Miss Communicatie RECENSIE

Al sinds boek nummero uno ben ik fan van Astrid Harrewijn. Niet veel Nederlandse Chicklit-auteurs kunnen mijn goedkeuring wegdragen, maar Astrid staat zéker in mijn Top-10 lijstje van favoriete auteurs en al haar boeken prijken dan ook in mijn boekenkast. Ik heb met smart gewacht op boek nummero vijf en ein-de-lijk is het dan zover. 
Ik had hoge verwachtingen van Miss Communicatie en vormde me tijdens het lange wachten op de verschijning ook een bepaald soort beeld van het boek. Ik wist al eerder dat het over social media zou gaan en was erg benieuwd hoe Astrid dit tot een origineel plot zou wenden. Dat het boek eigenlijk een soort "chicklit thriller" bleek te zijn, was iets wat ik totaal niet had verwacht en dat smaakte wel een beetje zuur aan het begin. Maar naarmate ik in het lentezonnetje, onder het genot van een lekker koud colaatje, verder kwam in het verhaal, raakte ik ook steeds meer verslingerd aan het plot. En ik moet zeggen: mijn verwachtingen zijn in positieve zin overtroffen! 
De jonge, onervaren, journaliste Didi mag tijdens haar proeftijd bij een krant een belangrijk artikel schrijven over social media. Ze laat haar kans om een écht staaltje werk te schrijven niet onbenut en gaat op zoek naar een originele insteek op dit allerdaagse onderwerp. Want wie wil er nou lezen over het gezicht achter de inlogcode als je ook de duistere kanten van Twitter aan het licht kan brengen?! Hoe meer ze zich in de online onderwereld verdiept, hoe dieper ze verstrikt raakt in een moordlustige en schokkende realiteit... 
Het plot van Miss Communicatie zal geen medailles winnen voor spannendste cliffhanger of beste verhaallijn. Het hangt een beetje aan elkaar met allerlei toevalligheden, die zo maar al te goed een perfect passend puzzeltje vormen. Het mag dan ook duidelijk zijn dat dit boek niet bedoeld is als een serieuze vrouwenthriller. Het zou eerder een pure chicklit met een spannende twist genoemd kunnen worden, waar liefde en crime heel goed samengaan. En als je het zo bekijkt, is dat eigenlijk heel erg verfrissend binnen het chicklit-genre.  
Personage Didi is een typisch Hollands meisje met al te herkenbare onzekerheden en gevoelens, waardoor het boek heel goed tot leven komt. De schrijftechniek van Astrid zit kwalitatief zo sterk in elkaar, dat de lettertjes over je tong rollen en de dialogen als een film in je hoofd worden afgespeeld.
Naast de happenings van Didi krijgen we ook losjes wat mee van haar twee beste vriendinnen, en tevens huisgenoten, Lein en Iris, waar we in de volgende twee delen van een trilogie meer over te weten zullen komen. Het zijn prima opwarmertjes die heel goed bij dit verhaal horen en tegelijkertijd compleet nieuwe verhalen oproepen. Ik kan niet wachten tot deel twee van deze trilogie verschijnt! 

Bekijk hier de trailer van Miss Communicatie: