Recensie: Home RECENSIE

Kevin komt uit de jeugdgevangenis en gaat bij zijn tante en haar gezin inwonen. Dankzij zijn vriendschap met zijn neef Sammy krijgt hij een tweede kans om een gewone tiener te zijn. Hij ontmoet daardoor John, een jongen met een onmogelijke thuissituatie. Of zo lijkt het toch tot er iets gebeurt dat het leven van de drie jongens helemaal verandert...

Wat onmiddellijk opvalt bij het bekijken van de film Home is dat regisseuse Fien Troch geen heil ziet in het opschonen van handelingen of personages. Er is een overvloed aan dialect en jongerentaal opdat de personages authentiek zouden overkomen en elk clichébeeld over een moeilijke tiener komt aan bod. Hoewel hierin de valkuil schuilt van te overdrijven, weet Troch dat mooi te omzeilen. Het acteertalent van haar jonge acteurs speelt hierin zeker een grote rol. Het maakt dat je als kijker meer dan eens je wenkbrauwen fronst of meewarig het hoofd schudt wanneer je je gedrag uit je eigen tienerjaren herkent. Een andere sterkte van de prent is de muziekkeuze. Op precies het juiste moment dragen de liedjes bij aan het creëren van de juiste sfeer. Het gaat veel meer om aanvoelen wat er in de film gebeurt dan het daadwerkelijk te zien.

Helaas volstaan deze drie goede basiselementen niet om de film tot een succes te maken. Zo is er de manier van filmen: een mix van traditionele beelden en selfieachtige filmpjes die vaak erg donkere beelden met zich meebrengen. Niet alleen is dat onpraktisch, het is tevens overbodig. Zelfs zonder deze kunstgreep begrijp je als kijker dat het echte tieners zijn die hun telefoon als een belangrijk onderdeel van hun leven beschouwen.

Een punt dat hiermee samenhangt, is het fragmentarisch brengen van de onduidelijke verhaallijn. Van bij het begin duiken er redelijk veel mensen op, maar in praktijk blijken er slechts een vijftal echt toe te doen. Dat maakt dat de rest aanvoelt als schermvulling in plaats van daadwerkelijk iets bij te dragen aan de film. Toch gaat er een flink deel van de beelden aan deze overbodige personages op. Troch wilt duidelijk verschillende facetten aanduiden van de generatiekloof, maar gaat de mist in door te veel te willen laten zien. Ze kiest daarbij voor heel voorspelbare situaties waarbij alleen het einde een beetje weet te verrassen, maar dan eerder door de abruptheid ervan dan door de kwaliteit.

Home van Fien Troch is een film waarbij authentieke tieners centraal staan. De film barst van de sfeer en heeft een hoog herkenningsgehalte. Helaas doen de fragmentarische beelden en het gebrek aan een degelijke verhaallijn afbreuk aan het geheel. Drie hartjes voor de film Home.