Vraag het Juffrouw Holle: Ik zit vast in een baan waar ik diep ongelukkig van word

Elke maand leggen schrijfsters en vriendinnen Fleur en Karima een probleem voor aan goeroe Juffrouw Holle, rockchick turned biologisch boerin, die altijd raad weet. Probleem: Ik zit vast in een baan waar ik diep ongelukkig van word.

Lieve Juffrouw Holle,

Ik ben 26 en werk in de financiele sector in een functie die, gedrukt op mijn cremekleurige visitekaartje, heel indrukwekkend lijkt. Ik heb aanzien, een kast vol met designerkleding en mijn kat eet zalmschotels van de traiteur. Iedereen om me heen is dolenthousiast. Mijn baas, mijn vrienden, maar vooral mijn ouders. Zij zijn zo ingenomen met het succesvolle product van hun opvoeding dat ze mijn visitekaartjes graag uitdelen op de jaarlijkse familiereunie.
Er is alleen een probleem: ik haat mijn baan. Het is saai, eentonig werk, zonder enige creative stimulans.
Elke dag voordat ik naar mijn werk ga sta ik mezelf voor de spiegel op te pompen als Rocky voor een boxwedstrijd. 'Het wordt vandaag vast niet zo erg als gisteren!'  zeg ik dan tegen mezelf. 'Misschien hebben we een brandalarmoefening. Dat scheelt zo een uur.' Eenmaal op kantoor probeer ik de knop om te zetten om me acht uur lang door een stapel spreadsheets heen te knagen als een hamster on crack. Aan het einde van de dagen ben ik uitgeblust. Soms wil ik het kantoor van mijn baas binnenlopen, om te zeggen dat ik ermee kap. Maar wat moet ik dan? Ik heb me zo lang bezig gehouden met wat iedereen van me verwachtte dat ik niet weet wat ik zelf eigenlijk wil. Ik kan dit werk nog jaren doen, en dan is iedereen om me heen gelukkig. Ik weet dat dat op de lange termijn geen optie is. Maar hoe moet het met de hypotheek als ik mijn baan opzeg? Ik zit vast in mijn kooitje, wat moet ik doen?

Liefs, CH
 
Lieve Crackhamster,

Stap eerst eens uit dat rad, loop even naar de wc en ga op de deksel zitten. Daar adem je eens even goed door je neus. Zo. Ben je al iets rustiger? Als we gestresst zijn zitten we in onze vecht of vlucht respons en kunnen we alleen maar reageren als een maiskorrel in de popcornpan. Probeer vaker letterlijk een adempauze te nemen. Dat kan buiten, bij het koffie apparaat of op de w.c. Een minuut of twee is genoeg om weer in de relaxte vibe te komen.
 
Een hekel aan je baan hebben is slopend. Het is geen doen om acht uur op een plek te zitten waar je niet wil zijn. Natuurlijk kan je altijd besluiten dat het mooi is geweest, je bent immers een vrij mens. Maar bedenk, impulsief je baan opzeggen is een vluchtreactie. De beslissing van de crackhamster, en niet die van jezelf. Uit je mail maak ik op dat je niet hebt nagedacht over wat je wel zou willen doen. Dat zie ik vaker. We zijn zo bezig met het pleasen van ouders en aardige leraren, met aanpassen aan wat onze vrienden doen, dat we niet stilstaan of een opleiding of baan wel bij ons past. Nu hoef je niet nu al perfect te weten wat je ideale toekomst pad is, maar een richting zou al heel wat zijn.
De komende zondagmiddag pak je een stapel tijdschriften, een schaar en een prittstift. Vervolgens knip en plak je elk beeld dat je aanspreekt als je aan het woord Toekomst denkt. Aan het eind van de middag heb je een collage waar je inspiratie voor een nieuwe richting in kan vinden. Het is wonderlijk om te beseffen wat een informatie je uit deze beelden haalt!
 
Een wijze vriendin zei ooit: Je mag groots dromen,  maar je moet kleine stapjes zetten. Bijna elke droom is haalbaar als je in baby steps denkt. Dus als je droomt van een carriere als kok, dan moet je vandaag drie koksopleidingen hebben gegoogled. That's it. Je hoeft niet morgen een restaurant te openen. Praten met mensen die je droombaan uitoefenen is ook een baby step. Als je de stapjes klein houdt kun je met de back up van een baan naar je nieuwe droom toe werken. Een laatste ding: je ouders bedoelen het goed. Je hebt nog tot je dertigste om ze de schuld van je levenspijn te geven. Daarna  wordt het een beetje sneu. Succes met de zoektocht, en remember: Baby Steps.
 
Liefs, JH
 

---

Juffrouw Holle wordt gevormd door de schrijvers Fleur Brockhus en Karima O'Flynn. De twee vonden elkaar tijdens de rechtenstudie en vormden een hechte vriendschap. Beiden gingen aan de slag bij een groot internationaal advocatenkantoor. Daar raakte Fleur geïnspireerd tot het schrijven van haar debuutroman De Urenfabriek. Karima is één van de schrijvers achter Zo Zuidas, een insiderblog over het leven op de Zuidas, en de roman Project Dromenland. Fleur woont in Dubai. Karima in Londen. Juffrouw Holle is het resultaat van hun vriendschap.