn. Toch blijft hij een vertrouwd schaakstuk in het spel, zonder hem zou de film lang niet hetzelfde zijn.

Carina Smyth (Kaya Scodelario) en Henry Turner (Brenton Thwaites) zijn twee nieuwe gezichten in de Pirates-reeks, maar voelen meteen vertrouwd aan. Beide rollen zijn ontzettend sterk gecast en de rol die ze vervullen in de film heeft zich als een warme jas om hen heen gesloten. Twijfels bij deze nieuwe personages zijn er niet. Zelfs wanneer je erachter komt waarom nou juist déze twee karakters in de films zijn geschreven, is het logisch en kloppend.

Het verhaal is, net als zijn voorgangers, vooral gericht op actie en avontuur. Dit blijft ook wel de kracht van de Pirates-films. Vrijwel elk moment zit de kijker op het puntje van de stoel, nieuwsgierig naar hoe het verder gaat. Ook in deze film is weer te zien dat de schrijver niet bang was voor plotwendingen en grote veranderingen, waardoor de film spannend blijft: alles blijft open. Oude, vertrouwde personages worden belaagd, maar ook de nieuwe personages blijven niet ongedeerd en dit roept verschillende emoties op bij de kijker: frustratie, verdriet of euforie, alles komt aan bod.

In vergelijking met de vorige vier films, is Salazar’s Revenge zeker een mooie aanvulling op de reeks. De special effects zijn ‘on-point’ en de kwaliteit van de film is ruim verbeterd sinds de laatste film. Elke Pirates-fan zal van deze film smullen, maar pas wel nadat film 1-3 gezien is. Film 4 staat los van de reeks en hoeft niet gekeken worden voor Salazar’s Revenge (maar dat is wel leuk!). Salazar’s Revenge gaat verder vanaf film 3, wat al een beetje na de aftiteling te zien was. Ook Salazar’s Revenge heeft weer een scène na de aftiteling, dus blijf even zitten in de bioscoop. Zou dit dan een hint zijn naar nóg een Pirates-film? Ik hoop het stiekem wel!

Recensie: Pirates Of The Caribbean: Salazars Revenge