Interview met onze columniste Iris Houx

Onze columniste Iris Houx, die jullie kennen van haar column Head over Houx, heeft een boek gepubliceerd! Wij vinden het superleuk voor haar en kunnen natuurlijk niet wachten om het te lezen. Om een klein voorproefje te geven en jullie wat meer over Iris te laten weten, lezen jullie hieronder een interview.

Hoe zou je jezelf het best kunnen beschrijven?
In mijn columns en op social media lijk ik heel extravert maar dat valt reuze mee als je mij in het echt meemaakt. Ik ben vrij normaal, hahaha – hoewel wat onhandig in motorisch en sociaal opzicht. ;) Wel hou ik erg van humor. Ik moet echt af en toe een grap kunnen maken en ik ben dan ook een tikje allergisch voor te serieuze mensen.

Waarom begon je met schrijven?
Omdat ik hoopte dat ik er veel plezier aan zou beleven. Ik las als kind al graag, maar dat je ook zelf kon schrijven was op de een of andere manier nooit bij me opgekomen. Het was een soort eureka-moment toen ik een jaar of dertig was en op vakantie iemand ontmoette die bij een uitgeverij werkte. Ineens dacht ik: wacht eens even, schrijven! Dat kun je gewoon gaan dóen. En mijn gevoel bleek juist: ik had er veel plezier in en besloot om een boek te gaan schrijven.

Waar kreeg je je eerste opdracht om te schrijven?
Zo romantisch als veel mensen het schrijverschap zien, is het niet. Met copywriting kun je wel geld verdienen, maar met het schrijven van fictie verdien je meestal pas iets als je boek gepubliceerd is. Ik had geen zin in freelance copywriting en ik had al een kantoorbaan als secretaresse dus dat ben ik gewoon altijd ernaast blijven doen. Mijn eerste betaalde klus was een reeks workshops 'Columns schrijven en bloggen' voor het Centrum van de Kunsten in Eindhoven.

Wat is je favoriete film en boek?
Lastig, omdat er zoveel verschillende genres zijn die je eigenlijk niet naast elkaar kunt leggen. Door tijdgebrek lees ik sowieso weinig en kijk ik nauwelijks films. Om er toch een paar te noemen: Qua klassiekers 'Wuthering Heights' van Emily Brönte en 'Lolita' van Nabokov. Een contemporaine roman die veel indruk op me heeft gemaakt is 'The God of Animals' van Aryn Kyle. Ik zit al jaren te wachten tot zij eindelijk eens met een nieuw boek komt. En in het feelgood genre ben ik dol op alle boeken van Sophie Kinsella.
Wat films betreft hou ik van goed doorvlochten romcoms met een arty randje, zoals bijvoorbeeld Silver Linings Playbook.

Waar gaat het boek nou allemaal over?
Dat is voor iedere lezer anders, denk ik. Voor mij als schrijver gaat het over lef en zelfvertrouwen. Soms moet je je bevrijden van bepaalde dingen (foute vriendinnen, vooroordelen van anderen) om te bereiken wat jij wilt bereiken. Hoofdpersoon Esmée wordt te veel belemmerd door wat anderen van haar vinden. Om haar doel te bereiken moet ze lef en zelfvertrouwen kweken.

Waar haalde je de inspiratie voor het boek vandaan?
Voornamelijk uit mijn eigen fantasie. Alles wat er in mijn leven gebeurt, wat ik om me heen hoor en zie, kan aanleiding zijn om op door te fantaseren. Muziek, een foto, een krantenartikel, een flard van een opgevangen gesprek. Fantasie is eindeloos, net zoals de inhoud van een boek. Alles kan in een plot gegoten worden en dat is een van die dingen die schrijven zo leuk maken.

Herken je jezelf een beetje terug in de hoofdpersoon?
Een beetje, vooral toen ik jonger was, qua naïviteit bijvoorbeeld. Ik vertrouwde iedereen zomaar, ging er vanuit dat men altijd het beste met me voorhad. Mooi niet dus. Ik heb ondertussen geleerd altijd mijn verstand én mijn gevoel te gebruiken bij mensen. ;-) Verder zijn Esmées humor, bepaalde gekkigheidjes en de onhandigheid ook eigenschappen die dicht bij mezelf liggen.

Kunnen je fans nog meer boeken van je verwachten?
Als de drukke eerste promotiefase voor Scoop! achter de rug is, wil ik me op een tweede roman gaan richten. Ook weer een feelgood want daar houd ik nu eenmaal van, maar eentje die iets donkerder is dan Scoop! en ook met meer diepgang. Ik heb al wat scènes op papier gezet maar het kan nog alle kanten op. Als mijn uitgever bijvoorbeeld graag wil dat ik een vervolg op Scoop! schrijf in plaats van iets nieuws, dan sta ik daar ook voor open.

Zou je columns schrijven opgeven om fulltime auteur te worden?
Columns schrijven is leuk, maar ik zag het altijd vooral als een middel om bekendheid te vergaren voordat ik mijn manuscript naar uitgevers ging sturen. Dat is me gelukt en mijn debuut is een feit, dus de noodzaak is nu minder. Toch vind ik juist die afwisseling leuk. Aan een roman ben je lang bezig en tussendoor krijg je geen feedback van lezers. Columns zijn leuk om ondertussen binding met je lezers te houden. Maar als ik echt moet kiezen, dan ga ik voor auteur.

Wil je iets kwijt aan je fans? Of aan ons? Alles mag en kan hier gezegd worden! :)
Sinds Scoop! uit is ben ik echt verbaasd en ontroerd hoeveel mensen er enthousiast over zijn, hoe oprecht ze mij dat succes gunnen en hoe ze eraan mee proberen te werken. Mensen delen mijn berichten, sturen me selfies met Scoop! of foto's van hoe hij erbij ligt in de boekhandel. Iedereen leeft zo ontzettend mee, dat doet me echt wat. Dus daar wil ik ze graag voor bedanken. Ik waardeer het heel, heel erg!