Gelukkige mensen lezen en drinken koffie RECENSIE

Nadat Diane te horen krijgt dat haar man en dochtertje zijn omgekomen bij een auto-ongeluk heeft ze alle zin om te leven verloren. Al een jaar lang zet ze geen stap buiten de deur, en een sociaal leven heeft ze al helemaal niet meer. Het runnen van haar koffietentje “Gelukkige mensen lezen en drinken koffie”, heeft ze geheel overgelaten aan haar beste vriend Félix. Na 52 weken vol lusteloosheid besluit ze om weer iets van haar leven te maken. Ze vertrekt vanuit haar woonplaats Parijs naar Ierland, om de dood van haar geliefden te verwerken. Hier komt ze er al snel achter dat dat niet zo gemakkelijk is als ze had verwacht…

Ik heb een speciale band met dit boek, meteen vanaf de eerste bladzijde al. Het is een klein boekje, maar het heeft zoveel impact. Misschien ligt het aan de schrijfstijl, misschien aan de kracht van het boek zelf, maar ik vloog er werkelijk waar doorheen. In anderhalve dag heb ik het uitgelezen, terwijl ik normaal toch echt wel een week over een boek doe.

Het is een ontzettend tragisch verhaal, maar het bezorgt je absoluut geen rotgevoel. De sfeer is alles behalve depressief en ik werd er eerlijk gezegd juist ontzettend blij van. Ik kon me goed inleven in Diane en leefde echt met haar mee. Je wil zo ontzettend graag dat ze over die tragische gebeurtenis heen komt.

In eerste instantie vond ik de titel een beetje vergezocht. Dit was namelijk de naam van haar café, en dat café komt alleen aan het begin en het eind van het boek voor, wanneer ze in Parijs is. Maar nadat ik het helemaal uitgelezen had, begreep ik het pas.

Gelukkige mensen lezen en drinken koffie: een boek dat ik iedereen aan kan raden!

Hoeveel hartjes zou jij dit boek geven?