Interview Chandler Baker

Chandler Baker woont in Austin, Texas met haar man en dochtertje. Ze werkt als bedrijfjurist, maar is daarnaast ook schrijver. Ze heeft al 5 Young Adult boeken op haar naam staan, maar met het boek Fluisternetwerk maakt ze haar roman debuut. Fluisternetwerk wordt zelfs verfilmd tot een tv-serie door de studio van Reese Witherspoon, de studio die ook verantwoordelijk is voor de hit serie Big Little Lies! Chicklit.nl sprak met Chandler Baker over haar nieuwe boek, de #MeToo beweging en uiteraard over de verfilming van Fluisternetwerk.

Bron: Eryn Chandler, A.W. Bruna

Wanneer ben je begonnen met het schrijven van Fluisternetwerk?

Ik ben ermee begonnen in januari 2018. Het is een vrij snel proces geweest, in ieder geval naar de maatstaven van de schrijfwereld. Ik wilde iets schrijven dat een beetje dichter bij mijn eigen ervaringen lag, over waar ik momenteel in het leven sta. Voor dit boek schreef ik Young Adult boeken, maar toen kreeg ik het idee voor Fluisternetwerk en alles viel eigenlijk al snel op zijn plaats.

In het boek benoem je de #MeToo beweging niet. Is dit wel waar Fluisternetwerk door geïnspireerd is?

Absoluut. Toen ik begon met het schrijven van het boek kwam de #MeToo beweging net op gang in Amerika en al mijn vriendinnen praatten erover. Ze vertelden over hun eigen ervaringen en hoe ze dat aangepakt hebben. We praatten erover tijdens de lunch, bij onze boekclub en op nog veel meer plaatsen. Ik hoorde zo veel verschillende verhalen van vrouwen. En zo kreeg ik het idee van een collectieve stem waar ik kon praten over al deze verschillende ervaringen van vrouwen. Seksuele intimidatie was zeker een onderdeel hiervan, maar niet het enige waarover mijn vriendinnen en collega’s praatten. De #MeToo beweging heeft me dus geïnspireerd om het boek te schrijven. Het is zo’n groot onderwerp in Amerika momenteel. Ik denk dat de beweging veel heeft geholpen om bewustwording te creëren. Niet alleen voor seksuele intimidatie, maar voor verschillende dingen waar vrouwen mee te maken krijgen op de werkvloer.

Wilde je met het boek mensen bewust maken van de problemen die vrouwen ondervinden?

Ja! Al moet ik zeggen dat het voor mij wel voorop stond dat ik een leuk boek wilde schrijven voor mensen die van lezen houden. Ik wil dat mensen het boek oppakken voor entertainment, maar ik hoop zeker dat ik met dit boek een aanzet kan geven waardoor de mensen met elkaar in gesprek raken.

Voor Fluisternetwerk heb je een aantal Young Adult boeken geschreven. Waarom heb je besloten om een boek voor volwassenen te gaan schrijven?

Eigenlijk was het een heel natuurlijke overgang. Toen ik begon met schrijven zat ik net in mijn eerste jaar aan de universiteit, dat was in 2007-2008. In die periode kwamen er veel goede Young Adult boeken uit, zoals de boeken van John Green en Lauren Oliver. Ik keek heel erg naar hen op en ik heb hun boeken verslonden. Het voelde dan ook erg natuurlijk voor me dat ik, toen ik begon met schrijven, een Young Adult boek schreef. Ik was zelf toen ook nog bijna een tiener. Tegenwoordig lees ik veel volwassen literatuur voor vrouwen en thrillers en maak ik dingen mee tijdens mijn alledaagse leven als een bedrijfsadvocaat. Het is zeker een verandering geweest om van genre te wisselen, maar het was eigenlijk niet echt een bewuste keuze. Ik kreeg dit idee dat ik wilde schrijven en dat paste bij de boeken die ik momenteel lees en zo is het eigenlijk ontstaan.

Wil je in de toekomst ook nog in andere genres schrijven?

Ik denk dat ik sowieso ook doorga met het schrijven van Young Adult boeken. Dat is in ieder geval het plan. Het volgende boek dat ik ga schrijven wordt wel weer een boek voor volwassenen dat een beetje hetzelfde thema heeft als Fluisternetwerk, maar het zal andere problemen aankaarten. Zo zal seksuele intimidatie er niet weer in voorkomen, maar ik wil er wel problemen als de rollen en relaties van mannen en vrouwen in aankaarten. Ook zal er waarschijnlijk weer een lijk of twee in voorkomen, omdat ik het nu eenmaal ontzettend leuk vind om daarover te schrijven! Voor nu ben ik dus van plan om een boek te schrijven voor vrouwen dat een beetje het midden houdt tussen een crime boek en een thriller.

Kan je ons iets vertellen over je nieuwe boek?

Het is nog steeds in de beginfase, maar het komt langzaam tot stand. Het idee is nog steeds in ontwikkeling, maar ik wil spelen met de dynamiek tussen de genders binnen een relatie en de krachtdynamiek tussen mannen en vrouwen. Daarin zullen ook een aantal geheimen een grote rol spelen.

Ben je ook met een nieuw Young Adult boek bezig?

Ja, daar ben ik ook mee bezig. Ik was eigenlijk al met een Young Adult boek bezig waar ik heel enthousiast over was, maar die ik aan de kant moest schuiven toen ik het idee voor Fluisternetwerk kreeg. Dus ik kan nu eindelijk weer het idee van het Young Adult boek oppakken om te zien of het verhaal het echt waard is om te schrijven. Ik denk namelijk van wel. Ik hoop dat het binnenkort naar buiten gebracht kan worden, misschien deze herfst.

Kan je ons iets vertellen over het verhaal?

Jazeker. Het heeft iets weg van de serie Black Mirror. Het wordt een tiener mysterie waarin de techniek vreselijk misgaat. Ook in dit boek zullen er weer een aantal slachtoffers vallen.

In je boek Fluisternetwerk noem je Tina Fey als God. Kan je ons iets vertellen over je liefde voor haar?

Ik vind haar boek Bossy Pants echt geweldig! Die heb ik meerdere keren gelezen. Ook haar memoire vind ik heel interessant. Ik vind het geweldig als vrouwen hun professionele carrières en ambities najagen. Ik vind haar daarnaast hilarisch; ze is erg zelfverzekerd in haar eigen esthetiek en in haar kunnen. In de meeste situaties stel ik mezelf dan ook de vraag: wat zou Tina Fey doen?

In Fluisternetwerk speelt Ames Garrett een grote rol. Is hij gebaseerd op een echt persoon?

Hij is eigenlijk een samenstelling van meerdere personen. Hij is niet op gebaseerd op iemand die ik in mijn persoonlijke leven ken, maar ik denk dat we allemaal wel aan een man kunnen denken die in een bedrijf slecht gedrag heeft laten zien. Zeker in de Verenigde Staten zijn er een aantal prominente figuren geweest die gedrag hebben vertoond dat vergelijkbaar is met het gedrag van Ames Garrett in het boek. Wat ik vooral erg interessant vond om te ontdekken was hoe de vier hoofdpersonen allemaal verschillende ervaringen hebben met Ames Garrett. Zo was Sloane’s relatie met Ames erg complex met alles wat er in het verleden is gebeurd en hoe zich dat heeft ontwikkeld. Ze voelt zich bijna als een gewillige participant. Grace daarentegen heeft juist het gevoel dat ze een goede relatie met Ames heeft en ik denk dat meer vrouwen dat ervaren. Er zijn veel vrouwen die, wanneer ze horen dat een man seksueel roofzuchtig gedrag heeft vertoont, denken “ik heb nooit een gekke ervaring met hem gehad, hij was altijd aardig en het lijkt alsof hij echt om me geeft” en ik denk dat dit beide tegelijk waar kan zijn. Ik denk dat deze mannen allemaal erg complex zijn en ik denk dat vrouwen verschillende vormen van een man zien. Dit heb ik er allemaal in proberen te verwerken zonder me te baseren op één specifiek persoon.

Zowel genderongelijkheid als seksuele intimidatie zijn een groot onderdeel in je boek. Waarom heb je besloten om erover te schrijven?

Ik heb erover geschreven, omdat het deel uitmaakt van mijn leven. Zeker gedurende de #MeToo beweging is er een spotlight gekomen op seksuele intimidatie. Ik denk ook dat veel vrouwen andere problemen willen aankaarten waar ze mee te maken krijgen op de werkvloer, zoals hoe de tijd verdeeld is en over de beauty standaarden waar we ons aan moeten houden. Maar ook hoe we tegelijkertijd proberen om het moederschap met ons werk te combineren, terwijl we er ook mee bezig zijn hoe het moederschap effect heeft op ons vermogen om een carrière na te jagen en hoe dat een limiet geeft op onze tijd en ons vermogen om te werken. Er waren dus veel dingen aan de hand waar ik me in kon vinden, zeker als een nieuwe moeder, en die ik wilde ontdekken.

Je bent, net als de karakters in je boek, een bedrijfsadvocaat. Heb je je eigen ervaringen gebruikt voor Fluisternetwerk?

Jazeker. Ik beoefen hetzelfde soort recht als de vrouwen in het boek, dus dat voelde allemaal heel natuurlijk. Daar moet ik wel bij zeggen dat rechten en wetten vaak niet het meest spannende is om over te lezen, behalve als het gaat om verhalen in de rechtszaal zelf. Daarom heb ik geprobeerd om niet te veel op de wetten in te gaan, behalve als het nodig was voor het plot. Het was fijn dat ik hiervoor niet heel veel research hoefde te doen en dat ik heel bekend ben met de omgeving waar het zich afspeelt.

Heb je zelf ook genderongelijkheid of seksuele intimidatie meegemaakt op het werk? Of heb je het bij anderen op de werkvloer gezien?

Zeker. Ik heb het gelukkig niet zo erg meegemaakt als sommige anderen vrouwen. Toen ik net begon bij een advocatenkantoor heb ik voor het eerst gebruik gemaakt van een fluisternetwerk, ik was vrij nieuw op het kantoor en nog erg jong en ik kreeg van een invloedrijke partner ongewilde aandacht. Wat ik me het meest ervan herinner is niet de man zelf, maar de vrouw die me kwam helpen en me uit die situatie haalde met een bepaalde gratie die ik toen nog niet had. Ik ben continu onder de indruk van hoe vrouwen elkaar helpen. In het alledaagse leven ben ik een moeder die het moederschap met werk probeert te combineren en hier kom ik soms ook genderongelijkheid tegen. Vaak is het door de kant van de man zeker niet slecht bedoeld, maar het terugkeren naar je werk als je van zwangerschapsverlof komt wordt vaak afgezwakt en hoe zwaar het soms kan zijn om te kolven in je kantoor en om naar huis te gaan om borstvoeding te geven aan je kind. Ik denk dat we zeker nog wat werk te doen hebben om deze dingen te integreren in het werkleven.

Waarom heb je gekozen voor Texas als setting van het boek?

Het zou makkelijk zijn om het boek in New York of Los Angeles te laten afspelen, omdat zich daar veel rechtszaak thrillers afspelen. Een van de redenen waarom ik voor Texas heb gekozen is dat ik lange tijd heb gewerkt en gewoond in Dallas. Het is daarnaast ook een grote stad met een sterke gemeenschap en een grote industrie. De andere reden is dat vrouwen uit Texas erg zuidelijk zijn en deze vrouwen zeggen dingen op een bepaalde manier die erg direct is maar die nooit confronterend is. Ze gebruiken daarnaast hun vrouwelijkheid om een punt over te brengen zonder op iemands tenen te trappen. Ik vind dat een echte kracht, maar het kan aan de andere kant ook een handicap zijn omdat we proberen niemand zich oncomfortabel te laten voelen, maar soms is dat juist nodig om over te brengen hoe iemand jou laat voelen. Er is een cultuur van beleefdheid die zowel voor als tegen ons kan werken.

In het boek maken we kennis met een aantal vrouwelijke hoofdpersonen. Met wie van de karakters kan je je het meest identificeren?

Ik probeer altijd iets van mezelf in elk karakter te stoppen, maar Grace lijkt waarschijnlijk het meest op me. Toen ik het boek schreef was ik zelf net moeder geworden en Grace worstelt ook met haar terugkeer van zwangerschapsverlof en met alle uitdagingen die het met zich meebrengt. Zo slaapt haar baby niet, maar ze probeert zich wel vol op het werk te storten omdat ze heel ambitieus is en het goed wil doen, dus daar kan ik me heel erg in vinden. Haar gevoelens ten opzichte van Ames zijn ook erg interessant. Ze is heel sympathiek naar hem toe, veel meer dan de anderen vrouwen. Ook is Grace bijna immuun voor seksuele intimidatie. Ik voel me er zelf niet immuun voor, maar ik heb wel veel minder ervaringen met seksuele intimidatie gehad dan veel van mijn vrienden. Hierdoor ging ik mezelf afvragen hoe dat kwam. Heeft het met mij te maken of is het gewoon geluk? En omdat ik bepaalde ervaringen niet heb gehad heb ik dan minder recht van spreken om mijn vriendinnen te steunen? Dit zijn allemaal vragen die heel dicht bij mezelf staan en waar Grace mee te maken krijgt.

Fluisternetwerk wordt een tv-serie, dat is geweldig! Kun je ons er iets over vertellen?

Nee, eigenlijk niet. We zijn er goed mee op weg en we zien wel wat er gebeurt. Het is soms wel lastig omdat je zoveel controle hebt over het boek. Elk woord dat je neerzet mag ik zelf bepalen en ik kan gebeurtenissen juist versnellen of langzamer aanpakken. Bij de adaptie van mijn boek moet ik veel uit handen geven en de mensen die er verstand van hebben hun ding laten doen.

Help je mee met het schrijven van het script?

Tot nu toe is het script goed op weg en ik probeer er wel betrokken bij te zijn, maar ik ga het script niet schrijven.

Hoe is je boek opgepakt door een filmstudio?

Al vrij snel waren er scouts die mijn manuscript in handen kregen en dachten dat het een goede basis was voor een tv-serie. Ik ben heel dankbaar dat zij het aan de juiste mensen hebben laten zien en dat ze vanaf het begin af aan geïnteresseerd waren.

Waren er meerdere partijen geïnteresseerd?

We hebben het eigenlijk maar naar één persoon gestuurd.

Wanneer is de releasedatum van de tv-serie?

Dat weet ik eigenlijk nog niet.

Starten de opnames binnenkort?

Ze zijn nog echt in de beginfase, dus het duurt nog even voor de opnames daadwerkelijk van start gaan. In de Verenigde Staten is het zelfs nog niet eens officieel aangekondigd.

De productiemaatschappij is van Reese Witherspoon, heb je haar zelf ook ontmoet?

Nee, helaas niet! Ik ging naar haar studio een aantal weken voordat mijn boek uitkwam in de Verenigde Staten. Dat was eind juni. Ze was toen ergens anders aan het filmen, maar ik hoop dat ik haar een volgende keer wel kan ontmoeten.

Denk je dat ze een rol zal spelen in de tv-serie?

Geen idee.

Denk je dat de tv-serie net zo groot zal gaan worden als Big Little Lies?

O mijn God, nou we kunnen altijd hopen toch?! Ik ben een enorme fan van Big Little Lies, zowel van het boek als de tv-serie, dus om alleen al ermee vergeleken te worden is heel vleiend en spannend voor me.

Welke acteurs zou jij graag zien voor de hoofdpersonen?

Ik zou graag Matthew McConaughey willen zien als Ames Garrett. Eva Longoria of Tina Fey als Ardie. Reese Witherspoon zou een geweldige Sloane zijn, voor Grace zie ik Rachel McAdams wel zitten en ik zou America Ferrera willen zien als Rosalita. Wie Katherine zou moeten spelen weet ik niet.

V.l.n.r.: Matthew McConaughey, Eva Longoria, Tina Fey, Reese Witherspoon, Rachel McAdams, America Ferrera. Bron: Lionsgate, Christos Kalohoridis, Magnolia Pictures, NBC Studio's, Black Bicycle Entertainment, Kare Ballard, SBS Productions, The Years Project.

Welke boeken heb je als laatst gelezen?

Het laatste boek dat ik las was Three Women van Lisa Taddeo. Het is een non-fictie boek dat gaat over 3 vrouwen en dat zich afspeelt over een periode van 10 jaar. In het boek ontdekken ze de natuur van vrouwelijke verlangens. Het is heel fascinerend. Het is wel erg literair, maar heel mooi geschreven voor een non-fictie boek.

Wie is je favoriete auteur?

Ik heb er zo veel! Liane Moriarty is wel absoluut één van mijn favorieten. Ik hou daarnaast ook van de boeken van Megan Abbott en Jessica Knoll. Dat zijn op het moment mijn favorieten.

Wat is je favoriete boek?

Ik heb het gevoel dat dat veranderd met het weer. Maar ik vond het boek The Goldfinch van Donna tartt erg goed.

Heb je een favoriet Young Adult boek?

Aangezien ik in Amsterdam ben moet ik wel gaan met The Fault in Our Stars van John Green. Ik hou van dat boek. Maar ik vind ook Three Dark Crowns van Kendare Blake erg goed.

Wat is je favoriete film en tv-serie?

Mijn favoriete recente film is Lady Bird. Ik hou van films die een beetje dat Young Adult gevoel hebben. Zo vond ik The Edge of Seventeen ook erg goed.

Mijn favoriete tv-serie momenteel is Mindhunter. Ik ben een echte true crime fan.

Wat is je advies voor andere schrijvers?

Mijn advies is om elke dag een beetje te schrijven, in plaats van te proberen om alles achter elkaar te schrijven. Ik denk dat veel vooral beginnende schrijvers geïntimideerd raken door het proces om daadwerkelijk te beginnen en ik denk dat als je het in kleine stukjes hakt het makkelijker is om daadwerkelijk te schrijven. Mijn tweede advies dat ik kan geven is om een schrijfvriend(in) te vinden. Ik ben erg afhankelijk van mijn schrijfvriendin. Ik email haar elke ochtend waarin we elkaar vertellen welke doelen we hebben gesteld voor die dag en aan het eind van de dag mailen we elkaar weer om te vertellen of we die doelen behaald hebben. Soms kan schrijven erg geïsoleerd zijn en is het fijn om als het ware een collega te hebben waar je mee kan praten. Het is daarnaast ook fijn om iemand te hebben die begrijpt hoe fijn het is als je een goede schrijf dag hebt gehad of iemand die je kan helpen doorzetten als je juist een wat mindere dag hebt.

Lees ook: Interview met de 'Queen of Crime' Karin Slaughter