Nachtjagers 1: Halverwege het graf RECENSIE

In principe laat ik vampierboeken meestal links liggen. Waar Abigail Gibbs' Violet enorm gehyped werd, was ik er niet bepaald stuk van en met Twilight moet je al helemaal niet bij me aankomen. Maar over dit boek had ik zoveel goede verhalen gehoord dat ik het aandurfde. Zijn al die positieve geluiden waar?

Halverwege het graf is het eerste deel in de Nachtjagers-trilogie, waarin Catherine (Cat) de hoofdrol speelt. Ze is half vampier, half mens. En eigenlijk is ze ook nog een foutje: haar moeder is vroeger verkracht door een vampier. Zij heeft haar haat voor vampiers doorgegeven aan haar Cat en zodoende stroopt die bij iedere gelegenheid de bars af op zoek naar vampiers om te vermoorden. Dat gaat voorspoedig, totdat ze de gehaaide vampier Bones tegen het goddelijke lijf loopt. Hij dwingt haar een pact met haar te sluiten: ze mag vampiers doden, maar alleen degenen die hij uitkiest. Daarmee raakt Cat verwikkeld in een situatie die niet alleen voor haar, maar ook voor haar familie levensgevaarlijk is.

Ik begin met drie kleine minpuntjes, dan hebben we die maar gehad. 1. Bones vond ik een iets te wannabe-stoer gekozen naam voor de vampier. Het wordt wel uitgelegd, maar iedere keer als ik het las dacht ik: 'O ja. Hij heet Bónes. Hmpf.' 2. Cats minderwaardigheidscomplex. Het is begrijpelijk, want haar moeder vertelt haar al indirect haar hele leven dat ze voor de helft iets verachtelijks is en haar eerste vriendje heeft haar vroeger laten zitten. Oké, I get it. Maar wil je jezelf nu even lossleuren uit je zelfmedelijden en er niet steeds naar terugkeren bij iedere gelegenheid? Djiéz. 3. En dan was er nog het laatste minpuntje, dat sterk samenhangt met Cats onzekerheid. De scène waarin ze haar bezitterigheid uit door nogal, eh, vulgaire gebaren te maken in het openbaar - daar aan toe, prima. Maar toen ik vervolgens in haar innerlijke monoloog las: 'Die opmerking gaf hem een upgrade van seks naar seks met een pijpbeurt', kwam de feminist in mij boven. Is seks werkelijk het enige dat je hem kunt bieden? Acht je jezelf niet hoger dan een stuk vlees dat kan worden weggegeven 'als beloning'? (En als we het er toch over hebben: denk je dat hij enkel een seksueel verlangen heeft en geen hersenen of wilskracht?).

Maar verder wil ik dit boek graag uitgebreid prijzen, dus daar begin ik nu mee. De schrijfstijl is prettig, het leest als een trein, de personages zijn interessant (al had buurjongen Timmie van mij wel iets meer persoonlijkheid mogen hebben - wie weet komt dat nog in deel 2?) en als klap op de vuurpijl: ik voelde me eens niet ongemakkelijk bij het lezen van een seksscène. Hier wil ik graag nog bij vermelden dat de eerste seksscène echt iets van zes pagina's duurt, maar ik zat zo in het boek dat dat me niet eens opviel. Alleen daarom verdient dit boek al minstens drie sterren, haha. Tel daar de (uiteraard) gedoemde liefde van Cat en Bones bij op en ik kan echt niet wachten op het volgende deel! Dat wordt gelukkig eind februari verwacht, dus ik ga alvast juichend voor de brievenbus liggen.

Hou jij van boeken met vampiers?