Recensie: Mortdecai (BIOS) RECENSIE

Johnny Depp lijkt alleen rollen te accepteren waarbij het personage ietwat vreemd of bijzonder is. Ook zijn rol als Charles Mortdecai in de over the top Britse actie-komedie Mortdecai, is op zijn minst wonderlijk te noemen. Charlie Mortdecai is een op het randje van faillissement verkerende kunsthandelaar die het niet altijd even nauw neemt met de wet. Hij heeft iets aandoenlijks en is eigenlijk een soort verwend klein kind. Om de Britse MI5 tevreden te houden en hen niet tegen hem in het harnas te jagen, moet hij op zoek naar een gestolen schilderij. Hiervoor reist hij heel wat af, waarbij hij lang niet altijd op het juiste spoor zit en in de nodige conflicten beland met bijvoorbeeld de Russen. Gelukkig wordt hij daarbij altijd net op tijd uit de problemen geholpen door zijn assistent Jock. 

 

De verhaallijn lijkt er bij deze film wat minder toe te doen, maar vooral in dienst te staan van de humor. Vooral hoe de hoofdpersoon omgaat met alles wat hem overkomt, maakt de film een succes. Met name de wisselwerkingen tussen Charlie Mortdecai en de andere personages zorgen voor hilarische momenten. Zijn vrouw, heel goed gespeeld door Gwyneth Paltrow, heeft hem bijvoorbeeld op zeer komische wijze volledig onder de duim en zit hem op de huid om de geldproblemen op te lossen. Zij is het schilderij eerder op het spoor dan Charlie zelf.  Ook wordt goed gebruik gemaakt van de kracht van de herhaling: zo hecht Charlie nogal veel waarde aan zijn snor, terwijl zijn vrouw er braakneigingen van krijgt. Maar hij heeft op zijn beurt last van braakneigingen als iemand anders die heeft, dus gaan ze regelmatig met z’n tweetjes bijna over hun nek. De band tussen Charlie en assistent Jock is ook erg grappig, alleen al vanwege alle taken van Jock. Het ene moment zien we hem schietend en vechtend, het volgende moment is hij de ober en hulp in de huishouding. Middenin een spannende schietscène kan Charlie hem ineens aankijken en twijfelend vragen of hij denkt dat het goed komt tussen hem en zijn vrouw. Waarop de altijd nuchtere Jock consequent antwoordt dat hij geen idee heeft. 

 

Minpuntje is dat de film wat korter had gekund: ergens in het midden van de film verslapte even de aandacht, wat waarschijnlijk kwam door het niet zo sterke plot. Maar toch lukt het de film wel om je daarna weer mee te nemen in de film, ook door de juiste inzet van muziek en door op de juiste momenten weer wat vaart aan het verhaal te geven. Al met al een film die anders is dan andere films, en waarbij zeker wat te lachen valt!