Fleur is zwanger in Dubai

Als er een plek op aarde is waar ongeveer iedereen zwanger lijkt te zijn, is het Dubai. In de shopping malls krioelt het van de typisch voortschrijdende (nou ja, waggelende) buiken. Veel expat-vrouwen hebben zichzelf als doel gesteld om ten minste één kind te baren tijdens hun verblijf in Dubai. En daar hoor ik nu ook officieel bij. Ik ben 14 weken zwanger. En ik vind het best wel spannend om niet in Nederland te wonen tijdens zo'n bijzondere periode. Want hier gaan de dingen soms net even anders dan thuis.
 

Het is bijvoorbeeld normaal om direct naar een gynaecoloog te gaan in plaats van een verloskundige. Via via kwam ik erachter welk ziekenhuis en welke arts je moet hebben. Wist ik veel dat er een groot verschil bestaat in kwaliteit en mentaliteit. Er was een wachtlijst tot december bij de Britse gynaecoloog die ik had uitgezocht, maar mijn huisarts wist me er toch tussen te wriemelen. Tja, zo gaat dat hier. Na de combinatietest bij 13 weken, kregen we meteen een video-opname van de echo mee. Dat was ook nieuw voor ons. Voortaan wordt tijdens elke controle een echo gemaakt, goed voor de baby-bonding.
 
Verder doen ze hier totaal niet moeilijk over pijnbestrijding, zoals een ruggenprik. Een barende vriendin gaf aan dat ze de weeën nog wel zelf kon opvangen, toen de verpleegkundige haar hoofdschuddend aankeek en zei: ‘Geen ruggenprik? Dus jij wilt liever pijn lijden?’ Je kunt hier ook zelf kiezen voor een keizersnede. Hoe anders gaat het eraan toe in Nederland, waar thuis bevallen met oerpijnen het hoogste ideaal is. Nee hoor, als de natuur een handje geholpen kan worden, dan staan ze hier vooraan. Er schijnen zelfs family balancing klinieken te bestaan waar er via IVF voor gezorgd kan worden dat je baby het geslacht van je voorkeur krijgt. Iets dat in Nederland ondenkbaar is. Family balancing gaat mij nog een beetje ver. Maar iedereen moet dat zelf weten, natuurlijk.
 
Zwangere vriendinnen kun je hier overal maken. Zo zijn er diverse koffieochtenden voor bumps&babies waar zwangere dames en kersverse moeders elkaar kunnen ontmoeten. Zelf ben ik meer van de prenatale yoga, lekker actief, zen en in vorm blijven. Al praten de buiken voor en na de les uitgebreid over zwanger zijn, welke kwaaltjes daarbij komen kijken en welke olie het beste is om striae te voorkomen. Dan merk je wel dat het je tweede zwangerschap is. Ik ben meer bezig met mijn zoontje dat zijn eerste zinnetjes oefent, dan met de ongeboren baby in mijn buik. Al is die natuurlijk even lief - hoop ik.
 
Een nieuwe baby geeft weer een goede reden om minikleertjes te shoppen. En dat kan op de maandelijkse babybazaar waar tweedehandskleertjes, speelgoed en wiegjes worden verkocht. Want ik profiteer maar mooi van al die buiken die in de laatste weken voor de bevalling de tijd doden door in de malls in een hormonale opwelling een dozijn merkkleertjes aan te schaffen. Die vervolgens niet of nauwelijks gedragen worden.
 
Kraamzorg bestaat hier ook niet, dat is typisch Nederlands. Je blijft hier na je bevalling wat langer in het ziekenhuis. Een ziekenhuis met een eigen kamer, minibar en roomservice. Het kan een stuk slechter, herinner ik me nog van het ongezellige zaaltje waar ik in Nederland lag na een bevalling van 17 uur. Er was niets meer te eten, want de voedselkar was al langs geweest. Dus ik moest zelf maar wat regelen... 
 
Na de bevalling en ziekenhuisdagen komt mijn moeder hier lekker voor ons zorgen. Met stroopwafels, dropjes en natuurlijk beschuit met muisjes. Vertrouwd, gezellig en... net als thuis.
 


 
Fleur Brockhus werkt met een bevriende schrijfster aan een sprookje voor de moderne vrouw. De bijbehorende website: www.juffrouwholle.nl is een online chalet waar Juffrouw Holle (inderdaad, die uit het sprookje) de kussens opschudt met tips, recepten en allerlei inspiratie voor een fijn leven.
 

De urenfabriek

  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (19 stemmen)
  • Omschrijving:

    Op mijn eerste werkdag als aankomend advocaat zie ik, Felice Jansen, eruit zoals Máxima voordat ze getrouwd was; keurig, jong en lekker fris. Om half negen ’s ochtends fiets ik over de Amsterdamse grachten. Het kantoorpand van Blick & Bleecker advocaten & notarissen is gigantisch. Mijn stage gaat drie jaar duren, daarna een megasalaris met vette bonussen. Wie doet me wat?

    Felice komt terecht bij patroon Ria de Roos op de sectie Arbeidsrecht. Ria blijkt een zuurpruim, opgefokt en kwaadaardig. Na een paar maanden is Felice eraan gewend dat ze nooit waardering krijgt. Ze raakt niet meer zo snel in paniek, gaat de beruchte vrijdagmiddag Blickborrel uit de weg, en weet hoe ze zich op zakenreizen heeft te gedragen. Maar de lange kantooruren en extreme werkdruk zijn funest voor haar seksleven. En wanneer de plagerige advocaat Simon steeds meer aandacht aan haar besteedt, gaat Felice grandioos voor de bijl.

    Een kijkje in de wereld van de Grote Advocatuur door de ogen van de dappere stagiaire Felice.

Meer info
  • Extra Informatie:

    Lees alvast het eerste hoofdstuk uit De urenfabriek op Chicklit.nl:

Toegevoegd door:

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • De gebroeders Maxilari - David Pefko

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

Gerelateerde artikelen

  • Snelwegstress (of: snel weg, stress)

  • Zoektocht naar columniste: de shortlist

  • OMG ik ben zwanger!

  • Column: Zag je die piemel?

  • The Hunger Games komt tot leven in een pretpark!

Zoek in artikelen