(Ledenrecensie) boek: Het dameskoor van Chilbury RECENSIE

In 1940 worden steeds meer landen ingenomen door de nazi's. De inwoners van Chillbury, Engeland, zetten zich schrap voor een invasie van de nazi's: ze zullen zich met hand en tand verzetten en hun land verdedigen. De meeste mannen vertrekken om voor hun land te vechten en de vrouwen blijven met de kinderen en oudere mensen achter. De vrouwen nemen het werk van de mannen over en houden de boel draaiende. Om de moed erin te houden, maakt het koor van Chillbury een doorstart. Want het zou opgeheven worden nu de meeste mannen weg zijn. Het koor wordt een uitlaatklep voor de leden die iemand verloren zijn in de oorlog en voor de familieleden van soldaten die aan het front vechten. Het bied troost voor hen die zingen maar ook voor de toehoorders.

Het boek verteld het verhaal dat steeds door anderen wordt verteld: elk hoofdstuk bestaat uit een dagboekfragement (er werd door hogerhand geadviseerd een dagboek bij te houden) of een brief van een koorlid. Ieder personage doet haar verhaal en schept een beeld over haarzelf en de tijd waarin het verhaal zich afspeelt.

Het boek speelt af  zich tijdens "the battle of Britain", in september 1940 loopt het verhaal ten einde. Het schetst een beeld hoe de oorlog beleefd werd; de angst voor een Duitse invasie was groot en plaatsen langs de kust, zoals Chillbury werden gebombardeerd. Toch ging het leven door, de wil was er om door te gaan en te vechten voor het eigen land en de vrijheid.

Het boek leest duidelijk en helder. De schrijfster herhaalt niet, schrijft vlot zonder haast. De personages zijn zo beschreven dat ze gestalte krijgen en karakter. De lezer leeft mee met het wel en wee in dit dorp. Het boek is zeer moeite waard om te lezen.