Het spel van Floor RECENSIE

Wat heeft Het spel van Floor van Renee van Amstel een mooie, sensuele, bijna sjieke kaft en wow, de proloog, die belooft veel! In sneltreinvaart beschrijft Floor hoe ze in extase gebracht wordt, bijna in een stemming beyond genot! Volgens mij is dit één van de eerste van alle erotische romans die ik heb gelezen (en dat zijn er, geloof me, best heel wat) die zo snel tot actie overgaat. Je kunt het genot bijna aanraken.

Maar het verhaal zélf gaat vervolgens een stuk trager. Floor begint net aan een nieuwe baan als marketingmanager bij WAN!, een Nederlandse, hippe glossy. Al snel komt ze in contact met Jon, een cameraman. Als ze na heftig oogcontact haar ogen neerslaat (en ze deze dus niet op een andere manier afwendt) is het duidelijk: hij is de Dom en zij de slavin. Voor WAN! bedenkt Floor het ultieme item: ''''sm, the real thing". ''Is het niet een idee om eens te kijken naar mensen die echt met het onderwerp bezig zijn? Dus niet met een plugje hier en een rammelend balletje daar, maar mensen voor wie het een serieus onderdeel van hun leven is.'' En in vervolg hierop wordt een cursus ''BDSM voor beginners'' georganiseerd. Dat zij zelf de klappen van de zweep wel kent, zegt ze er maar even niet bij op haar werk. Ondertussen heeft Jon haar totaal in haar macht, een meester in Shibari (Japanse bondage), de ultieme reis naar het paradijs. Spannend wordt het wanneer haar ex Rick, met wie ze haar eerste BDSM ervaringen gedeeld heeft, weer terug in haar leven komt als expert tijdens de cursus. Hij heeft het ergste gedaan wat er in een BDSM relatie kan gebeuren: haar vertouwen geschaad. Zal ze uiteindelijk in staat zijn Rick te vergeven?

BDSM wordt in Het Spel van Floor integer belicht. Je voelt hoe Floor zich als aan een touwtje langzaamaan naar Jon toegetrokken voelt. De tedere Jon wil haar op haar gemak stellen als ze bezig zijn, ze krijgt veel aandacht (als je het idee hebt dat een Dom een selfish bastard is, alleen maar uit op zijn eigen genot, heb je het helemaal mis). Het spel met de touwen en de extase waarin dit haar brengt zijn weliswaar niet enorm diepgaand beschreven, maar wel erotisch. Er is een knap spel van vooruit- en terugwijzingen. Zo worden bijvoorbeeld Floor’s verleden met Rick en de introductie van haar passie voor sm goed verweven in het verhaal.

Toch zijn het boek en ik niet echt vriendjes. Van de stijl en de spraaktaal ben ik niet weg. Het deel over het werk is – totdat BDSM ook daarin verweven wordt – ontzettend traag. Ze is zo vol van haar baan en alles wordt zo uitgebreid omschreven, dat er geen vaart in het verhaal zit en bij mij zelfs irritatie oproept. Sommige stukjes zijn niet echt catchy: ''Hij snapte het niet. Werd boos en smeet met de deur. Er kon geen hand vanaf. Zo daadkrachtig had ik hem als die tijd niet gezien.'' Andere delen zijn erg overdreven: kun je "honderd peperdure gesprekken" hebben met een therapeut in één jaar? Ook is er soms sprake van rare vergelijkingen: ''Ik was op dat moment als deeg in zijn handen; hij had een baguette van me kunnen maken, of - beter - afgrijselijk lekkere seks met me kunnen hebben (...).'' Waarom in godsnaam een baguette?? Natuurlijk zitten er zeker ook mooie stukken tussen, bijvoorbeeld hoe vilein Floor, Rick met woorden als het ware in zijn ballen trapt. Een mooie constatering is: ''Vooral vrouwen willen nog wel eens schrikken van hun wensen en lusten omdat ze geleerd hebben te moeten voldoen aan maatschappelijk geaccepteerde normen, zoals een keurig meisje zijn. De kans op een innerlijk conflict is ruimschoots aanwezig.'' 

Al met al zijn de spannende, stoute scènes goed, maar het verhaal zelf is wel aangedikt, overdreven en vooral in het begin erg traag. En dat naast een helaas wel heel abrupt einde. Het voorproefje op het derde boek uit de reeks is dan wel weer leuk en maakt dat ik toch zin heb om ook dat boek te gaan lezen.

Heb jij al meegedaan aan de hype en een erotisch boek gelezen?