Zoektocht naar het verleden RECENSIE

De middelbare schooltijd was een hel voor Diane. Vanaf de allereerste dag in de brugklas hoort ze er niet bij. Een vast groepje maakt haar het leven zuur, aangestuurd door de gemene Sally. Eerst probeert Diane de pesterijen te verzwijgen, in de hoop dat het vanzelf beter gaat. Maar dat gebeurt niet. Gelukkig komt er na een paar maanden een nieuwe jongen op school, Randy, die Diane wél ziet staan. Ze is niet langer alleen, maar ook hij kan het pesten niet voorkomen. Als de ouders van Diane ontdekken hoe zwaar ze het heeft, nemen ze contact op met de directeur. Maar die onderneemt nauwelijks actie om Diane te helpen. En de pesters maken haar overduidelijk dat ze voortaan haar mond moet houden...
Vijftien jaar later wordt Diane nog steeds achtervolgd door haar verleden. Ze reist terug naar haar oude dorp en gaat de confrontatie met de pesters aan...

Zoektocht naar het verleden laat zien hoeveel impact pesten heeft en hoeveel het kapot maakt. Het maakt ook duidelijk dat de pestkoppen het getreiter zelf heel anders ervaren. Voor hen is het allemaal maar een grapje om erbij te horen, terwijl het leven van het slachtoffer erdoor wordt bepaald. Een belangrijk thema, waar de laatste jaren steeds meer aandacht voor is. De confrontatie aangaan met pestkoppen deed me erg denken aan het RTL-programma Gepest, dit verhaal komt in feite op hetzelfde neer.
De schrijfster kiest voor een eenvoudige schrijfstijl waardoor het meer op een tienerboek lijkt in plaats van een roman voor volwassenen. Het verhaal is deels in spreektaal geschreven, wat soms irriteert. Daarnaast herhaalt de schrijfster zichzelf geregeld, wat totaal niet nodig is. Er wordt bijvoorbeeld ten minste vijf keer opnieuw uitgelegd waarom Diane teruggaat naar het dorp, dat ze door het pesten nog steeds heel onzeker is, zowel op het gebied van mannen als haar werk, en dat binnen een paar bladzijden. Hoewel het verhaal om een inmiddels volwassen vrouw draait, lijkt het door de schrijfstijl alsof de schrijfster zelf jonger is dan de hoofdpersoon.

Ik heb me er echt toe moeten zetten om dit boek uit te lezen. Ik zou het zeker niet bestempelen als liefdesroman - daar draait het verhaal niet tot nauwelijks om - maar als een boek voor middelbare scholieren die zich wellicht in de jonge Diane herkennen.