Recensie: La Vie d'Adèle (DVD) RECENSIE

Uit het leven gegrepen, dat is het eerste wat me te binnen schiet na het kijken van La Vie d’Adèle. Deze Franse film volgt het leven van een jong meisje dat nogal overhoop ligt met haar eigen gevoelens. Ze voelt zich ontzettend aangetrokken door een mysterieus meisje met blauw haar, maar wanneer haar vrienden lucht krijgen van Adèle’s geaardheid staan ze daar niet bepaald begripvol of accepterend tegenover. Ik vond het dan ook schitterend dat Adèle zich door de vooroordelen en de druk van haar vrienden niet uit de armen van haar geliefde Emma laat praten. Hierdoor toonde ze zich een erg sterk personage, ondanks de onzekerheden waarmee ze te maken heeft.

Het verhaal vond ik tegelijktijd prachtig en té gewoontjes. Typisch genoeg was juist het feit dat het zo gewoontjes was de reden dat ik de film zo prachtig vond. Niets wordt mooier gemaakt dan het is, en alles wat de hoofdpersoon overkomt zou iedereen kunnen overkomen. In plaats van uitbundige plots en sensationele plotwendingen hebben de makers ervoor gekozen om het leven in al zijn sensationele glorie te gebruiken als inspiratie voor deze film. En dat was geweldig!
De cast was ook zo overtuigend dat het af en toe eerder voelde alsof ik naar een documentaire aan het kijken was dan naar een speelfilm. Jammer genoeg werd de film daardoor op bepaalde momenten een beetje langdradig naar mijn smaak.

Het open einde van de film is wat het verhaal naar mijn mening verheft tot kunst. Om twee redenen: ten eerste omdat het verhaal zo ‘uit het leven’ is gegrepen en het om die reden alleen maar normaal is dat het geen pasklaar einde heeft, en ten tweede omdat het de kijker alle vrijheid biedt om zelf een beeld te vormen van het vervolg voor de personages. Net zoals kunst ook vrij interpreteerbaar is.

Het is zeker geen lachfilm, je zult niet op het puntje van je stoel zitten en ik betwijfel of je tot tranen geroerd zult worden. Het verhaal kabbelt een beetje voort, net zoals het echte leven, en als jij meer van spektakel en toeters en bellen houdt dan is dit niet de film voor jou. Vind je het echter leuk om eens een paar uurtjes in andermans schoenen te staan, en de wereld te bekijken vanuit een nieuw perspectief? Dan kan ik je zeker aanraden om La Vie d’Adèle een kans te geven.

Spreken dit soort films jou aan? Of hou je meer van spektakel, toeters en bellen?