Cathy Kelly

De Ierse schrijfster Cathy Kelly kennen we allemaal: wereldwijd is ze een succesvolle bestseller-auteur. Haar nieuwste - en tevens alweer dertiende -  boek, Dan komt alles goed, is er ook weer eentje van de bovenste plank. Tijd om weer eens bij te kletsen met Cathy. Lees snel verder. 

Chicklit.nl: Je boeken gaan vaak over een hechte groep vriendinnen. Heb je zelf ook zo’n soort vriendinnen-club?
Cathy Kelly: Ja, en ik zou niet zonder ze kunnen leven! Het hebben van hechte vriendschappen met andere vrouwen vind ik één van de fijnste dingen van het vrouw zijn. Soms heb ik medelijden met mannen, omdat zij dat over het algemeen niet op die manier hebben. Steun en advies van mijn vriendinnen, inclusief mijn lieve zus, is een heel belangrijk onderdeel van mijn leven.

Chicklit.nl: Je meest recente boek, Dan komt alles goed, speelt zich af in een slaperig Iers kustplaatsje. Is dit dorpje gebaseerd op je eigen woonplaats of een plaats die je wel eens hebt bezocht?
Cathy Kelly: Ik zou willen dat het een echt dorpje was omdat het er zo fijn is – maar ik verzin altijd plaatsen en Avalon is dan ook helemaal verzonnen. Dat is het fijne van fictie: je mag alles zelf verzinnen. Ik heb kleine plattegrondjes getekend. Ik vond het heel leuk om daar steeds dingen aan toe te voegen en leuke namen te verzinnen.

Chicklit.nl: Ben je al begonnen met het schrijven van een nieuw boek? Zo ja, mag je ons al iets vertellen over het verhaal?
Cathy Kelly: Ja, ik ben op dit moment bezig met het schrijven van mijn veertiende boek. De titel is The Honey Queen. Ik kan je beter nog niet teveel vertellen voor het geval ik het roer nog drastisch omgooi na de eerste kladversie. Wat ik al wel kan zeggen: het gaat over een wijs vijftienjarig meisje, en een langvergeten gewaande zus die terug komt om haar familie te ontmoeten. Oh, en er komt ook een breiwinkel in voor. Ik wilde breien graag terug laten komen in het verhaal. Ik ben zelf trouwens een hopeloze breister maar het werkt voor mij op dezelfde manier als mediteren. Ik ben halverwege het breien van een quilt, maar ik ben al wel heel lang halverwege....

Chicklit.nl: Voordat je auteur werd, werkte je als journalist voor een krant. Wist je altijd al dat je eigenlijk boeken wilde schrijven? Waar kwam je eerste inspiratie vandaan?
Cathy Kelly: Ik wilde graag verhalenverteller worden, dat klinkt anders maar het is waarschijnlijk precies hetzelfde. Ik verzon als kind altijd al verhalen, maar het idee dat ik schrijfster zou kunnen worden leek een brug te ver. Hoewel ik al wel veel ervaring had als journalist en zo had geleerd hoeveel discipline je moet hebben als schrijver. Dat laatste is gigantisch belangrijk voor een auteur. Ik denk trouwens niet dat ik sterk genoeg was om goed binnen de journalistieke wereld te passen. Mijn hart ligt bij het schrijven van fictie.
De inspiratie voor mijn eerste boek was een verhaal dat zo maar opeens in me op kwam, in plaats van iets waar ik al jaren over na had lopen denken. Ik ben dol op een ‘wat als’... verhaallijn. In dit geval: wat als deze twee vrouwen, die vroeger een flat deelden, jaren later op hetzelfde moment in een levenscrisis terecht komen.

Chicklit.nl: Je boeken zijn bestsellers en worden over de hele wereld verkocht. Voel je druk door het succes? Heeft dat ook invloed op de manier waarop je schrijft?
Cathy Kelly: Ik ben heel dankbaar en voel me heel bevoorrecht dat mijn boeken over de hele wereld zo populair zijn. Maar de grootste druk die ik voel komt vanuit mezelf. Met ieder boek dat ik schrijf, wil ik beter worden. Ik denk dat dat een typisch vrouwending is: de eindeloze strijd om beter te zijn. Hoewel, ik altijd vanuit mezelf schrijf. Ik denk dat je als schrijver altijd zo dicht mogelijk bij jezelf moet blijven. Zodra je aan marketing of geld gaat denken, kun je niet meer vanuit jezelf schrijven.

Chicklit.nl: Je doet veel werk voor Unicef. Denk je dat je de ervaringen die je daar op doet ooit in een boek zult verwerken? Misschien zou één van je hoofdpersonen voor Unicef kunnen werken?
Cathy Kelly: De laatste reis die ik maakte voor Unicef Ierland was, eerder dit jaar, naar Mozambique. Daar zag ik de afschuwelijke effecten van Malaria. In Mozambique, één van de armste landen ter wereld, sterft iedere vijftien minuten een kind aan malaria. Een simpele klamboe van ongeveer vijf euro, zou ze al kunnen redden. Ik voel een grote persoonlijke verantwoordelijkheid om dat verhaal aan zo veel mogelijk mensen te vertellen. We kunnen namelijk allemaal helpen. Wat betreft een roman over Unicef: ik heb eerder wel in mijn dankwoord geschreven over de hoeveelheid kinderen die zijn gestorven aan HIV/AIDS in de tijd die het kost om mijn roman te lezen. (gebaseerd op statistiek, het duurt vier dagen om een boek te lezen, 5700 kinderen zouden in die tijd zijn overleden aan de ziekte, 7015 kinderen onder de 15 zouden de ziekte in die tijd hebben opgelopen). Ik denk dat ik meer voor Unicef kan betekenen door door te gaan met het werk dat ik al voor ze doe, dan door er een roman over te schrijven, als je begrijpt wat ik bedoel. Het lot van stervende kinderen is voor sommige mensen te pijnlijk om over te lezen. Ik bereik daarom meer door ''mijn soort'' boeken te schrijven en daarnaast tegelijkertijd de boodschap van Unicef te verspreiden.

Chicklit.nl: Hoe verloopt een typische dag in het leven van Cathy Kelly? Schrijf je van 9 tot 5?
Cathy Kelly: Eigenlijk moet je als auteur heel veel discipline hebben. Tijdens het schooljaar, breng ik eerst mijn tweelingzoons, Murray en Dylan van negen jaar oud, naar school. Daarna doe ik huishoudelijke dingen zoals het inruimen van de vaatwasser. Zoals je ziet: ik heb een echte glamour-baan! Daarna ga ik even de tuin in om met mijn drie lieve Jack Russels te spelen. Ik vind het heel kalmerend om met ze te gaan lopen. Daarna pak ik een kopje koffie (dat probeer ik af te bouwen!) en loop ik naar mijn werkkamer om daar aan mijn boeken te gaan werken. Ik ben een ster in stoppen en starten. Ik heb geen idee hoe ik aan zo’n slechte nek en onderrug kom aangezien ik NOOIT meer dan een uur op stil kan blijven zitten. Rond half drie stop ik met schrijven en haal ik de jongens op van school. We praten daarna over school, eten iets lekkers en daarna doen we huiswerk. Daar krijgen ze ieder jaar meer van... Ik heb iedere middag een oppas voor de jongens, voor het geval ik nog moet werken of een werkgerelateerde afspraak heb. Maar over het algemeen ben ik gewoon thuis. Als ik bijvoorbeeld achter mijn bureau email zit te beantwoorden (ik probeer bij te blijven met email van mijn uitgevers, lezers etc.) lopen de jongens in en uit. Dan praten we bijvoorbeeld even. Ik wil dat ze nooit hoeven te denken dat werk voor mij op de eerste plaats komt. ZIJ staan op de eerste plaats. Ik blijf ’s avonds tot laat op als dat nodig is, maar als de jongens me nodig hebben stop ik direct met werken. Ik weet dat ik ontzettend bevoorrecht ben dat ik mijn werk en mijn gezin op deze manier kan combineren. Ik heb veel vrienden die buitenshuis heel hard moeten werken, en dit voorrecht dus niet hebben. Ik heb heel veel geluk gehad. Na het huiswerk begin ik met eten maken. Na het eten, plof ik neer! Daarna is het tijd om de was te doen, een boodschappenlijstje te maken...alle gewone klusjes. Ik vind het heerlijk om ’s avonds in bed nog even te lezen.

Chicklit.nl: Je hebt een echt jongensgezin; je woont samen met je echtgenoot en jullie twee zoons. Wat vinden zij van de typische vrouwenonderwerpen waarover je schrijft?
Cathy Kelly: Waarom denk je dat ik drie vrouwelijke honden heb!! De honden zijn zussen. Maar serieus, mijn man leest al mijn werk en hij steunt me altijd. Mijn zoons zijn op dit moment nog een beetje jong om mijn boeken te lezen maar ze vinden het wel heel leuk om hun mening te geven over de covers. Ze zijn allebei heel creatief en artistiek. En ik geef ze gelijk een goed beeld van hoe de vrouwelijke geest werkt!

Chicklit.nl: Wat is je favoriete boekgenre? Wie zijn je favoriete auteurs?
Cathy Kelly: Ik ben verslaafd aan boeken, dus ik hou van de meeste genres van vrouwen fictie/relatie fictie, tot misdaad, tot biografieeen, tot kinderboeken. Ik hou van MJ Farrell/Molly Keanne, Colette, Marian Keyes, Maeve Binchy, Lee Child, Jo Nesbo... Ik ben dol op detective en misdaad romans. Om eerlijk te zijn lees ik de laatste tijd vooral dat soort boeken. Ik lees ook veel biografieen en andere non-fictie boeken. Ik heb de laatste tijd meer moeite met het lezen van fictie. Echte levens kunnen immers zo fascinerend zijn. Joan Didion’s Blue Nights ligt klaar om in te gaan beginnen, dat boek is het vervolg op haar fantastische boek The Year of Magical Thinking. Ik denk dat je op een bepaald punt in je leven, een blik wilt werpen op de levens van andere mensen en wilt zien hoe zij leven. Mensen zijn fascinerend, vind je niet?

Foto: © Barry McCall