(Ledenrecensie) boek: Het grote misschien RECENSIE

Het Grote Misschien – John Green

Het Grote Misschien gaat over Miles Halter. Hij verruilt zijn rustige leventje voor nieuwe, spannende ervaringen op Culver Creek, een kostschool. Hier maakt hij vrienden, zoals de Kolonel en Alaska, maar ook Takumi en Lara.
Als Alaska sterft, gaat de vriendengroep op zoek naar het hoe en waarom van haar dood.
Miles is gefascineerd door de laatste woorden van beroemdheden, en het boek is gebouwd op twee van zulke citaten: “Ik ga op zoek naar een Groot Misschien.” en “Hoe kom ik ooit uit dit labyrint!”.

Hoewel het niet de hoofdgedachte is van het boek, is het op sommige momenten een ode aan het anarchisme. Die gaat echter gepaard met een waarschuwing: vrij omspringen met de regels hoeft geen probleem te zijn, zolang je maar onthoudt dat gezagsdragers (in dit geval leerkrachten) ook maar proberen te doen wat goed is.

Het verhaal is vlot geschreven, met af en toe de poëtische verwoordingen die John Greens schrijfstijl typeren. Hierbij gaat hij geen enkel onderwerp uit de weg, waardoor het verhaal realistischer wordt en je ook meer raakt.

Ook de personages zijn erg realistisch, ze hebben allemaal hun eigen mening, verhalen en karaktertrekjes. Via hen verwerkt John Green voortdurend kleine boodschappen in het verhaal die je doen nadenken over leven en dood.
Zo kom je er pas op het einde achter wat dat Grote Misschien is en hoe je uit het labyrint moet ontsnappen, maar ook nu krijg je geen definitief antwoord. Wel verschillende meningen, die ervoor zorgen dat de vragen – en het verhaal – nog lang in je hoofd blijven rondhangen.

Wat ik ook apprecieer aan dit verhaal is dat er een meisje in meespeelt dat weliswaar problemen heeft, maar toch niet zwak is of zich in een slachtofferrol terugtrekt. Het vrouwelijk personage kan prima haar mannetje staan, iets wat, zoals Alaska zou zeggen, “het patriarchale paradigma ondermijnt”.
Daarnaast vind ik het ook bewonderenswaardig hoe hij het thema rouwen behandelt. Zo verdeelt hij het boek in tweeën: ervoor en erna. Zo laat hij zien dat je niet opeens opstaat en eroverheen bent en je oude leventje weer oppakt. Na een tijdje accepteer je je verlies, maar het wordt nooit meer zoals ervoor – zeer mooi weergegeven.
Ook geeft hij goed weer hoe verschillend de vrienden rouwden om Alaska, en welke emoties er dan allemaal vrijkomen. Dit draagt allemaal nog eens extra bij tot de geloofwaardigheid van de karakters.

Hoewel het boek realistisch is, zijn enkele elementen eerder ongeloofwaardig. Ze wekken de indruk gewoon verzonnen te zijn omdat dat goed uitkwam voor het verhaal. Maar dat vond ik niet storend; het doet niets af aan de intensiteit van het verhaal en bovendien kan een beetje fantasie nooit kwaad.

Het Grote Misschien is met andere woorden opnieuw een pakkend, diepzinnig verhaal, grappig op de juiste momenten en meeslepend op een rustige manier. Zo palmt het niet al je gedachten in, maar bijt het zich subtiel in je vast.