Tachtig dagen blauw RECENSIE

Mocht je mijn recensie van het eerste deel van de Tachtig Dagen trilogie nog niet gelezen hebben, dan zal ik je nu even snel op de hoogte brengen: ik vond het vreselijk. Veel te grof en rauw. Ik hoopte dat deel twee meer de diepte in zou duiken wat betreft het verhaal en de uitwerking van de personages, maar helaas.

Het boek draait wel om de relatie tussen Dominik en Summer, maar dan vooral over het punt dat ze niet goed weten wat ze met elkaar aan moeten. Verwacht dus geen romantische verhaallijn of een zachtere manier van omschrijven, binnen vijftig pagina''s was ik weer getuige van een heftige gangbang en zo bleef het boek flink hard doorgaan tot het einde. Van seksscène naar seksscène, tot ik er haast misselijk van werd. Hardop las ik wat stukken aan mijn vriend voor die van schrik snel de kamer uit rende, om de dagen erna grappen te blijven maken over ''dat vieze seksboek van je''. Ik lees eigenlijk altijd boeken uit waar ik aan begin, maar met dit boek had ik er flinke moeite mee. Expliciet woordgebruik en beschrijvingen tot in detail maken het voor mij te heftig. Al heb ik sowieso niets met de dom/sub-cultuur waar Summer nog verder in duikt in dit boek, als het allemaal wat meer subtiel beschreven zou zijn zou ik het denk ik een stuk beter trekken.

Wie van hard houdt en niet vies is van wat opknoping, maskers en ''echte sletten'' kan haar lol op met dit boek. Er zijn al massa''s Tachtig Dagen-boeken over de toonbank gegaan, dus ergens moet er wel een markt voor zijn. Ik snap het alleen echt niet.

Wat vind jij van de ''Tachtig dagen'' trilogie?