Recensie: De Kindertrein RECENSIE

Waarschijnlijk heb je nog nooit van het historische gegeven "wezentreinen" gehoord - ik had dat voordat ik aan dit boek begon tenminste nog niet. Maar het is wel degelijk een hartverscheurende episode uit de Amerikaanse geschiedenis: tussen 1854 en 1929 reden deze speciale treinen van de oostkust naar het Middenwesten van het land om weeskinderen - vaak het kroost van Europese immigranten - een nieuwe toekomst te geven. Op zich een nobel initiatief, maar erg nauw werd er bij de adopties niet gekeken: de kinderen werden op ieder station in een rijtje gezet en wie wilde kon een kind mee naar huis nemen. In het westen was er een tekort aan mankracht en het was geen uitzondering dat de geadopteerde wezen slechts als goedkope arbeiders werden gebruikt.

 

De Kindertrein begint in het hier en nu, bij pubermeisje Molly, die door haar opstandige gedrag en gebrek aan liefdevolle ouders van pleeggezin naar pleeggezin hopt. Wanneer ze een boek probeert de stelen uit de bibliotheek, staat haar een strafblad en een verblijf in de jeugdgevangenis te wachten. Maar dan krijgt ze de kans om bij wijze van taakstraf de 91-jarige Vivian Daly te helpen met het opruimen van haar zolder, iets waar Molly weinig zin in heeft maar toch verkiest boven een verblijf in de gevangenis. Met tegenzin begint ze dus aan de omvangrijke klus, maar als ze de verhalen hoort die schuil gaan achter de spullen op Vivians zolder raakt ze meer en meer geboeid door de oude vrouw. Ze luistert naar Vivians verhalen over hoe ze als weeskind uit Ierland in de wezentrein belandde, hoe ze Amerika doorkruiste op zoek naar een gezin dat voor haar zou zorgen en hoe ook de Tweede Wereldoorlog zijn sporen bij haar achterliet. Molly ontdekt dat ze meer met Vivian gemeen heeft dan ze had gedacht.

 

Door het afwisselende ik-perspectief, beschreven vanuit de jonge Vivian, en het personaal perspectief dat in het heden vanuit Molly wordt beschreven, blijft De Kindertrein boeien. Net als Molly kom je als lezer steeds meer te weten over Vivians levensverhaal: de schrijfster vertelt je steeds net genoeg om je nieuwsgierig te houden. Opvallend is hoe de schrijfster zich inleeft in Vivians karakter terwijl ze verschillende levensfasen doormaakt: als kind is ze een sterk, vrolijk meisje, maar langzaam maar zeker laten alle verschrikkelijke gebeurtenissen die ze doormaakt zijn sporen bij haar achter en wordt ze al op jonge leeftijd volwassen. Die ontwikkeling wordt overtuigend beschreven en hierdoor leef je ontzettend met haar mee.

 

Christina Baker Kline weet een relatief onbekende passage uit de Amerikaanse geschiedenis op zeer overtuigende en boeiende wijze neer te zetten. In haar dankwoord lees je dat ze veel onderzoek naar de historische gebeurtenissen heeft gedaan en zelf met een aantal treinwezen heeft gesproken. Dat verbaast me niet: haar beschrijvingen zetten de situatie waarin treinwees Vivian zich bevindt zo realistisch neer dat je haar bijna tegenover je kunt zien zitten. Een aanrader voor iedere liefhebber van historische romans.