Barbara Muller

Onlangs verscheen het boek De babyplanner, het sprankelend geschreven verhaal van een sterke jonge vrouw, die nooit had kunnen vermoeden dat vruchtbaarheid zo''n paradoxale rol in haar leven zou gaan spelen. De babyplanner is het autobiografische debuut van auteur Barbara Muller. Nu hoor ik jullie denken; “Barbara Muller, wie is dat?” Dat wilden wij ook graag weten! Dus gingen we gezellig bij deze gastvrije dame thuis op visite om onder het genot van een cappuccino en wat lekkers onze vragen op haar af te vuren.

Barbara MullerChicklit.nl: Kun je ons kort iets over jezelf vertellen? Wie is Barbara Muller?

Barbara: Waar zal ik beginnen? Ik ben nu 38. En eigenlijk is mijn leven helemaal omgekeerd, 360 graden gedraaid, kijkende naar de leeftijd van 20 tot 30 jaar en wat er daarna gebeurde. Wat ik toen in mijn hoofd had was dat ik eigenlijk heel mijn leven lang door zou gaan met feestvieren - waar ik trouwens nog steeds heel goed in ben hoor. Ik was toen met name met mezelf bezig, ik had nog geen verantwoordelijkheid in de zin van een kindje en ik wist ook zeker dat ik dat echt nooit zou willen. Vandaar dat de schok dan ook enorm was toen bleek dat ik zwanger was, terwijl ik gewoon de pil slikte. Ik zat in een relatie die niet liep, ik moest mijn wereldreis afzeggen… nou ja, ik zag gewoon mijn leven in duigen vallen. Maar als ik dan nu zie wat het me allemaal gegeven heeft! Ik zat ooit bij een helderziende die tegen me zei (over mijn wereldreis): “Je kunt wel op zoek gaan naar jezelf aan de andere kant van de wereld, maar dat ga je daar toch nooit vinden. Je vindt pas rust als je een groot gezin hebt om voor te zorgen.” Op dat moment geloofde ik hem natuurlijk voor geen meter, ik vond hem de grootste charlatan ooit. Maar hij had wel gelijk. Dat was inderdaad het moment dat ik rust kreeg en meer over mezelf ging nadenken. Ook op het gebied van werk. Ik heb altijd in commerciële banen gewerkt, totdat ik besefte dat ik eigenlijk iets wilde gaan doen voor mensen die niet goed voor zichzelf kunnen opkomen. Zo ben ik eerst in de thuiszorg terechtgekomen met ouderen - omdat ik kinderen nog te confronterend vond - en een aantal jaar later bij de Raad van de Kinderbescherming. Rond mijn 29e dacht ik dat ik alles voor elkaar had, maar nu voel ik me pas echt gelukkig en blij!

Chicklit.nl: Hoe kwam je op het idee om je leven op papier te zetten?
Barbara: Dat was na mijn eerste mislukte IVF-poging. Die mislukte door een fout van het ziekenhuis. Ik was toen zo gefrustreerd! En niet omdat het ziekenhuis een fout maakte, want dat is menselijk, maar omdat ze het niet toe wilden geven terwijl ik al doorhad dat het niet goed zat. Ik werd al na vijf dagen ongesteld, wat helemaal niet kan want ik kreeg remmers. Er is dus gewoon nooit iets levends naar binnen gegaan. Maar het ziekenhuis deed net alsof ik gek was. En dan ook nog die hormonen in mijn lichaam. Het is heel moeilijk uit te leggen, maar je bent echt jezelf kwijt. Toen dacht ik: “Hoe kan ik weer grip krijgen op mezelf? Hoe kan ik een positieve draai aan deze situatie geven, zodat een ander er misschien iets aan heeft?” Na een avond heel hard gehuild te hebben, heb ik mijn laptop gepakt en ben mijn verhaal gaan opschrijven.

Chicklit.nl: Hoe lang heb je erover gedaan totdat het boek echt vorm kreeg?
Barbara: Dat heeft een jaar geduurd. Daarna heb ik het aan diverse uitgevers gestuurd. Een kleine uitgever, gericht op IVF, wilde het uitgeven, maar dat heb ik afgewezen. Ik wilde niet in de medische hoek, ik wilde een groter publiek bereiken. Toen zei mijn vader: “Joh, waarom stuur je je manuscript niet naar literair agent Paul Sebes?” Ik dacht dat het veel te hoog gegrepen zou zijn, maar Paul Sebes was heel enthousiast. Op zijn advies heb ik een literaire cursus gevolgd en heb ik mijn boek - dat toen nog echt in dagboekvorm was - herschreven tot een roman. Ook had Paul gezegd: “Dan zit ik in de huiskamer met jouw boek, maar ik voel niks, ik proef niks en ik ruik niks als lezer.” Ik had dan wel een boek over mezelf geschreven, maar de lezer wist nog helemaal niet hoe ik eruitzag en wat voor gekke eigenschappen ik had. Uiteindelijk heb ik er nog een jaar over gedaan om het boek helemaal te herschrijven.

Chicklit.nl: Het boek De babyplanner is je debuut. Hoe reageert je omgeving hierop?
Barbara: Die vinden het allemaal erg leuk, maar waren in het begin wel een beetje sceptisch. Ze dachten allemaal leuk, leuk voor later, leuk voor het nageslacht, maar een echt boek gaat natuurlijk niet gedrukt worden. Die kans is zo klein, waarom zou jij die nou net pakken? Maar zelf had ik het idee dat als ik gewoon heel erg hard mijn best zou doen, het gewoon zou gaan lukken. Het is een heel actueel onderwerp, daar had ik gewoon vertrouwen in. Er waren ook een aantal mensen die zeiden: “Je gaat je vuile was toch niet buiten hangen?” Maar ik merkte dat er gewoon nog een taboe op het onderwerp kleefde. Dan kan ik wel onder een pseudoniem schrijven, maar ik vond dat ik gewoon zo dapper moest zijn om het wel onder mijn eigen naam te doen.

Chicklit.nl: Voor wie is De babyplanner bedoeld?
Barbara: Voor iedereen. Althans, voor alle vrouwen. Ik kan me zo voorstellen dat een man dit niet zomaar in de winkel oppakt en denkt dit ga ik eens even leuk lezen. Enerzijds is het gericht op de groep mensen die moeilijk kinderen krijgen - dat zijn er één op vijf tegenwoordig. Die hebben hier misschien houvast aan, kunnen hier kracht uithalen. Anderzijds is het ook gericht op de vrouwen die hier helemaal niet mee bezig zijn. Het is gewoon een boek dat heel lekker wegleest over een actueel onderwerp.

Chicklit.nl: Denk je dat je thuishoort in het genre chicklit?
Barbara: Ja dat denk ik wel, door de vlotte manier van schrijven en doordat het veel meer behelst dan alleen onvruchtbaarheid. Het gaat ook over het leven van een jonge vrouw, over vriendschap, uitgaan, trouw, vreemdgaan… Vandaar dat we ook voor een echte ‘chicklit-omslag’ hebben gekozen.

Chicklit.nl: Waar schrijf je het liefst? Heb je een favoriete plek?
Barbara: Er is een heel leuk koffiezaakje in Rotterdam waar ik geregeld zit. Dan hoor ik wel heel veel om me heen, maar dat geeft ook wel weer impuls aan mijn creativiteit.  Maar als ik echt het beste wil schrijven moet ik helemaal niets om me heen horen. Dan moet ik echt opgaan in mijn verhaal. Ik kan niet - zoals vele schrijvers - negen uur op een dag schrijven. Het zijn er echt drie en dan ben ik er ook wel weer klaar mee. Maar dan wel zeven dagen per week!

Chicklit.nl: Kunnen we nog een boek van Barbara Muller verwachten?
Barbara: Ja. Het is zelfs al bijna klaar. Het is echt een vervolg op De babyplanner. Het wordt uiteindelijk een trilogie. Het vervolg is ook weer op in chicklit-stijl geschreven; snel met een actueel onderwerp. Dit keer gaat het over jeugdzorg. Maar ook het leven als moeder, vriendschap en relaties staan centraal. Het is niet alleen maar serieus.

Chicklit.nl: Dit is ook weer een autobiografische roman. Heb je ook de ambitie om ooit fictie te schrijven?
Barbara: Ik denk dat als de trilogie klaar is, ik dan ook wel klaar ben met over mezelf schrijven. Dan heb ik de wereld genoeg over mezelf verteld en ga ik op naar fictie. Ik wil wel graag blijven schrijven. Ik vind het geweldig en ik word er heel blij van.

Chicklit.nl: Wat heb je momenteel zelf op je nachtkastje liggen?
Barbara: Niks, ik heb hem net uit. Ik heb net Sterrenregen van Marian Keyes gelezen, die met die geest. Hij is geweldig! Ik heb niet vaak dat ik hardop om een boek kan lachen, maar bij deze wel.

Chicklit.nl: Je bent momenteel bezig met de oprichting van een kindertehuis. Wat voor tehuis wordt dit en hoe kom je op het idee?
Barbara: Het wordt een gezinshuis in Dordrecht, een Dushi huis. Dit doe ik samen met iemand die zeven jaar geleden ditzelfde concept heeft bedacht - Alex de Bokx. Ieder jaar worden er zoveel kinderen uit huis geplaatst waar gewoon geen plekje voor is. In mijn werk bij de Raad van de Kinderbescherming frustreerde me dat zo. Ik wilde heel graag iets voor deze kinderen doen. Vorig jaar las ik een artikel in de Jan over Alex de Bokx, de persoon die zeven jaar geleden het Dushi huis in Gelderland is begonnen. In het artikel stond dat hij klaar was om het concept naar andere steden uit te dragen en dat hij mensen zocht die hem daarbij wilden helpen. Ik heb hem gebeld en we hadden meteen een klik. Toen hebben we besloten een Dushi huis in Dordrecht op te zetten. We zijn er al heel ver mee. We hopen in januari open te kunnen.

Chicklit.nl: Als je nu een wens zou mogen doen, wat zou dat zijn?
Barbara: Dat we in elke stad waar het nodig is een Dushi huis kunnen openen. En dat Den Haag er ook meer voor open gaat staan.

Chicklit.nl: Waarom moeten de bezoekers van Chicklit.nl De babyplanner lezen?
Barbara: Omdat het een heel vrolijk boek met diepgang is. Het is een boek waar je om kan lachen. Je waant je in twee werelden; enerzijds de wereld van de weddingplanner die houdt van uitgaan en anderzijds de diepere wereld waarin een wens bijna een obsessie wordt. Hoe ga je daarmee om? Die veelzijdigheid maakt het boek leuk om te lezen.

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • De gebroeders Maxilari - David Pefko

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

Gerelateerde artikelen

  • Rituals: Your body. Your soul. Your rituals.

  • That’s it

  • Boekkado.nl: voor een boek naar keuze

  • Supermom’s stijlgids

  • Het geheim van Chanel Nº 5

Zoek in artikelen