The Hunger Games: Catching Fire (BIOS)

Na maanden te hebben moeten wachten is het nu dan eindelijk zover; The Hunger Games: Catching Fire draait in de bioscoop! Dit is de verfilming van het tweede deel in de De hongerspelen-trilogie van Suzanne Collins en gaat verder waar het eerste deel geëindigd is.

Katniss en Peeta hebben (tegen de regels in) samen de jaarlijkse Hongerspelen gewonnen en moeten als winnaars een zegetour langs alle districten maken. Het is echter onrustig in alle districten en de opstandige daad van Katniss om de Hongerspelen samen te winnen of samen te sterven (ze dreigden allebei van dodelijke bessen te eten, zodat er helemaal geen winnaar zou zijn) lijkt hiertoe de aanleiding. President Snow bedreigt Katniss en eist haar om alle districten te overtuigen van het feit dat wat ze gedaan heeft puur een daad uit liefde was en niet een opzettelijk opstandige tegenover Het Capitool. Als haar dit niet lukt zullen er vreselijke dingen gebeuren met haar naasten. Daarnaast is het dit jaar tijd voor de 75e Hongerspelen. Elke 25 jaar vindt de ‘Quarter Quell’ plaats en zijn de regels 'iets' anders dan normaal. Dit jaar zijn de regels wel heel schokkend: niemand lijkt veilig, ook de winnaars van eerdere edities niet…

Ik ben groot fan van de boeken van Suzanne Collins en heb daarnaast genoten van de verfilming van het eerste deel. Het gebeurt niet vaak dat ik boekverfilmingen echt goed vind, maar bij The Hunger Games was dit wel het geval. Ze zijn met de film heel dicht bij het boek gebleven en dat vond ik fijn. De vraag was natuurlijk of de tweede verfilming mij ook weer op het puntje van mijn stoel zou laten zitten. Nou, dat was zeker het geval! Als ik de film in één woord zou moeten omschrijven, dan denk ik dat heftig het beste past. Je emoties racen alle kanten op: zo kon ik op verschillende momenten mijn tranen niet bedwingen, maar heb ik ook vaak genoeg weggedoken gezeten achter mijn zak popcorn. Ook in dit deel hebben ze zich gelukkig goed aan de verhaallijn van het boek gehouden. Buiten het feit dat het boek wel heftiger en schokkender is, kon ik geen immens grote verschillen in het verhaal ontdekken (ik moet er wel bij zeggen dat het al een tijdje geleden is dat ik het boek gelezen heb).

De film duurt maar liefst 2,5 uur, maar hier heb ik eigenlijk niets van gemerkt. Je wordt zó meegezogen in het spannende verhaal, dat de tijd voorbij vliegt. Ik heb de film dit keer gezien in de Imax zaal van Pathé Arena, en ik moet wel heel eerlijk bekennen dat zo’n groot scherm en het geweldige geluid daar een extra dimensie aan de film toevoegen. Heel gaaf! Toch knap dat de futuristische decors en super onrealistische omgevingen zo echt overkomen op het witte doek. Je bevindt je zelf echt in Panem.
Alle bekende acteurs van het vorige deel komen ook nu weer voorbij, waarbij Jennifer Lawrence als Katniss Everdeen voor mij toch wel echt op nummer één staat. Daarnaast vind ik Elizabeth Banks als Effie en Stanley Tucci als de ‘foute’ presentator Ceasar zeer goed gecast en overtuigend in hun rol. Na het lezen van de boeken had ik echter een heel ander beeld van Peeta, dan hoe hij in de film is neergezet. Hier stoorde ik me bij de eerste film een beetje aan en ook bij het tweede deel heb ik dit helaas niet helemaal los kunnen laten. Maar dit is dan ook echt het enige puntje kritiek van mijn kant.

De film eindigt, hoe kan het ook anders, met een open einde. Nu moeten we helaas weer een jaar wachten op de verfilming van het laatste deel. Hopelijk splitsen ze deze niet ook nog eens door tweeën…

Ons oordeel:


Ren jij vandaag meteen naar de bioscoop om The Hunger Games: Catching Fire te zien?