• onze waardering

Recensie: La Chana RECENSIE

Recensie: La Chana

La Chana is een hartstochtelijk portret van flamencokoningin La Chana, oftewel Antonia Santiago Amador. Als 15-jarig meisje heeft ze haar eerste optreden als danseres samen met haar oom El Chano. Wat volgt is een indrukwekkende danscarrière totdat ze op haar hoogtepunt ineens uit de schijnwerpers verdwijnt. In deze documentaire vertelt La Chana over haar leven in en buiten de schijnwerpers en zien we haar in de voorbereidingen naar een eenmalige terugkeer naar het podium.

La Chana is een vrouw die slechts bij een beperkt publiek bekend is. Ook het flamencodansen wordt slecht door een relatief kleine groep mensen tot hun interesses gerekend. Dit zou kunnen betekenen dat deze documentaire slechts voor een klein publiek interessant is. Maar niets is minder waar. Los van het genre waarin La Chana populair was/is, is deze documentaire vooral een portret van een vrouw die gevochten heeft voor haar passie en daarmee de hele wereld heeft kunnen laten genieten van haar talent. En dat ondanks het zware leven dat ze leidde buiten de schijnwerpers met een gewelddadige echtgenoot. Ook in het heden is duidelijk het verschil te zien tussen rasartiest La Chana op het podium en de bescheiden Antonia in haar privéleven. Prachtig hoe Lucija Stojevic dit in beeld heeft gebracht. Zonder veel opsmuk, gewoon wie La Chana nu is en zelf haar levensverhaal vertelt ondersteunt door sprekende oude opnames van haar dansvoorstellingen. Juist door in het heden La Chana zelf te laten terugkijken in combinatie met beelden van dagelijkse bezigheden als koken en eten met haar huidige echtgenoot komt ze als mens tot leven. 

Ook de omgeving waarin het merendeel van de documentaire is gefilmd is tegelijk eenvoudig en indrukwekkend te noemen. Namelijk het huis van La Chana en haar echtgenoot Felix. De inrichting is een combinatie met het flamenco/zigeunerdeel van La Chana en de ondersteuning die ze op haar 70e nodig heeft. Zo zie je veel portretten uit haar danscarrière maar ook 2 sta-opstoelen voor de televisie. Een betere weerspiegeling van de mens La Chana/Antonia had de documentairemaakster niet kunnen kiezen. Naast La Chana zelf komen er meerdere belangrijke personen uit haar leven en carrière aan het woord die de kijker nog meer laten voelen wat een grootheid ze is geweest in het begin van haar carrière. Maar ook de andere kant, hoe zwaar ze het had met een gewelddadige echtgenoot en hoe ze zich eigenlijk alleen vrij voelde als ze danste. 

Op IDFA 2016 is deze documentaire van Lucija Stojevic bekroond met de VPRO publieksprijs. Zeer terecht naar de mening van deze recensent. Het onderwerp mag dan misschien niet voor iedereen even interessant zijn maar na het zien van deze documentaire kun je niet anders dan La Chana in je hart sluiten.

Dit was de Chicklit.nl recensie van La Chana

La Chana

  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (0 stemmen)
  • Omschrijving:

    Antonia Santiago Amador was een van de grootste sterren in de flamencowereld. In de jaren zestig en zeventig maakte ‘La Chana’ wereldwijd furore met haar vernieuwende stijl en adembenemende ritmes. Peter Sellers, met wie ze samenspeelde in de film The Bobo (1967), vroeg haar naar Hollywood te komen. Maar op het hoogtepunt van haar carrière verdween ze ineens uit de schijnwerpers.

    La Chana geeft een inkijkje in het hart en de ziel van de zigeunerdanseres als ze na twee decennia voor één keer terugkeert op het podium. Zittend, maar nog altijd met indrukwekkend voetenwerk. De film onthult bovendien het geheim achter haar plotselinge verdwijning: achttien jaar lang was ze het slachtoffer van huiselijk geweld door haar eerste man.
    In dit meeslepende verhaal over creativiteit, ouder worden en doorzettingsvermogen toont La Chana de tegenstelling tussen de artiest op het podium en en de vrouw in haar dagelijks leven. Op IDFA 2016 groeide de documentaire van Lucija Stojevic uit tot dé festivalfavoriet en werd hij bekroond met de VPRO Publieksprijs.

Meer info

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • De gebroeders Maxilari - David Pefko

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

Gerelateerde artikelen

  • Recensie: De glazen troon

  • Dit grappige duo zal de hoofdrol spelen in de verwachte film Holmes & Watson

  • Op het verkeerde moment - Heleen Smit

Zoek in artikelen