Recensie: De doodskuur RECENSIE

Recensie: De doodskuur

Thomas en zijn vrienden hebben het labyrint en de schroeiproeven doorstaan. Deze beproevingen hebben ze moeten doorstaan om een remedie te vinden tegen de Vuring, de besmettelijke ziekte waardoor de bevolking aan het uitsterven is. Is het nu dan eindelijk voorbij en krijgen ze het geneesmiddel voor de Vuring?
Het verhaal begint in het hoofdkwartier van WICKED. Ze weten te ontstnappen en komen terecht in Denver. Helaas is het daar ook geen rozengeur en manenschijn; ook deze stad is verdeeld in twee kampen. Thomas en zijn vrienden zijn Munies, wat wil zeggen dat ze immuun zijn voor de Vuring. Mensen die besmet zijn met deze ziekte, heten Cranks. Zij worden langzaam krankzinnig. Thomas wil er samen met zijn vrienden voor zorgen dat WICKED stopt met het gebruiken van onschuldige proefpersonen voor hun proeven. In dit laatste deel draait het er dan ook vooral om hoe zij WICKED willen gaan stoppen.

Ik vond het eerste deel, De labyrintrenner, erg sterk. Het tweede deel viel me tegen en het derde deel was weer beter dan het tweede deel, maar niet zo goed als het eerste deel. Ik moest er in het begin even in komen, misschien komt dat omdat ik het tweede deel minder vond. De eerste twee boeken wil Thomas zijn geheugen terug, maar als het hem wordt aangeboden in het laatste boek, wil hij het niet meer omdat hij WICKED niet vertrouwt. Dat vond ik jammer. Het had me interessant geleken om te weten hoe het allemaal was gegaan toen hij samen met Teresa voor WICKED werkte. Thomas en zijn vrienden ontsnappen naar Denver en verlaten deze stad uiteindelijk weer, om aan het einde van het boek weer terug te keren naar WICKED. Je leert nieuwe personages kennen maar je ziet ook weer wat oude bekenden, zoals Gally. Als Thomas voor de allerlaatste keer terugkeert naar WICKED, vragen ze hem daar om zijn hersenen af te staan aan de wetenschap. In de voorgaande boeken hebben ze alle processen in zijn hoofd gevolgd, en nu hebben ze zijn hersenen nodig. Je twijfelt met Thomas mee: kan hij WICKED toch vertrouwen en kunnen ze een remedie ontwikkelen met dit laatste offer?

De doodskuur geeft geen antwoord op al je vragen, maar ik had vrede met het einde en ondanks dat dat misschien een makkelijke uitweg was, vond ik het wel goed bedacht. James Dashner heeft een fijne schrijfstijl en de wereld die hij heeft gecreeërd was fijn om je als lezer in te begeven.

Recensie: De doodskuur