Recensie: De verwanten RECENSIE

Luka ontmoet de Engelse William tijdens een zomervakantie in Frankrijk: het is liefde op het eerste gezicht. Echter wordt dit al snel bruut verstoord wanneer William, Luka’s vertrouwen beschaamt. Luka keurt hem geen blik meer waardig en vertrekt meteen naar Zwitserland, in de hoop hem nooit meer te hoeven zien. Eenmaal terug in Nederland krijgt ze al snel een e-mail van William, en het blijft er niet bij één... Luka probeert de berichten te negeren, maar de aantrekkingskracht tussen hen is te sterk. Uiteindelijk spreken ze af dat William op zijn doorreis naar Ieper een dagje bij Luka en haar tante Jeanne op bezoek gaat. Hoewel Luka niet zo goed weet wat ze met de situatie aan moet, omdat William zich gedraagt alsof er nooit iets is gebeurd, besluit ze halsoverkop mee te gaan naar Ieper. Intuïtie zegt haar dat ze William moet vergezellen bij zijn onderzoek naar de Eerste Wereldoorlog. Luka wordt al haar hele leven achtervolgd door duistere gevoelens, net zoals de steeds terugkerende, stekende buikpijn en de roodharige jongen die zo nu en dan opduikt en haar maar niet met rust wil laten. In Ieper beginnen deze puzzelstukjes langzaam op hun plaats te vallen, mede dankzij de brieven van een soldaat uit 1914 die Jeanne aan William en Luka heeft meegegeven. In hoeverre kun je spreken van toeval als alles met elkaar in verband lijkt te staan?
 
De verwanten is niet alleen YA-boek met een groot aantal pagina’s (412 om precies te zijn), maar omvat ook nog eens meer dan één genre. Het is een romantisch, spiritueel verhaal met betrekking tot de Eerste Wereldoorlog dat tevens thrillerelementen bevat. Wat ik waardeer aan het boek, is dat de historische verwijzingen en verhalen niet overheersen en niet gaan vervelen. Het is te merken dat de auteur, Guido Bottinga, zich goed heeft verdiept in de Eerste Wereldoorlog en hij deelt zijn kennis op de juiste momenten. Helaas was dit niet genoeg om mijn aandacht bij het boek te houden. Vanaf het begin vind ik het geheel nogal ongeloofwaardig en vergezocht. Op meerdere momenten kwamen handelingen, gedachten en uitingen uit de lucht vallen. Bijvoorbeeld de manier waarop Luka besluit om mee naar Ieper te gaan, de wijze waarop ze vanuit het niets aankondigt dat William ook in verband staat met alles en het feit dat Jeanne al die tijd meer heeft geweten. Dat veroorzaakte bij mij nogal wat huh-momentjes. Bovendien is het hele idee van reïncarnatie dat verwerkt is in het verhaal, niet echt aan mij besteed. Ik denk dat Bottinga iets meer elementen dan nodig heeft toegevoegd aan De Verwanten. Jammer, want de basis is goed.