Recensie: Taboo seizoen 1 RECENSIE

Recensie: Taboo seizoen 1

Na de dood van zijn vader keert James Keziah Delaney vanuit Afrika terug naar Engeland om zijn erfenis op te eisen. Niet iedereen staat achter die keuze...

Wat onmiddellijk opvalt, is het duister kleurenpalet dat wordt gebruikt om het verhaal in beeld te brengen. Dat geeft Taboo van bij het begin een grimmige en onheilspellende ondertoon mee die perfect past bij de sfeer die regisseur Kristoffer Nyholm probeert op te roepen. Elke acteur draagt daartoe bij, daar ze allen hun rol tot in de puntjes beheersen zonder karikaturaal over te komen. De personages hebben elk hun hoofdeigenschap, maar er zitten nog verschillende laagjes onder waardoor ze geloofwaardig overkomen. Dit zorgt ervoor dat je als kijker je mening op regelmatige basis moet bijstellen omdat je ontdekt dat een bepaald personage toch niet volledig als goed of slecht is weg te zetten. Vooral hoofdpersonage James blinkt hierin uit.

Een overvloed aan goede elementen om van deze serie een succes te maken, maar toch kon ze niet bekoren. De voornaamste reden hiervoor is het continu opwerpen van vragen en geheimen zonder ooit een echt bevredigend antwoord te geven met als uitzondering op deze regel het grote familiegeheim. Dat is zo cliché dat er geen verrassing mogelijk was. De serie staat bol van de intriges, maar in plaats van te bekoren, roepen ze ergernis op. Het is immers het zoveelste vage mysterie dat wordt geïntroduceerd en dat haalt de vaart uit het verhaal. Alles sleept maar aan zonder dat er verlossing in zicht is. Daar helpt het einde van dit seizoen ook geen spat bij, want dit bevestigt net dat deze eerste afleveringen eerder dienen als opstapje naar wat er nog allemaal komen moet. Tweede struikelblok zijn de rivierscènes. Deze geven een bovennatuurlijk kantje aan de zaak als om te vermijden dat de kijker afhaakt als de intriges alleen niet volstaan. Het lijkt er zelfs bijna op dat een dergelijk element moest worden toegevoegd, louter en alleen om de titel Taboo wat meer ruggengraat te geven.

Taboo van Kristoffer Nyholm is een duistere serie waarbij verraad en bedrog de hoofdtoon voeren. Er worden knappe acteerprestaties neergezet wat leidt tot geloofwaardige personages, maar er zit te weinig vaart in het geheel om echt te kunnen boeien. Hoewel de serie eindigt met een erg open einde, mag seizoen twee gerust uitblijven.

Recensie: Taboo seizoen 1