Eerst een kus RECENSIE

Eerst een kus is het eerste boek van de Engelse journaliste Lottie Moggach. In haar eerste boek heeft ze niet voor de meest gemakkelijke weg gekozen, maar ze snijdt direct moeilijke onderwerpen, zoals euthanasie en zelfmoord, aan.

De hoofdpersoon in het boek is Leila. Een eenzaam meisje, zonder ouders, broers of zussen en zonder vrienden. Het enige waar ze zich mee bezighoudt, is het computerspel World of Warcraft. Totdat ze de onlinegemeenschap Red Pill ontdekt. Op dit forum wordt er over morele kwesties gediscussieerd. Leila blijkt hierin uit te blinken, en het duurt niet lang of de leider van het forum, Adrian Dervish, vraagt of ze een speciale opdracht voor hem wil uitvoeren. De opdracht houdt in dat Leila het leven van Tess, een meisje dat het tegenovergestelde is van Leila, online over moet nemen. Tess is namelijk depressief en wil graag zelfmoord plegen. Ze wil echter haar familie en vrienden niet kwetsen, vandaar dat Leila zich online als Tess voor dient te doen, zodat het lijkt alsof Tess nog leeft. Is het echter mogelijk om online het leven van iemand anders over te nemen? En heeft Tess wel zelfmoord gepleegd, of blijkt er iets heel anders gebeurd te zijn?

Nadat ik de achterflap van het boek had gelezen, dacht ik dat het verhaal erg ingewikkeld zou zijn. Maar dat bleek een grote inschattingsfout! Ondanks dat het boek moeilijk is om in een paar zinnen samen te vatten, is het boek alles behalve ingewikkeld. Dit komt door de heerlijke schrijfstijl van Moggach. Ondanks de lange hoofdstukken (welke soms wel 50 pagina’s lang zijn) leest het boek heel gemakkelijk, echt als een trein. Ook wordt de vaart erin gehouden, doordat gebeurtenissen elkaar snel opvolgen. Omdat het boek goed geschreven en spannend is, zit je er helemaal in en wil je er niet meer uitkomen. Moggach bewijst dat er niet alleen maar sympathieke karakters in een boek hoeven voor te komen. De veelal onsympathieke karakters in het boek doen zeker niets af aan het verhaal, maar maken het misschien zelfs nog beter.

Bijzonder aan dit boek is dat het fictie lijkt te zijn, maar wanneer je langer nadenkt, blijkt dat het verhaal veel realistischer is dan op het eerste gezicht lijkt. In de moderne digitale wereld is zoveel mogelijk, dat dit verhaal ook zo in het echt zou kunnen gebeuren. Lof voor Moggach voor het bedenken van dit verhaal!

Wat ik erg knap vind, is dat Moggach moeilijke onderwerpen, zoals zelfmoord en euthanasie, zo luchtig, maar toch uitdrukkelijk, naar voren brengt. De oma van Moggach heeft in het verleden geassisteerd bij een zelfmoord en werd hiervoor veroordeeld. Een gebeurtenis die de schrijfster heeft geïnspireerd bij het schrijven van dit boek. Ondanks dat de karakters in het verhaal vrijwel allemaal voorstander van euthanasie/zelfmoord zijn, word je niet overgehaald om hetzelfde te denken. Het boek wil je alleen aanzetten tot het nadenken over deze onderwerpen. Ik moet toegeven dat ik zelf, nadat ik het boek had gelezen, ook over deze onderwerpen ging nadenken en dan vooral ook over de opmerkelijke mening die Leila, Adrian & Tess is toegedaan.

Het enige minpunt aan dit boek vond ik dat ik op het einde bleef zitten met veel onbeantwoorde vragen. De één houdt van open eindes, de ander vindt het niets. Ik behoor tot die laatste categorie. Ik vind het fijn om te weten hoe alles precies is afgelopen. Maar goed, de onbeantwoorde vragen zorgen er niet voor dat ik minder enthousiast ben over dit boek. Zoals gezegd is Eerst een kus het eerste boek van Moggach, en ik hoop zeker niet haar laatste!

Hoe denk jij over open eindes? Vind je het fijn, of juist niet?