Recensie: Wraakgodin RECENSIE

Na een traumatische jeugd lacht het geluk Blum eindelijk toe: ze is gelukkig getrouwd met politieman Mark, met wie ze twee dochtertjes heeft. De begrafenisonderneming die Blum van haar overleden stiefouders heeft overgenomen loopt goed, mede dankzij trouwe werknemer en rechterhand Reza. Maar dan slaat het noodlot toe: Mark wordt doodgereden. Blum en de rest van het gezin zijn kapot van verdriet. Wanneer Blum weken later Marks werkkamer opruimt, ontdekt ze geheime opnames met ene Dunja. Hierop vertelt deze vrouw Mark over de verschrikkingen die ze heeft meegemaakt: samen met twee anderen werd ze vijf jaar lang gevangen gehouden, verkracht en gemarteld in een kelder. Blum raakt ervan overtuigd dat Marks speurwerk naar de daders hem zijn leven heeft gekost. Ze zal niet rusten tot ze weet wie Mark van haar heeft afgenomen – en hem kan wreken. 
 

Tot in detail verzorgt Blum doden en snijdt ze haar slachtoffers in stukjes, de auteur heeft duidelijk goed research gedaan en ook goed naar televisieserie Dexter gekeken, die overigens ook in het boek wordt genoemd. Al vanaf de proloog is duidelijk dat Blum geen doorsnee vrouw is. Door de verschrikkingen die ze als kind heeft doorstaan en haar dagelijkse werk in een mortuarium is haar koelbloedigheid geloofwaardig, die wordt benadrukt door de staccato schrijfstijl. De lezer blijft hierdoor echter ook op afstand, Blum wordt nergens echt sympathiek en ook de andere personages blijven vlak. Bloedstollend spannend wordt het boek daardoor niet, mede doordat Blum wel erg veel meevallertjes heeft. Onduidelijk blijft echter waarom Blum, zeker gezien haar eigen ongelukkige jeugd, wraak tot haar levensdoel maakt en niet koste wat kost kiest voor het geluk en de veiligheid van haar kinderen. Saai is het boek in elk geval allerminst: Wraakgodin is een bloederige thriller voor lezers die van actie houden.