Interview met V.E. Schwab

V.E. Schwab is een Amerikaans auteur die al al heel wat fantasy boeken op haar naam heeft staan. Haar Nederlandse fans kunnen haar kennen van het boek De kleuren van magie. De rechten van dit boek zijn momenteel verkocht aan de filmmaatschappij van Gerald Butler! Uiteraard sprak Chicklit.nl met deze succesvolle auteur over de verfilming De kleuren van magie (en van haar andere boeken), hoe ze zichzelf als aparte en vreemde schrijfster neerzet, met welk van haar karakters ze het liefst zou daten, haar afweer voor boeken die beginnen met plattegronden, haar nieuwe boeken én hoe moeilijk het is om een vrouwelijk fantasy schrijver te zijn in een mannelijke fantasy schrijfwereld. Kortom, een bomvol interview met alles wat je zou willen weten over V.E. Schwab!

Bron: Boekerij

Je hebt het boek The Near Witch geschreven toen je 21 was, maar het wordt nu opnieuw uitgegeven. Kun je ons daar iets meer over vertellen?

Het boek werd uitgegeven toen ik 23 was, maar de uitgever deed er eigenlijk niks aan. Het boek werd amper gepromoot en werd bijna geruisloos uitgegeven. Na 18 maanden was het boek niet meer te krijgen en het heeft 7 maanden geduurd voor ik een nieuwe uitgever vond. Deze uitgever publiceert al mijn werk in het Verenigd Koninkrijk en hij heeft het boek opnieuw uitgegeven, waar ik heel blij om ben. 

Tegenwoordig heb ik ook een platform. Ik schrijf vreemde, stille, aparte boeken en dat is makkelijker om te schrijven als je een publiek hebt. Nu heb ik geweldige lezers die weten wat ik schrijf en ze lezen mijn boeken omdat dat is waar ze van houden. Maar toen ik 23 was, wist niemand wie ik was. Mijn uitgever in die tijd maakte veel reclame voor boeken die goed verkocht werden en die makkelijk gecategoriseerd konden worden. Maar dat soort boeken schrijf ik niet, dus het verbaasde me niet dat ze niet zoveel aandacht aan mijn boek wilde schenken.

Je zegt dat je dus niet ‘mainstream’ boeken schrijft. Hoe zou jij jouw schrijfstijl omschrijven?

Ik schrijf voor mezelf, ik schrijf voor mijn 17-jarige zelf, mijn 25-jarige zelf of mijn 32-jarige zelf. Ik denk dat er een paradox is dat als je voor een specifiek publiek schrijft, dat je daardoor voor een groter publiek schrijft. Ik ben niet geschikt om voor een trend of een groot publiek te schrijven, maar ik ben dankbaar dat ik nu wel een groot publiek heb waar ik voor kan schrijven.  

In veel young adult boeken bestaat vaak een groot deel van het verhaal uit romantiek. In jouw boeken is de romantiek vaak in veel mindere mate aanwezig, waarom heb je daarvoor gekozen?

Wat grappig is, is dat ik erg van romantiek hou, maar wat me ergert als zowel een lezer als een schrijver, is dat als er zich een romantische relatie ontwikkelt in een boek, de andere dynamieken naar de achtergrond worden gedrukt. Terwijl er juist veel meer is dan alleen een romantische relatie. Denk maar aan een ouder-kind relatie, de relatie tussen broers en zussen en tussen vrienden en vijanden. Ik hou van al die dynamieken en ik weiger om die naar de achtergrond te duwen om ruimte te maken voor een romantische verhaallijn. Ik wil dat de romantiek in mijn boeken naast al die andere relaties bestaat en niet als meest belangrijke. 

Je creëert altijd unieke werelden in je boeken. Waar haal je je inspiratie vandaan?

Ik vind dit altijd een lastige vraag om te beantwoorden! Ik denk niet aan inspiratie en ideeën als één ding, maar als ingrediënten van een maaltijd. Als je vraagt ‘hoe was de maaltijd?’ dan heb je het niet over maar 1 ingrediënt. Ik gebruik meerdere ingrediënten voor mijn verhaal, voordat ik uitvogel waar het verhaal over gaat. Meestal gaat er een ‘wat als’ vraag aan mijn verhalen vooraf. Ook gebruik ik vaak mijn frustratie in de verhalen. De frustratie met de maatschappij of met de manier waarop verhalen worden verteld. Ik heb de serie The Dark Vault geschreven en het was geïnspireerd op de fetisj van de ‘bad boy’ liefdesinteresse. Ik bedoel, ik hou van een bad boy en wij als volwassenen kunnen het verschil zien tussen fictie en non-fictie, maar veel 12 en 13-jarigen kunnen dat niet en zij denken dat een bad boy gelijk staat aan een gezonde relatie. Ik wilde dit in mijn boek ontdekken. Ik heb twee bad boys geschreven in het boek The Archived en The Unbound. Één daarvan is eigenlijk het meest lieve en zachte personage dat er is. Hij hield een façade van een bad boy op om zichzelf te beschermen. De andere is echt een vreselijk slechte persoon en geen van beide is de liefdesinteresse. Vaak schrijf ik dus als reactie op zoiets. Owen is het slechte karakter en hij lijkt op veel van de liefdesinteresses die in die tijd in veel young adult boeken voorkwamen. Hij is een verschrikkelijk persoon die slechte dingen doet en ik wilde hem daar niet voor belonen. Ik wilde benadrukken dat dit ongezond is in mijn boek. 

Maar soms wil ik ook gewoon spelen. Ik wil schrijven wat ik zou willen lezen en ik wil werelden en dynamieken bedenken die ik interessant vind. De enige regel die ik vooraf aan mezelf opleg is dat als ik ga spelen met een idee over heksen of tovenaars of geesten of monsters, dan moet ik hierbinnen nieuwe regels bedenken. Ik wil niet zomaar over een monster schrijven waar al 1000 keer over geschreven is. Als ik schrijf over heksen, zoals in The Near Witch, dan wil ik daar iets nieuws mee bedenken, in plaats van het woord heks te googelen en de betekenis van Wikipedia te gebruiken. Dat is de richtlijn waar ik me aan hou en een van de redenen waarom ik denk dat veel van mijn verhalen zo anders zijn, omdat ik mijn eigen regels maak. Ik bouw zelf het systeem. 

Welke frustratie gebruikte je voor A Darker Shade of Magic? (De kleuren van magie)

Ik wilde een fantasy serie schrijven en ik haat plattegronden. Wat ik daarmee bedoel is dat ik niet van fantasy series hou die erg exclusief aanvoelen op meerdere manieren. Ten eerste zijn die verhalen erg wit, heteroseksueel en mannelijk. Ten tweede, de lezer moet zich vaak ‘bewijzen’ dat hij in dat fandom thuishoort. Kijk maar naar Tolkien, je moet letterlijk een fictieve taal leren om te laten zien dat je een echte fan bent. En ten derde heb ik het gevoel dat het maken van plattegronden valsspelen is. Als je een plattegrond nodig hebt aan het begin van het verhaal, dan vertel je informatie die je niet in de context van het verhaal vertelt. 

Een van de archetypes die ik weg wilde nemen in het verhaal is die van de uitverkorene. In De kleuren van magie is Kell de ‘uitverkorene’ maar al snel realiseert hij zich dat hij dat eigenlijk helemaal niet is en dat er meerdere uitverkorenen zijn. Ik hou ervan om Hufflepuff jongens en Slytherin meisjes te schrijven, dus ik wilde Kell uit die mannelijke wereld halen en hem meer neurotisch en emotioneel schrijven. Van Lila maakte ik juist de klassieke held. Vervolgens wilde ik de verschillende werelden ontwerpen. In plaats van ze geografisch anders te maken, maakte ik ze geografisch identiek en de verschillen tussen de werelden heb ik juist meer filosofisch gemaakt in de manier waarop de vier werelden omgaan met magie. Dat is namelijk erg intuïtief en interessant en je hebt daar geen wiskunde bij nodig om het je voor te kunnen stellen. Je hebt een Londen waarin de magie vergeten is, een Londen waar magie juist gedijt, een Londen waarin magie wordt misbruikt en een Londen waar magie heeft gewonnen. Ik vond dat interessanter dan een kaart maken met ‘hier is de bergketen en hier is de vallei en daar ligt de zee van de zeven getijden…’ 

Ben je geïnspireerd geraakt door een van de boeken die je hebt gelezen?

Zeker, ik denk dat we het product zijn van alles wat we tot ons hebben genomen. Voor mij zijn dat vooral boeken, maar ook anime, muziek en dingen waar ik enthousiast over ben en die me intrigeren. Ik hou ervan om bloemen van elk boeket te plukken en mijn eigen boeket te maken. Op een manier is Shades of Magic een liefdesbrief specifiek aan de nostalgie van Zweinstein, aan het lezen van Harry Potter en het hebben van een plaats waar je tijd in door wilt brengen. Veel van de boeken vinden niet plaats in een wereld waar je daadwerkelijk tijd wil spenderen, ze zijn vaak verschrikkelijk. Niemand wil tijd doorbrengen in District 12 uit The Hunger Games. Je hoort mensen wel eens zeggen ‘ik wil wel in die wereld leven’, maar ik wilde echt in de wereld van Harry Potter leven, dus ik wilde die nostalgie herbeleven. Ook was dit een ode aan Avatar: The Last Airbender een geweldige anime serie. Ik ben opgegroeid met vele schrijvers, zoals Neil Gaiman en ik wilde van elke auteur een stukje meenemen. Niet een stukje van hun verhalen, maar van de manier waarop die verhalen me lieten voelen. Het gaat nooit om de details, maar het gaat altijd om het sentiment. 

Je hebt een bepaalde manier waarop je iets heel ingewikkelds verteld op een makkelijke manier. Hoe doe je dat?

Ik wilde heel gebruiksvriendelijk en toegankelijk zijn. En dat komt ook weer neer op het feit dat ik niet wilde dat fantasy iets is waarin je jezelf moet bewijzen dat je het verdient om een fan te zijn. Ik schrijf verhalen die ik wil lezen. Voor mij is het mooiste van verhalen dat je kan vergeten wie je bent en dat je vergeet dat je aan het lezen bent. Deze dingen kunnen alleen gebeuren als je onderweg niet de weg kwijtraakt. Ik weet zeker dat er lezers zijn die wel van een puzzel houden en die ervan houden om hun eigen weg in de wereld te vinden en te ontdekken, maar ik ben iemand die ervan houdt wanneer je vergeet dat je aan het lezen bent. En om dat te kunnen bereiken is dat het verhaal gegrond en intuïtief moet blijven. Elke stap die ik je dwing te zetten in een andere realiteit is een stap waarin ik iemand verliest. Het ergste wat er kan gebeuren, in mijn mening, is dat je uit het verhaal wordt getrokken omdat je te hard aan het nadenken bent. Het is dus een hele dunne lijn. Ik wil graag complexe werelden creëren, maar ik wil die werelden bouwen op simpele fundaties. 

Wat is het meest belangrijke voor de karakters als je aan het schrijven bent?

Hun angst. Ik bouw mijn karakters op vanuit drie pijlers: waar ze bang voor zijn, wat ze willen en wat ze bereid zijn te doen om te krijgen wat ze willen. Angst en ambitie zijn de drijfveren voor mijn karakters. 

Kan je de drie pijlers van Kell benoemen?

Kells angst is om nergens bij te horen, hij is bang voor de eenzaamheid omdat hij geen familie heeft en hij is bang dat hij niet geliefd is. Hij denkt dat hij een bezit is, dus hij vertrouwt niemand die hem ook maar enige affectie toont. Hij wil ergens bij horen en hij is bereid om veel dingen te doen voor hetgene dat hij wil. Maar hij is niet bereid om alles te doen. Lila wel, die doet alles voor hetgene dat ze wil en dat is vrijheid. Maar Kell zou wel ver gaan om het gevoel te hebben dat hij ergens bij hoort. Hij is erg complex en hij heeft veel problemen. Kell is zeker weten het ‘ik’ karakter. 

Heb je hem dan ook vanuit je zelf geschreven?

Nee, want elk karakter in de serie heeft wel iets van mezelf. Ik heb als het ware allemaal kleine stukjes van een spiegel gebroken en in elk karakter is van mezelf gestopt. In Rhy zit mijn gevoel dat ik altijd moet presteren. Lila is mijn ambitie. Kell heeft mijn neuroses en Holland is mijn wanhoop. 

Welke ambitie heeft Lila/ jij?

Ze wil alles, als een soort honger. Lila is onverzadigbaar. Ik denk niet dat ze ooit tevreden zal zijn en zo voel ik me ook. 

Als je moet kiezen tussen je karakters:

Wie is je favoriet?

Ik probeer nooit 1 favoriet te kiezen, maar ik kies altijd een favoriet per boek. Ik kan er nooit één kiezen van alle 16 boeken die ik heb geschreven. Holland is mijn favoriet in Shades of Magic, ik hou van een slow burn en ik schrijf mijn series altijd achterstevoren. Ik weet dus hoe ze eindigen voordat ik ben begonnen met het schrijven. Ik schrijf ook mijn karakters achterstevoren, waardoor ik weet wie ze zijn aan het eind van de serie. Vervolgens probeer ik te bedenken wie ze zijn aan het begin van de serie. Ik kreeg te zien hoe iedereen Holland in deel 1 haatte, terwijl ik al wist wat hij in boek 3 zou gaan doen en dat is erg bevredigend. Victor Vale is mijn favoriet in de Vicious boeken, August is mijn favoriet in This Savage Song, Mackenzie Bishop is mijn favoriet in The Archived en The Unbound en Cole is mijn favoriet in The Near Witch.

Wie van je karakters zou je beste vriend kunnen zijn?

Rhy en Mirage. Ik denk dat we een geweldige tijd zouden hebben, hij is echt een feestbeest. We zijn wel allebei een beetje zelfdestructief, en ik denk dat we een verschrikkelijke invloed hebben op elkaar, maar ik hou van hem. Ik schreef hem met veel liefde. 

Wie zou je willen daten?

Lila Bard. Absoluut. 

Waarom zou je met haar willen daten?

Ze is complex, maar erg sterk. Ik heb veel respect voor haar ambitie en kracht. Ze neemt de leiding en dat waardeer ik. Daarnaast is ze ook niet behoeftig, daar hou ik niet van. Ik hou van mensen die zich als een compleet persoon voelen. 

Wat was het eerste boek waar je over schreef?

Het eerste boek dat ik schreef was toen ik 19 was en dat heette The Shadow Mile. Het ging over een meisje dat noch leven noch dood was en het werkte niet. Maar ik heb vervolgens aan de basis gewerkt en dat werd uiteindelijk City of Ghosts. Dus eigenlijk is het eerste boek dat ik ooit geschreven heb, mijn 14e. Geen enkel verhaal is ooit echt dood. 

Hoe kan je zoveel boeken schrijven in zo weinig tijd? Je schrijft ongeveer 2 boeken per jaar.

Ik vergelijk mijn hersens altijd met een fornuis. Op dat fornuis heb ik altijd één pan op het vuur staan en dat is het verhaal waar ik actief mee bezig ben, maar de andere 5 verhalen die zijn aan het sudderen. Ik heb dus altijd vijf verhalen op het achterste gedeelte van het fornuis staan, zodat wanneer ik klaar ben met mijn huidige project ik met een volgend verhaal kan beginnen. Ik ben nooit klaar met een boek waarna ik achterover leuk en ga bedenken wat ik nu weer eens kan gaan schrijven. Mijn verhalen raken nooit op. Het is de vraag welke van de vijf verhalen ik als volgt ga schrijven. De achterkant van je hersenen doen best veel werk en ik vertrouw erop dat de achterkant alvast wat werk doet, terwijl de voorkant van mijn hersenen aan het huidige verhaal werkt. 

Waar ben je momenteel mee bezig?

Ik ben momenteel bezig met de herziene versie van mijn nieuwe boek voor volwassene, genaamd The Invisible Life of Addie La Rue. Het is een standalone en het is een liefdesverhaal tussen een Frans meisje en de duivel gedurende 300 jaar. De duivel heeft Addie het vermogen gegeven om voor altijd te leven, maar ondertussen vervloekt hij haar waardoor niemand haar herkent. Het boek komt volgend najaar uit. Naast dat ik bezig ben met het corrigeren van dat boek, ben ik ondertussen bezig met het schrijven van de eerste versie van Bridge of Souls, dat is het derde deel van de City of Ghosts-serie. 

Ben je ook nog met andere verhalen bezig? En zo ja, zijn dat young adult, stand alones of iets anders?

Ik ben bezig met Threads of Power, dat worden de volgende drie boeken in de Shades of Magic-serie. Het wordt een trilogie in hetzelfde universum. Het speelt zich 7 jaar af na het einde van Conjuring of Light en iedereen die na het laatste boek nog in leven is zal terugkomen in de nieuwe trilogie. De karakters die terug zullen keren zullen niet zomaar een cameo krijgen, maar het worden echt belangrijke karakters. Echter zullen drie nieuwe karakters de primaire cast vormen en zullen de oude bekende meer bijrollen vertolken.  

Je hebt ook nog de stripboeken van Shades of Magic. Kan je daar iets over vertellen?

Ja, de stripboeken heten The Steel Prince en het is een prequel op de Shades of Magic-serie. Momenteel ben ik bezig met het derde deel van The Steel Prince die uit zal komen in de lente. Er zijn drie delen van The Steel Prince en ze gaan over de prins Marcus voordat hij koning is geworden. Ondertussen heb ik nog contracten getekend voor 6 boeken waar ik nog aan moet beginnen, dus voor de komende 6 jaar heb ik nog genoeg werk liggen!

Zijn de boeken young adult of fantasy?

Threads of Power is een volwassen boek net als Shades of Magic. Er komen nog 2 young adults boeken aan en een tiener boek. 

Welke boeken heb je echt als young adult geschreven en welke boeken zijn echt fantasy/volwassen boeken. 

De grenzen zijn wat verwarrend maar voor mij zijn de young adult boeken: The Near Witch, The Dark Vault (The Archived en The Unbound), This Savage Song en Our Dark Duet

Mijn volwassen boeken zijn: Vicious, Vengefull en de Shades of Magic trilogie. Veel mensen zullen zeggen dat de Shades of Magic trilogie young adult is, maar dat is het niet. In sommige landen, zoals Frankrijk worden karakters tot 23 als young adult gerekend. In het Verenigd Koninkrijk is dat 16. Het ligt dus heel erg aan het land waar het boek wordt uitgegeven, maar zelf zie ik de Shades of Magic serie niet als young adult. Het is namelijk geen coming-of-age verhaal, maar we zien juist de eerste momenten van volwassenheid. Ik denk dat er een wereld is waar de term New adult beter werkt en dat je Shades of Magic new adult kan noemen. Maar fantasy heeft zo veel boeken waarin de karakters begin 20 zijn dat ik denk dat het niet nodig is. De term new adult zou kunnen werken als die term niet zoveel zou worden vergeleken met romance, maar voor nu beschouw ik ze als volwassen fantasy boeken. 

Waarom heb je besloten om een graphic novel in de Shades of Magic serie te schrijven?

Ik had toen net mijn drie boeken verkocht. Die boeken spelen zich na Shades of Magic af en The Steel Prince speelt zich juist af voor Shades of Magic. Ik dacht dat het verwarrend zou zijn als ik beide verhalen in boekvorm zou uitbrengen en daarnaast wilde ik al een tijdje heel graag een stripboek schrijven. Ik zocht naar een goede mogelijkheid hiervoor en The Steel Prince leek de perfecte oplossing. Dus de stripboeken gaan terug in de tijd en de ‘gewone’ boeken zullen altijd verder gaan in de tijd. 

Kan je ons iets vertellen over de Shades of Magic film?

Sony heeft daar drie jaar geleden de rechten van gekocht. We hadden al een executive producer en een scriptschrijver, maar het werkte niet. Het script werkte niet en het leek erop dat we van voren af aan moeten beginnen en naar een nieuwe studio moesten gaan. Dat is niet ongewoon, het gebeurt vrij vaak (zo duurde het 29 jaar om Good Omens te maken). Maar toen kwam er een nieuwe executive aan boord en had ik een bespreking met haar. Ze is beangstigend, maar ook echt geweldig en ze heeft grote projecten gedaan zoals Jumanji en Spider-Man. Tijdens onze bespreking vroeg ze me wie ik zou willen dat het script zou schrijven. Ik wist eigenlijk meteen al dat ik niet wilde dat een fantasy auteur het script zou gaan schrijven, omdat het erg makkelijk is om Shades of Magic om politiek te laten draaien, zoals Game of Thrones maar dan met meerdere werelden. En dat wilde ik niet, omdat het daar niet over gaat. Politiek is niet belangrijk. De karakters zijn belangrijk. Dus ik zei dat als ik echt iedereen zou kunnen kiezen voor het schrijven van het script ik zou willen dat Derek Colstead het script zou schrijven. Hij is degene die verantwoordelijk is voor John Wick. De reden dat ik hem graag het script zou willen laten schrijven is dat John Wick een geweldige storytelling heeft. Het is een ingewikkelde wereld die bijna geheel is opgebouwd door middel van context zonder er woorden aan te verspillen. En als iemand in staat is om een project als Shades of Magic op te pakken en er precies uit te pikken wat wel en niet belangrijk is, dan is het Derek Colstead. Dus ik kwam met verschillende argumenten over waarom ik Derek een geweldige keuze vond. Vervolgens liep ik de bespreking uit en ik verwachtte dat niemand naar me zou luisteren. En vervolgens bleek dat de studio Derek had ingehuurd voor het script. Derek is geweldig. Ik ben met hem wezen lunchen in Los Angeles en hij begrijpt de wereld, het verhaal en de karakters. En ik heb het gevoel dat zowel ik als de lezers in goede handen zijn. We hebben nog een lange weg te gaan voordat we de film kunnen maken, maar we hebben een goede start. 

Heb je veel zeggenschap in het proces?

Ik ben er zeker bij betrokken, ik ben echt een stem in de kamer. Maar aangezien dit een gigantische budgetfilm is ben ik een stem in de kamer en niet dé stem in de kamer. Wat ik wel wil zeggen is dat ik in een bevoorrechte positie zit en dat mijn studio, mijn producers, mijn schrijver en ik bezig zijn met dezelfde film en dat is niet gewoon. Normaal gesproken is de film die de studio wil maken heel anders dan de film die de producers willen maken en die is weer heel anders dan de film de die scriptschrijvers willen maken. Maar bij Shades of Magic wil iedereen dezelfde film maken. 

Derek en ik hebben lang gesproken over welke scènes van de boeken we per se in de film terug wilde zien. De meest belangrijke scènes zullen in de boeken te zien zijn, maar de plot zal op sommige punten wel veranderen. Dit kan niet anders als je van één boek een film van twee uur wil maken. Maar de karakters blijven hetzelfde en dat is voor mij het belangrijkst. 

Wordt het einde veranderd in de film?

Dat weet ik nog niet. Ik heb het script nog niet gelezen, maar ik vertrouw Derek. 

Is er al casting nieuws? Zo niet, welke acteurs zou jij graag willen zien in de rol van de hoofdpersonen?

Er is nog geen nieuws, eerst moet het script af zijn en dan gaan we kijken naar regisseurs en acteurs. Ik vind dit altijd een lastige vraag want ik denk niet dat er een perfecte Kell is. Ik zou graag een nieuwe acteur voor Kell zien, een jonge verrassende acteur. Ik denk dat Zendaya een perfecte Lila Bard zou zijn. Ik heb pas geleden Euphoria gezien en ik ben ervan overtuigd dat Zendaya elke rol kan spelen. Voor Holland heb ik een Mads Mikkelson in gedachte ten tijde van Hannibal. Holland is namelijk iets ouder, meer sinister en norser dan de rest. Ik schrijf verder niet met acteurs in mijn hoofd. Soms neem ik wel een model als voorbeeld, maar vaak is het meer de mode zoals een jas. 

Bron: NBC/Brooke Palmer/A24

Is de film alleen de verfilming van het eerste boek? En worden de andere boeken ook verfilmd?

We gaan beginnen met de eerste film. Het kan namelijk soms gevaarlijk zijn als je erin gaat met de gedachte dat het een franchise gaat worden. Als we al meteen aan een franchise gaan denken dan zal de eerste film niet zo goed zijn als dat het kan zijn. De eerste film zal namelijk op zichzelf kunnen staan, net zoals het eerste boek. Ik hoop dat de film geweldig wordt en ook de andere boeken kunnen verfilmen, maar ik maak liever 1 geweldige film dan 3 middelmatige. Iedereen die eraan meewerkt wil de best mogelijk film maken. 

Wat is het budget voor de film?

Het budget bedraagt meer dan 9 cijfers. We hebben meer dan 100 miljoen tot onze beschikking. Daarom is het ook zo moeilijk om het van de grond te krijgen omdat het risico zo groot is. Als we een budget van 10 miljoen dollar zouden hebben, dan zou het niet zo moeilijk zijn om dit te kunnen maken. 

Wordt de film gemaakt door het productiebedrijf van Gerald Butler?

Nee, Gerald Butler is een van mijn producers. Het is wel zijn productiebedrijf en zij zijn de producers van onder andere The Fast and the Furious. Het is dus de studio achter Spider-Man, de producers van The Fast and the Furious en de schrijver van John Wick. Het is een goed team. 

Heeft Gerald Butler je boeken gelezen?

Zijn moeder is groot fan van mijn boeken, wat ik zo ontzettend schattig vind! Zijn moeder vraagt me constant of er al meer boeken uit zijn. Ik ben blij dat hij bij mijn team zit, maar ik ben helemaal gelukkig dat zijn moeder mijn boeken leuk vindt!

Wanneer zullen de opnames beginnen? En wanneer wordt het uitgezonden?

Ik heb geen idee. Dat ligt eraan hoe lang het duurt om het script te schrijven en een regisseur en cast te vinden. Ik denk dat ze wel snel willen beginnen, maar snel in filmtermen is over twee jaar. Waarschijnlijk is het script in januari af, wat erg spannend is!

The Archived wordt ook verfilmd. Wordt dat een tv-serie?

Ze zijn nu bezig om het voor televisie te schrijven. De pilot aflevering wordt momenteel geschreven voor het netwerk CW, zij hebben namelijk de pilot gekocht. De CW heeft ongeveer 20 pilot scripts die ze gaan inzien, waarvan ze er ongeveer 5 uitkiezen die echt de pilot mogen gaan film. En van die 5 kiezen ze er 2 die ze echt gaan filmen. Dus we moeten maar zien en afwachten of de CW de pilot wil gaan filmen. 

Het is dus nog niet zeker of het een serie gaat worden?

Ik ben erg hoopvol, maar het is wat het is. Netwerken zijn namelijk erg wispelturig. Ik ben erg gelukkig dat ik een goed team heb, maar het blijft altijd een gok. 

Is het hetzelfde proces als een film?

Nee, het is totaal anders. Ik ben ook niet erg betrokken bij The Archived. Ik ben heel erg betrokken bij andere projecten, maar niet bij deze. 

Wat zijn de andere projecten?

Dat mag ik nog niet zeggen, maar er zijn 6 projecten in ontwikkeling. De ene helft worden tv-series en de andere helft worden films. We zullen zien hoe dat uitpakt. 

Wat kan je ons vertellen over Threads of Power?

Het eerste deel wordt waarschijnlijk in 2021 uitgebracht. Volgend jaar komt Addie La Rue uit en het jaar erna Threads of Power. En dan wordt er elk jaar een nieuw boek in de trilogie uitgebracht. Het laatste deel is dus in 2023 te verkrijgen. Het verhaal focust zich op 3 nieuwe karakters en het zal er iets anders uit gaan zien dan Shades of Magic, want zoals ik al eerder zei wil ik niet hetzelfde boek twee keer schrijven. Het gaat nog steeds over de verschillende Londens. De plot zal wel iets anders zijn, het wordt namelijk geen conventionele trilogie, waarin boek 1 direct naar boek 2 leidt en boek 2 naar boek 3. Het is een trilogie, maar het zal aanvoelen als drie standalones waarin de verhalen overlappen. Ik ben erg enthousiast over de drie nieuwe karakters die jullie gaan ontmoeten. Ik ben erg nerveus aangezien Shades of Magic erg goed werd ontvangen, maar ik ga niet proberen om nog een keer Shades of Magic te schrijven, omdat ik mezelf niet kan herhalen. Ik ga iets nieuws schrijven waar ik heel enthousiast over ben. 

Kan je ons iets meer vertellen over The invisible life of Addie la Rue?

Het gaat over een jonge Franse vrouw van 25 die niet wil sterven op dezelfde plek waar ze is geboren. Het speelt zich af in het begin van de 18e eeuw waar ze eigenlijk wordt gezien als een oude vrijster. Ze heeft er vrede mee dat ze zo genoemd wordt aangezien ze op die manier in ieder geval haar vrijheid heeft. Maar dan komt ze erachter dat een man in het dorp zojuist zijn vrouw heeft verloren tijdens de bevalling van hun kind. Ze laat hem achter met drie kinderen en het dorp besluit dat Addie met hem moet trouwen zodat zij een moeder voor die drie kinderen kan zijn. Addie besluit om te vluchten en ze begint te bidden naar de oude goden op de dag van haar bruiloft. Ze bidt bij het dageraad, maar niemand antwoord. Ze bidt in de middag, maar niemand antwoord. Ze bidt tijdens de schemering op haar trouwfeest, maar niemand antwoord. Het enige waarvoor ze altijd is gewaarschuwd is dat ze nooit naar de goden moet bidden als het donker is. Maar toch doet ze dat en ze krijgt antwoord van een wezen dat eigenlijk de duivel is. De duivel vraagt haar wat ze wil en Addie wil leven en tijd. De duivel vraag hoe lang en Addie heeft geen nummer om hem te geven en ze weet niet hoeveel tijd genoeg is, dus ze wil voor altijd leven. De duivel zegt nee, omdat hij alleen haar ziel krijgt als de deal is gemaakt en als ze voor altijd leeft dan komt er nooit een eind aan de deal. In een moment van complete roekeloosheid zegt Addie tegen de Duivel ‘je mag mijn ziel hebben wanneer ik het niet meer wil.’ De duivel ziet hierin een mogelijkheid en hij zegt ja en geeft haar de wens om voor altijd te leven. Pas als ze terugkomt in het dorp en het trouwfeest is afgelopen en haar familie haar buitensluit beseft ze dat ze de duivel haar ook vervloekt heeft. Iedereen die haar ontmoet zal haar vergeten. De duivel wil haar gek maken. Het boek gaat over hun relatie gedurende de 300 jaar, want de duivel is de enige die zich Addie herinnert. Ze ontwikkelen een erg ingewikkelde vijandigheid die zich gedurende de eeuwen ontwikkelt in iets veel gecompliceerders.  Het speelt zich dus gedurende 300 jaar af met deze twee karakters en over 1 jaar in New York onthoudt de jongeman Henry de naam van Addie. Dit boek zal een standalone worden. 

Waarom zijn de namen op je boeken verschillend? Op sommige boeken staat bijvoorbeeld je Victoria Schwab en op andere staat V.E. Schwab. 

Het begon toen ik young adult schreef, maar tegelijkertijd ook volwassenboeken en kinderboeken schreef. Ik wilde niet dat een van de kinderen die mijn beoken las een volwassen boek zoals Vicious op zou pakken zonder dat hij of zij het verschil zou zien. Dat is een deel van de reden. De andere reden is dat fantasy nou eenmaal ontzettend seksistisch is en er wordt vaak gedacht dat vrouwen geen fantasy kunnen schrijven. Mannen pakken namelijk mijn boek niet snel op omdat ik een vrouw ben. Daarom heb ik voor V.E. Schwab gekozen. Dit is iets wat al lang gaande is, want J.K. Rowling heeft exact hetzelfde gedaan voor dezelfde redenen. Ik wil niet dat mensen mijn boek niet lezen alleen maar omdat ik een vrouw ben.

Gebeurt dit alleen in Amerika?

In Amerika en in Groot-Brittannië. Mensen komen wel eens naar mijn signeerssessies toe en wanneer ze ontdekken dat ik een vrouw ben zeggen ze ‘omg ik ben zo blij dat ik niet wist dat je een vrouw bent! Anders had ik je boek nooit opgepakt.’ 

Heb je problemen ondervonden om je boek te publiceren omdat je een vrouw bent?

Nee. Het is meer een probleem van de lezers. Ze kopen geen fantasyboeken die geschreven zijn door vrouwen. Maar er is ook het stigma dat vrouwen veelal emotionele verhalen schrijven en mannen meer actieverhalen. Ik wil niet dat lezers mijn boek niet lezen omdat mijn naam erop staat. Ik wil dat ze het lezen en vervolgens met hun gevoelens moeten omgaan wanneer ze ontdekken dat ik een vrouw ben.

Welke boeken heb je als laatst gelezen?

Red, white and royal blue van Casey McQuiston. Het is een liefdesverhaal tussen de zoon van de President van Amerika en de prins van Engeland. Ik vond het erg goed. 

Wie is je favoriete auteur?

Neil Gaiman.

Wat is je favoriete boek? En je favoriete young adult boek?

Mijn favoriete young adult boek is White cat van Holly Black. En mijn favoriete volwassen boek is Graceling van Kristin Cashore.

Wat is je favoriete film en tv-serie?

Mijn favoriete film is The Princess Bride. Een tv-serie vind ik lastig om te kiezen, ik kijk namelijk erg veel tv! Maar mijn top 3 is: Parks and recreation, Barry en Killing Eve

Wat is je advies voor andere schrijvers?

Weet wat het einde van je boek is. Het maakt het zo veel makkelijker. Het hoeft niet eens het uiteindelijk einde te zijn, maar als je een einde hebt heb je een doel. In plaats van dat je een woestijn probeert over te steken en geen idee hebt waar het einde is, hoef je maar een veld over te steken. En het is nog steeds een lange weg, maar het lijkt niet meer zo onoverwinnelijk. 

 

Lees ook: Interview met Kristen Ciccarelli van Iskari: De laatste Namsara

Nieuwste artikelen

  • Dubbel geluk voor Zhong - Ina van der Beek

  • Zomervacht - Jaap Robben

  • Melodie van verlangen - Anne van der Valk

  • Slaves Dante 4 – Miriam Borgermans

  • Thuis - Mark Janssen

Gerelateerde artikelen

  • De beste Young Adult sprookjes

  • De allerbeste Harry Potter behind the scenes momenten

  • 20 Harry Potter feitjes waar je niets van wist 

  • 12 The Vampire Diaries behind the scenes geheimen die je nog niet wist

  • 13 series die je kan kijken als je The Vampire Diaries mist

Zoek in artikelen