Zo meeslepend dat je het in 1 ruk uit leest! RECENSIE

WOW! Dat was mijn eerste reactie bij het dichtslaan van dit boek. Hoe kan het dat ik nog nooit van Anne Bishop gehoord had? Zo’n goede schrijfster en toch zo’n goed bewaard geheim.
Alvast hartelijk bedankt Uitgeverij De Fontein om deze reeks te vertalen, want jullie hebben er een fan bij!

Ik lees graag Young Adult Fantasy, ook al ben ik een dertiger. Vampieren, weerwolven, onsterfelijken, elfen, tijdreizen, (gevallen) engelen, paranormale mensen, enz… kunnen mij heel erg bekoren. 
Dit boek doet daar nog een schepje bovenop door een volwassen hoofdpersonage te combineren met allemaal bovennatuurlijke wezens. 

Het boek begint met een korte geschiedenis van de wereld. Hierin leren we dat de mensen niet de eerste en enige wezens op de aarde zijn. Er bestaan ook ‘Anderen’ die de mensen als inferieur beschouwen. Na verschillende eeuwen zijn er afspraken gemaakt zodat de mensen en de Anderen naast elkaar kunnen wonen zonder al te veel incidenten. Maar deze vrede is heel wankel…

Het eerste hoofdstuk sleurde me onmiddellijk in het verhaal en maakte het me moeilijk om het boek neer te leggen. Vanaf de eerste zin zit je in de actie waarbij iemand op de vlucht is. Het gaat om Meg, een vrouw met een mysterieus verleden. Ze komt terecht in het Stadspark van Lakeside waar de Anderen wonen. Meg neemt de baan aan van Contactmens (een bemiddelaar tussen de mensen en de Anderen) omdat ze zich hierdoor kan verstoppen voor haar achtervolgers. 

Als lezer kom je snel te weten dat Meg heel beschermend is opgegroeid waardoor ze weinig van het alledaagse leven weet. Ook de Anderen kent ze niet. De schrijfster heeft het heel goed aangepakt en laat de lezer de Anderen ontdekken via Meg. Zij leert de Anderen doorheen het verhaal kennen, waardoor ook wij hen beter leren kennen. 
De Anderen zijn voor mij heel goed uitgewerkt. Je hebt weerwolven, vampieren, elementairen en shapeshifters in de vorm van kraaien, uilen, haviken, beren, coyotes. Omdat de meesten eerder dier dan mens zijn, vertonen ze ook in hun menselijke gedaante veel dierlijke eigenschappen. De leider van het Stadspark is Simon Wolfgard, een wolf die een menselijke gedaante aanneemt om de mensen niet af te schrikken, maar die toch liever elke dag in zijn ware wolvengedaante zou rondlopen. 

Ook al zijn de meeste Anderen niet verzot op mensen, toch leren ze Meg te accepteren en zelfs te vertrouwen. De meesten voelen ook aan dat Meg niet zomaar een mens is, maar iemand met een belangrijk geheim. Als haar achtervolgers het Stadspark binnendringen om haar te ontvoeren, breekt de hel los, want Meg hoort nu bij hen…

Het verhaal telt meer dan 500 pagina’s, maar op het einde vond ik het jammer dat het boek niet dubbel zoveel pagina’s telde. Ik zat volledig in het verhaal en las het boek heel snel uit. Ik kon het gewoon niet neerleggen. Helaas moet ik nu nog meer dan 2 maanden wachten op het vervolg. Het voorproefje op het einde van het boek belooft alvast een even spannend boek!

Ben je op zoek naar een spannend bovennatuurlijk boek dat je op het puntje van je stoel houdt en dat je slapeloze nachten bezorgt omdat je het boek niet kan neerleggen? Zoek dan niet verder en lees Rode Letters!
Ik kijk alvast uit naar Zwarte Veren, het 2e deel dat in mei verschijnt!