Column: Collectieve Faaldag

Collectieve Faaldag

Handen omhoog wiens goede voornemens voor 2015 zo ongeveer vandaag nog niet compleet mislukt zijn.

Precies, dat dacht ik al. En jij daar achteraan met die priemende vinger: je jokt. Ik zag je gisteren nog met een puntzak frites bij het station staan. En nee, meisje met die Happinez daar in je tas: lief-zijn-voor-jezelf telt helaas niet mee. 

 

Blue Monday is nog maar één dag van ons verwijderd. Knappe gast die nu nog overeind staat met zijn goede bedoelingen, zijn wereldverbeteraarsambities, die nieuwe hardloopoutfit en de ik-schrijf-elke-avond-op-waar-ik-die-dag-dankbaar-voor-was-aspiraties. Want de maandag van de laatste volle week van januari is de ergste van allemaal en dat komt deels door het mislukken van onze voornemens. 

 

Frustratie

Pakweg twee weken geleden bedachten we vol goede moed dat we het helemaal anders gingen doen. Hardlopen, afvallen, gezonder eten, minder schreeuwen tegen de kinderen en meer dingen samen doen als gezin. Dit allemaal om krap drie weken later het bijltje er weer bij neer te gooien en ons lethargisch, depressief en suïcidaal bij een psycholoog op de sofa te werpen vanwege mislukt, onverwacht bevestigde faalangst en algehele boe-hoe-hoe-heid. Eenmaal thuis en 150 euro lichter gaan we van frustratie vreten, minder sporten en meer tegen de kinderen schreeuwen dan ooit: 'Zie je wel, mammie kan helemaal NIETS!' (ondertussen M&M's uit bak graait), 'Wat heeft het ook voor zin?!' (met twee handen tegelijk graait) en 'Ik ben zo mislu-hu-hukt' (bak aan mond zet).

 

 

Bioritme

Het slaat natuurlijk ook nergens op. Een jaar is een te lange periode om redelijkerwijze te voorspellen hoe je je gaat gedragen. Mensen hebben bioritmes, weet je. En bij vrouwen komt daar nog eens PMS bovenop. Valt die in januari vóór de 19e, zeg dan maar direct gedag tegen je goedertierenheid. Goede voornemens hebben ook een bioritme en een uiterste houdbaarheidsdatum en een lifecoach en een hardheidsclausule. Zo niet, dan hebben ze daar recht op. Het wordt tijd dat we dat eens erkennen. 

 

Conjuncturen

Die bioritmes kennen trouwens veel kortere conjuncturen dan wij ze willen opdringen met onze voornemens. In mijn geval kan ik elke dag wel een Nieuwjaar starten en elke middag rond 16.00 uur uitroepen tot Blue Monday. Want laten we wel wezen: 16.00 uur is het ergst. Waar je ook bent, wat je ook doet. Niks geen cup-a-soup momentje, 16.00 uur is het uitgelezen moment om zuchtend de pen tussen je tanden vandaan te trekken en in volle vaart richting vending machine te draven voor wat levensreddende suikers. Of om te besluiten dat je te moe bent om te gaan sporten. Dat gezond koken ook morgen kan beginnen want anders moet je eerst nog langs de Appie, en getver nee, je was moe. Dus.

 

Thuis

Ben je niet op kantoor maar thuis dan is ook elke dag om 16.00 uur Blue Monday. Hét moment om gillend van frustratie je kinderen uit elkaars haren te trekken en te schreeuwen dat mammie nu ook even rust wil. JA?! En dat ze niet zo moeten zeuren. Dat ze heus wel eten krijgen. En néé, niet eerst koekjes. Godallemachtig. Met een trillende zucht neem je de pannenlappen ter hand om ze direct met een nog trillendere zucht weer neer te smijten. Facebook is veel interessanter. Lekker kijken wat anderen eten. En dan hopen dat het nog ongezonder is dan jouw prakje.

 

 

Faal

Kijk, dáárom maak ik geen voornemens. Althans, dat ben ik elk jaar van plan. Aan het einde van elk jaar neem ik me voor dat ik geen voornemens maak en elk jaar nog vóórdat het nieuwe jaar begint, heb ik daarin al gefaald. Want op een geheim plekje achter een verborgen luikje in mijn hoofd maak ik wel degelijk een paar voornemens, maar dat leg ik nergens vast. Ik noem het ook niet zo. Bij mij heten ze 'ideetjes' of zo. Hypotheses. Van wat zou kunnen gebeuren. Als ik niet zo'n weke ruggengraat had, als andere mensen en duistere krachten me niet zo gruwelijk in de weg liepen, als tijd niet mijn grootste vijand was en Blue Monday nooit geboren was. 

 

Mislukt

Tegen de tijd dat deprimaandag is aangebroken weet ik weer precies waarom het allemaal niet lukte: af en toe even niets doen gaat vervelen. Voor minder haasten heb ik helemaal geen tijd. Ik ben geen softie, mijn kinderen ook niet, dus minder schreeuwen gaat ook niet gebeuren. En Gumball is toevallig hartstikke leuk, ook voor volwassenen, dus dat kunnen we prima met het hele gezin doen. 

 

Mislukken is niet erg. Iedereen mislukt. We doen het met z'n allen, ieder in zijn eigen bioritme, maar met een collectieve deadline: 19 januari. Dus ren nog maar een rondje in dat nieuwe joggingpak van je, want morgen mogen de laatste volhouders er ook eindelijk aan toegeven. Mislukken. Het kan zo heerlijk zijn als je het samen doet.