Eugenie van Stratum

Eugenie van Stratum woont met haar gezin in Mexico. Over haar leven daar schreef zij het boek Move it! - Emigratie-avonturen van een ploetermoeder in Mexico City. Chicklit.nl zocht haar op - tijdens haar vakantie in Nederland - voor een openhartig interview over haar leven en toekomstige schrijverscarrière.

Chicklit.nl: Kun je ons iets meer over jezelf vertellen? Wie is Eugenie van Stratum?
Eugenie: Ik ben 37 jaar oud, geboren in Hengelo en opgegroeid in Rosmalen. Ik heb een drie jaar oudere broer die al jarenlang met zijn gezin in Frankrijk woont en een twee jaar jongere zus. Ik heb Academie voor Journalistiek en daarna Letteren gedaan. Ik ben begonnen met mijn eigen Tekstbureau Komma (maakt nergens een punt van) en mijn carrière geëindigd als Director Communications bij Casema, tegenwoordig Ziggo. Ik leerde mijn man kennen tijdens mijn studententijd en toen we tien jaar samen waren kregen we zoon Caesar (nu ruim zes jaar oud) en zijn getrouwd op de dag dat we elkaar 12,5 jaar kenden. Anderhalf jaar geleden werd onze dochter Carmen geboren, een echte Mexicaanse. Mijn moeder heeft altijd als droom om ooit nog een boek te schrijven - maar praat er meer over dan dat ze schrijft - en mijn vader heeft een aantal wetenschappelijke boeken geschreven. Het schrijversbloed heb ik dus niet van vreemden.

Chicklit.nl: In het boek lezen we over je dagelijkse bezigheden. Hoe zien die er nu uit, sinds je het boek hebt geschreven?
Eugenie: Verder schrijven! Move it! loopt tot de geboorte van Carmen en dat is alweer anderhalf jaar geleden. Ik hoop een tweede deel te schrijven - Move it back! - over de tweede anderhalf jaar en een eventuele terugkeer naar Nederland.

Chicklit.nl: Hoe kwam je op het idee om een boek te schrijven over jullie emigratie naar Mexico?
Eugenie: Toen ik er een half jaar zat, ben ik begonnen met een website. Die was eigenlijk voor de oma''s bedoeld en al snel bleek dat er heel veel oma''s mee lazen. Daar begon ik steeds meer leuke reacties op te krijgen en toen heb ik die verhalen gebundeld voor familie en vrienden. De opbrengst van die bundels heb ik aan Hogar dulce Hogar - het kindertehuis waar ik een tijdje heb gewerkt - gegeven. Uiteindelijk ben ik met uitgeverij Bruna in contact gekomen en toen zeiden zij dat ze het erg leuk vonden en dat ik er een boek over moest gaan schrijven.

Chicklit.nl: Hoe lang heb je over het boek gedaan?
Eugenie: Het ging heel erg snel, want daar ben ik heel fanatiek in en dan kan ik ook niet wachten om het af te ronden. Uiteindelijk was ik binnen drie maanden klaar, zelfs vier maanden voor de deadline.

Chicklit.nl: Je wilt blijven schrijven. Hoe ga je dit combineren met de zorg voor je gezin?
Eugenie: Ik heb twee mazzels. Ik heb hulp in Mexico en het tweede mazzel is; ik ben in de woonkamer gaan zitten - daar staat mijn bureau en de televisie, daar kruipt ook Carmen rond en komt Caesar gillend binnen rennen - en ik dacht: zo moet ik het gewoon gaan doen. Voor je het weet zit je iedere keer dat je een boek moet schrijven in een klooster, omdat je jezelf heb aangeleerd om op een rustige plek te gaan zitten. Dit is mijn realiteit, ik schrijf gewoon tijdens de slaapjes en kan ook om de drie zinnen gestoord worden om voor Caesar appelsap te pakken, billen af te vegen en alle andere moeder-dingen te doen, dat werkt hartstikke goed voor mij.

Chicklit.nl: Wat is volgens jou de definitie van “chicklit”? En is dit genre een goede omschrijving van jouw boek, Move it!?
Eugenie: Chicklit is volgens mij gewoon ontzettend leuk om te lezen; voor vrouwen, door vrouwen. Volgens mij draait het ook alleen maar om vrouwen in schrijversland. Mannen lezen niet en kopen geen boeken, dus doen er ook niet toe. Haha. Hoe past mijn boek daarin? Eigenlijk hetzelfde. Leuk om te lezen, ik vond het ook heel leuk om te schrijven en ook zelf leuk om te lezen. Ik lees zelf al heel lang en altijd ter ontspanning en ik hoop dat ook anderen te bieden, dat je denkt dit was een leuk boek en heb het met veel plezier gelezen op het terras, het strand of thuis op de bank.

Chicklit.nl: Is je Spaans inmiddels al beter dan in het boek, of hou je het nog steeds op Engels?
Eugenie: Ik heb mijn draai helemaal gevonden, in het Engels! Dat is wel een minpuntje aan mijn functioneren in Mexico. Ik heb allemaal Mexicaanse vriendinnen, maar die spreken ook Engels. Ik vind het toch belangrijk om vrienden te maken en grappen te maken en dingen te vertellen, te begrijpen en vragen te stellen. Elke dag komt er wel een beetje bij, maar het is nog steeds als in mijn boek en ik haal het ook allemaal door elkaar. Thuis spreek ik Nederlands en ik spreek veel Engels, maar natuurlijk ook een beetje Spaans. Ik merk als ik samen ben met een van mijn Mexicaanse vriendinnen en ik wil echt iets leuks vertellen dan ga ik in het Nederlands verder. Dan is het zo leuk en gezellig en vergeet ik volkomen dat zij uit een hele andere wereld komt en mij niet begrijpt.

Chicklit.nl: Als je zou moeten kiezen, welk land zou je dan kiezen; Mexico of Nederland?
Eugenie: Zelf misschien wel voor Mexico, maar ik ben natuurlijk niet zelf, want ik ben met een gezin en dan voor Nederland. Mexico is heel relaxed leven met de zon en de hulp die je hebt, maar voor mijn kinderen wil ik toch die Nederlandse jeugd; gewoon naar school kunnen lopen, fietsen en niet bang zijn dat er iets gebeurd met ze.

Chicklit.nl: Kunnen we een vervolg op Move it! verwachten?
Eugenie: Ja, als het aan mij ligt zeker! Ik vind het zo leuk om te doen en zo fantastisch dat ik deze kans heb gekregen. Ik hoop echt dat mensen Move it! leuk vinden, want dat zou kunnen betekenen dat mijn uitgever zegt dat we door gaan. Ik heb nog zoveel ideeën dat ik nog wel twintig boeken zou willen schrijven.

Chicklit.nl: Zou je in de toekomst in een ander genre willen schrijven. Welk genre zou dit dan zijn?
Eugenie: Dat zou dan thriller zijn. Ik vind het een grote uitdaging. Move it! heb ik helemaal over mezelf geschreven en dat is toch eigenlijk een beetje gênant. Ik zou wel fictie willen schrijven. Ik ben ook al begonnen met schrijven, want als ik iets bedenk dan ga ik ook meteen beginnen en dat was ook weer zo af.

Chicklit.nl: Wie zijn je favoriete auteurs?
Eugenie: Helen Fielding - van Bridget Jones - vind ik nog steeds fantastisch. De boeken van Karen Slaughter zijn heel spannend en bloederig, maar die vind ik heel goed. De Millennium Trilogie van Stieg Larsson heb ik me ook helemaal in begraven, die zijn zo fantastisch. De vliegeraar en Duizend schitterende zonnen van Khaled Hosseini vond ik zo mooi dat ik ook echt spontaan de helft van wat ik verdien aan het kindertehuis wilde schenken. Hij doet achter in het boek een oproep voor de VN. Ik vond het heel bijzonder dat hij al schrijvende een compleet vreemde cultuur kan duiden en ook zo ontroerend dat je aan het einde de drang voelt om te helpen. 

Chicklit.nl: Welk boek ben je op het moment aan het lezen?
Eugenie: Als ik het druk heb dan lees ik tijdschriften, dus ik zit nu helemaal in de Nederlandse roddelbladen. Ik ben hier nu tien dagen, dus dan vind ik het ook wel leuk om dat allemaal te lezen. Ik heb net een nieuw boek gekocht; De Scarpetta factor van Patricia Cornwell.

Chicklit.nl: Wat zijn we volgens jou vergeten te vragen, dat we absoluut van je moeten weten?
Eugenie: Even denken hoor. Dat ik al heel lang lees en dat ik vroeger altijd met mijn zusje naar de bibliotheek ging in Rosmalen - het dorp waar we zijn opgegroeid - en dat we ons dan strategisch gingen opstellen. Toen had je van de Tina en de Debbie ook dikkere boeken en die haalde wij bij de bibliotheek, maar alle meisjes wilden die hebben. Dan stond mijn zusje bij de boeken waar ze werden ingeleverd om alvast te kijken of er eentje werd ingeleverd en dan stond ik waar ze uitgeleend konden worden. Wij moesten die boeken mee naar huis krijgen, dat is een soort hebberigheid op boeken en die is nooit meer over gegaan.