Verslaafd aan jou RECENSIE

Tijdens hun eerste ontmoeting voelden Gideon Cross en Eva Tramell een ongelofelijk seksuele aantrekkingskracht voor elkaar. De pas afgestudeerde Eva Tramell begint haar onafhankelijke leven in New York bij een reclamebureau in het Crossfiregebouw. Toevallig behoort het gebouw toe aan de succesvolle en machtige geldmagnaat Gideon Cross. Bij Eva’s aanblik wil hij op dat moment alleen maar één ding: Eva toe-eigenen, zowel geestelijk als lichamelijk. Maar voordat ze een stap naar een serieuze relatie kunnen zetten, moeten ze eerst de kwade geesten van hun verleden verjagen.
 
Verslaafd aan jou is in vele opzichten vergelijkbaar met Vijftig tinten grijs. Voor de liefhebbers van deze boekenreeks zou Verslaafd aan jou de volgende ‘sensuele uitdaging’ kunnen zijn. We hebben immers de gekwelde, oogverblindende, succesvolle held en zijn duistere geheimen; we hebben de jaloerse, bezitterige en tevens gekwelde heldin - eigenschappen die niet toegekend zijn aan de vrouwelijke hoofdpersoon in Vijftig tinten grijs - en een killersetting voor een net opbloeiende romance waar het vuurwerk vanaf spat.

De aanwezige ingrediënten voor een erotisch/ romantisch verhaal zijn daadwerkelijk aanwezig, maar hoe met deze ingrediënten is omgegaan is een ander verhaal. Menig lezer vindt dit boek in vele opzichten beter dan Vijftig tinten grijs en ergens kan ik dat wel begrijpen. De relatie tussen Gideon en Eva is meer gelijkgesteld en er wordt maar heel zelden over een dominantonderdanige relatie gerept. Bovendien maakt het feit dat Eva ook een problematiek verleden heeft gehad het verhaal veel interessanter, maar daar blijft het bij.
Het verhaal gaat - om de auteur te citeren - in een sneltreinvaart voorbij. Er gebeurt te veel, te snel. Het is onduidelijk waarom Gideon zich zo aangetrokken voelt tot een vrouw die niet eens zijn type is en we komen maar niet te weten wat zijn “geheim” is, ook al krijgen we voldoende aanwijzingen om te kunnen concluderen dat hij met Eva een traumatische ervaring deelt. Vermoedelijk zullen wij over dit geheim in het vervolg van de boekenreeks lezen. Ook het feit dat het boek geprezen wordt om zijn bijzondere romance begrijp ik niet. Mijns inziens blijven de twee personages alleen maar oppervlakkige seks met elkaar hebben. Er zijn nauwelijks diepgaande gesprekken of romantische scènes waarbij je het gevoel hebt dat het stel daadwerkelijk van elkaar houdt, wat ze dus wel voortdurend in het verhaal beamen. Bovendien eindigde het boek met een anticlimax dat mij niet deed hunkeren naar meer.

Heb jij Verslaafd aan jou gelezen? Vond je dit boek vergelijkbaar met Vijftig tinten grijs?