Schrijfster Dinah Jefferies over schrijven: ‘Ik had nooit verwacht er zo erg verliefd op te worden’

Als iemand weet dat je nooit te oud bent om je droom te verwezenlijken, is dat wel Dinah Jefferies. Rond haar zestigste verscheen haar eerste boek Het afscheid van de tropen. Daarna volgende al snel De vrouw van de theeplanter wat een waar succes werd. Hoogtijd voor Chicklit om even met deze dame te babbelen! 

Jouw eerst twee boeken zijn vertaald in verschillende talen. Hoe vond je het om te horen dat je boeken ook in het buitenland een succes zijn? 
Het gebeurde heel geleidelijk. Het was niet zo dat het plotseling gebeurde. Mijn tweede boek, De vrouw van de theeplanter, was een Sunday Times Bestseller en hierna kwamen er allemaal buitenlandse verzoeken binnen. Dat was echt heel bizar, maar natuurlijk fantastisch. Mijn dochter woont aan het einde van mijn straat en toen ik in de Sunday Times stond, rende ik zwaaiend met een krant in mijn hand naar mijn dochter toe, mijn buren moeten wat van me gedacht hebben! 

Heb je weleens het gevoel gehad dat je onder druk stond om weer een fantastisch boek te schrijven? 
Nee, dat niet zozeer. Wat ik had moeilijkst vindt, is dat mijn uitgeverij eigenlijk elk jaar een nieuw boek wil. De eerste versie van mijn vierde boek is net klaar en ik ontvang binnenkort feedback hierop. Voor mijn vijfde boek zou ik graag wat meer tijd willen, maar in deze industrie is het eigenlijk de standaard om een boek binnen een jaar te schrijven. Momenteel ben ik bezig met een research reis te plannen naar een nieuw land voor mijn vijfde boek. 

Beeld: Prometheus

Steek je veel tijd in zoiets? 
Ik steek ontzettend veel tijd in research, vaak zo’n drie maanden. Mijn boeken spelen zich allemaal af in een ander land, in een andere tijd met een andere politieke achtergrond. Ik wil dan weten welke spanningen er in die tijd waren. Ik lees er veel over, maar ga ook altijd naar het land waar mijn verhaal zich afspeelt. Tijdens het schrijven van mijn eerste boek ging het nog wel wat anders. Het afscheid van de tropen speelt zich af in Malaya, waar ik zelf opgroeide. Op mijn negende verhuisde ik naar Engeland. Om dit te schrijven moest ik veel herinneringen oproepen. Ik moest me proberen te herinneren hoe de jungle rook. De geur van gefrituurde vis en bloemen. 

Wat vind je het lastigst aan het schrijven van een boek? 
Ik krijg tijdens het schrijven soms de meest verschrikkelijke hoofdpijn, migraine zelfs. Als ik te lang achter de computer zit, moet ik mezelf echt stoppen. Qua schrijven vind ik het heerlijk om ideeën te bedenken, maar ik vind het lastig om mijn verhaal structuur te geven. Hoe ga ik het verhaal vertellen? Vanaf welk perspectief? Het is belangrijk dat het idee waarmee je begon centraal blijft staan en dat je een bepaald gevoel oproept met je verhaal. 

Wat doe je als je last hebt van een writers block?
Ik geloof niet echt in een writers block. Ik heb ze tenminste nooit. Soms moet ik wel even stoppen met schrijven, even weg bij mijn computer. Ik heb wel kleine kaartjes waarop staat waar welk hoofdstuk over gaat. Dit is mijn houvast. Zo weet ik hoe ik van A naar B wil. Maar hoe wil ik dit doen? Zodra ik hier antwoorden op heb, schrijf ik verder. 

Al je verhalen spelen zich af in het verleden en in al je verhalen komt ook wat terug uit jouw verleden, jij bent immers zelf opgegroeid in Maleisie. Koos je hier bewust voor?
Absoluut! Ik ben zelf geboren in het oosten en woonde daar tot ik 9 was. Ik vond dit het ideale decor is voor een moeder en haar dochters die van elkaar gescheiden worden, zoals in mijn boek Het afscheid van de tropen gebeurt. Het speelt zich af in 1955, geen betere tijd voor mijn boek dan dat. Bommen, hinderlagen, vuur, geweerschoten, een perfecte set om op zoek te gaan naar zoekgeraakte kinderen. Hoe moeilijker de zoektocht is voor het karakter, hoe meer je als schrijver kunt vertellen. 

Je koos er dus bewust voor om de verhalen in het oosten af te laten spelen, maar stop je ook veel van jezelf in de karakters over wie je schrijft? 
In Gwen, het hoofdpersonage uit De vrouw van de theeplanter, zit maar vrij weinig van mezelf. In Het afscheid van de tropen zit meer van mezelf, met name in dochter Emma. Ze is vrij volwassen voor haar leeftijd en rebels. Ze had een vrij sterke mening. Vrouwen voerden in die tijd niet echt het woord, maar Emma wel. Emma was de toekomst, net zoals ik dat toen was. Het boek laat zien hoe de rol van vrouwen veranderde in de late jaren ’50. Dat is gedeeltelijk mijn verhaal. 

Wat hoop je dat mensen bijblijft na het lezen van je laatst vertaalde boek, De vrouw van de theeplanter? 
Ik heb van een aantal mensen brieven ontvangen dat ze erg ontroerd waren na het lezen van mijn boek. Dat raakte me. Het was hartverwarmend en zelfs magisch. Ik schreef over verlies, moed en hoop. Over de onbreekbare banden van de liefde en overleving. Dat ging ook over mij. Na het overlijden van mijn zoon, moest ik ook leren om ermee te leven. 

Vond je het moeilijk om over dat verlies te schrijven? 
Nee, dat vond ik helemaal niet moeilijk. Het is een deel van wie ik ben. Het zou voor mij moeilijker zijn geweest om er niet over te schrijven. Je schrijft over wat je kent. Mijn zoon verliezen was verschrikkelijk. In bepaalde opzichten bepaalt het hoe ik schrijf. 

Tijdens het schrijven van je eerste boek, hingen overal in je huis post its waarop stond ‘number one best seller’ etc. Hang je nog steeds bemoedigende post its op wanneer je schrijft? 
Ja, dat doe ik nog wel ja. Niet zo veel als toen, dat waren het er echt ontzettend veel. Nu heb ik er twee op mijn muur hangen waarop staat: ‘Fantastische deal in de Verenigde Staten’ en op de andere staat ‘De vrouw van de theeplanter wordt verfilmd’.  

Is film je grote droom? 
Dat zou natuurlijk fantastisch zijn, maar een film kost natuurlijk veel geld. Zeker een verhaal als die van mij. Het speelt zich af in een ander land, in een andere tijd. Een verfilming zou veel geld kosten, maar natuurlijk zou ik er blij mee zijn. 

Zou je nauw betrokken willen zijn bij het filmproces? 
Ik zou het script voor de film niet willen schrijven. Het zou natuurlijk fantastisch zijn als ze een boek van mij zouden verfilmen, maar ik geloof dat het schrijven van een script een totaal andere skill is dan boeken schrijven. Ik zou dat liever aan iemand over willen laten die daar erg goed in is.  

Wat kunnen we van je verwachten in de toekomst? 
Mijn vierde boek verschijnt volgend jaar maar in Engeland. En momenteel ben ik bezig met mijn vijfde boek. Ik weet alleen nog maar waar het verhaal zich af zal spelen, maar dat houd ik nog even geheim. 

Is er nog iets wat je tegen je Nederlandse fans wilt zeggen? 
Nou, gewoon hallo eigenlijk! Ik hoop heel erg dat de Nederlandse lezers net zo veel zullen genieten van het boek als de Engelse lezers. Koop het boek en laat het me weten als je ervan genoten hebt! Dat vind ik alleen maar leuk. 

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • De gebroeders Maxilari - David Pefko

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

Gerelateerde artikelen

  • 10 interviews van Chicklit.nl die je wilt lezen

  • In gesprek met Myrthe van der Meer

  • Moeder-dochter interview met Betty en Mahtob Mahmoody

  • In gesprek met Mel Wallis de Vries

  • Joss Stirling over Soulmates

Zoek in artikelen