Sam Baker

Sam Baker, succesvol journalist bij de Britse versie van het blad Red, romanschrijver én stiefmoeder, heeft een nieuw boek! Het Stiefmoederscollectief gaat over vrouwen die in een nieuwe relatie opgescheept worden met de kinderen van hun partner. Erg lastig! Gelukkig hebben ze steun aan elkaar. Chicklit.nl vroeg Sam alles over haar nieuwe boek en over het imago van ‘boze stiefmoeders’...

Chicklit.nl: Stiefmoeders kampen duidelijk met een imagoprobleem. Is dit de reden dat je over stiefmoeders wilde schrijven?
Sam: Ze hebben inderdaad een imagoprobleem. En dat gaat eeuwen terug. Denk eens aan stiefmoeders in sprookjes, die zijn altijd ‘de slechte’. Maar ieder verhaal heeft een keerzijde, dus bekijk het eens van een andere kant! Neem Assepoester bijvoorbeeld: de moeder sterft, en de vader zoekt gelijk een nieuwe vrouw omdat hij niet voor zichzelf kan zorgen. Deze vrouw (de boze stiefmoeder) trekt met haar twee dochters in bij de vader en hij staat toe dat zijn nieuwe vrouw Assepoester gelijk naar de keuken stuurt en haar een slavin maakt. Waar is hij als zijn dochter de keuken staat te vegen en op wordt gesloten op zolder? Aan het jagen met zijn vrienden?
Nu wil ik niet beweren dat de stiefmoeder in Assepoester zo’n lievertje is, natuurlijk niet. Maar ik vraag me gewoon af wat de rol van de vader is. Het verhaal heeft ook een andere kant. Als haar vader zich fatsoenlijk had gedragen, was er niet eens een boze stiefmoeder geweest. Stiefmoeders zijn niet perfect, niemand is perfect. En het is vaak een zware, ondankbare taak, zonder regels of begeleiding. Dan is het toch logisch dat het af en toe misgaat? Ik vind dat we wat liever voor stiefmoeders zouden moeten zijn. En misschien moeten stiefmoeders ook wel wat liever voor zichzelf zijn. Ik ken genoeg stiefmoeders die zichzelf ‘het stiefmonster’ of ‘de boze stiefmoeder’ noemen, terwijl ze dat echt niet zijn. Dat is gewoon een stukje zelfbescherming.

Je bent zelf ook stiefmoeder. Heb je zelf wel eens behoefte gehad aan een stiefmoederscollectief, net als in het boek?
Sam: O ja, in het verleden wel. Ik werd op mij drieëntwintigste stiefmoeder. Mijn stiefzoon was toen zes (hij is nu 25 en een aantal jaar geleden uit huis gegaan). Ik had gelukkig veel steun aan mijn partner. Toen Jamie, mijn stiefzoon, op zijn elfde bij ons kwam wonen, nam zijn vader de volledige verantwoordelijkheid voor de opvoeding op zich. Dat gezegd hebbende, kan het wel heel eenzaam zijn. Als je nog zo jong bent, heb je het gevoel dat je mijlenver staat van de belevingswereld van je vrienden. Als je ouder bent, heb je misschien juist weer vrienden die het vanaf de andere kant meemaken en die er negatief tegenover staan. Zoals Clare en Eve in het boek. Eve is een nieuwe stiefmoeder en Clare is een alleenstaande moeder, die gedwongen moet leren omgaan met de nieuwe stiefmoeder van haar dochter. In Amerika bestaan ook echt groepjes stiefmoeders die voor steun bij elkaar komen. Fantastisch idee! Ik heb geen stiefmoedersgroepje maar wel goede vriendinnen. Daar wilde ik ook over schrijven, over het belang van vriendinnen in het leven van vrouwen.

Chicklit.nl: Is Het Stiefmoederscollectief autobiografisch? Eve werkt bijvoorbeeld ook bij een tijdschrift en ze is ook stiefmoeder, net als jij!
Sam: Nee en ja. Ik ben stiefmoeder en ik werk bij een tijschrift en mijn stiefzoon was zes toen ik hem ontmoette (net als Alfie in het boek) dus er zit wel iets van mezelf in het boek. Maar het blijft fictie, dus het verhaal is helemaal verzonnen!

Chicklit.nl: Heb je veel reacties van stiefmoeders gehad naar aanleiding van je boek?
Sam: Mijn boek heeft echt een gevoelige snaar geraakt in Groot-Brittannië. Ik heb zo veel e-mails en twitterberichtjes gehad! (Je kunt me op Twitter vinden onder de naam SamAtRedMag). Allemaal vrouwen die zeiden ‘dat heb ik ook’ of ‘ik wist niet dat er zoveel mensen in dezelfde situatie zaten’. De meeste stiefmoeders praten niet graag over hun situatie. Ze willen zich koest houden en geen problemen veroorzaken. Er zijn zoveel mensen die je makkelijk kan beledigen: je partner, zijn familie, zijn ex, je stiefkinderen… Ik heb een goede band met mijn stiefzoon en ik had dit boek nooit geschreven als hij en zijn vader er niet achter hadden gestaan. In één van de recensies van mijn boek stond dat Het Stiefmoederscollectief voor stiefmoeders kan doen wat Hoe krijgt ze het voor elkaar van Allison Pearson voor werkende moeders heeft gedaan. Ik hoop dat die voorspelling uitkomt!

Chicklit.nl: Het boek gaat over vijf vrouwen. Waarom heb je voor deze vorm gekozen?
Sam: Ik wilde echt dat dit een boek werd over de kracht van vriendinnen. Hoe vrouwen elkaar door dik en dun steunen. Ik wilde ook laten zien dat het stiefmoederschap voor iedereen anders is. Misschien ben je vrijgezel, zelf gescheiden, gescheiden met kinderen. Je partner heeft misschien nog een ex maar het kan ook dat hij weduwnaar is (zoals de partner van Eve in het boek). Misschien krijg je nog een kind met je partner samen of probeer je jullie twee gezinnen samen te smelten. Met vijf vrouwen kreeg ik de kans om het van alle kanten te belichten. Clare is zelfs helemaal geen stiefmoeder, ze is een stiefdochter. Ook krijgt ze te maken met de nieuwe stiefmoeder van haar dochter.

Chicklit.nl: Je hebt een hele drukke baan. Waar vind je de tijd om romans te schrijven?
Sam: De weekenden en de vakanties. Schrijven is wat ik doe in mijn vrije tijd. Het is mijn hobby. Ik heb het geluk dat mijn man (schrijver Jon Courtenay Grimwood) een workaholic is en ook altijd aan het schrijven is, dus dat gaat prima! Ik denk er wel eens aan om fulltime te gaan schrijven maar ik heb zo’n geweldige baan, waarom zou ik dat opgeven? Ik vind het fantastisch om hoofdredacteur van Red te zijn en ik vind het leuk om boeken te schrijven voor de doelgroep van het blad. Het gaat juist goed samen! Toen ik in Red een voorwoord schreef over het feit dat ik op mijn drieëntwintigste stiefmoeder werd, kreeg ik zo veel reacties. Zo kwam ik op het idee van Het Stiefmoederscollectief!

Chicklit.nl: Wie is je lievelingsschrijver?
Sam: O, dat zijn er zo veel. Maar als we het over chicklit hebben: Marian Keyes. Ze is echt geweldig. ‘Vertrouw op Marian’, zeggen haar uitgevers. En miljoenen lezers doen dat ook. Je kunt er van op aan dat ze steeds weer met een boek komt waar haar lezers dol op zijn. Bovendien is ze zo aardig voor ander auteurs. Ze heeft zulke lieve dingen geschreven over Het Stiefmoederscollectief op haar blog. Dat hoeft ze niet te doen.

Chicklit.nl: Welk boek ligt er nu op je nachtkastje?
Sam: Ik ben altijd twee of drie boeken aan het lezen. Ik heb Juliet, Naakt van Nick Hornby net uit. Ik begin net aan Things Your Mother Never Told You van Olivia Lichtenstein. Ik vond haar vorige boek, Mrs Zhivago, heel leuk. Ik probeer zo veel mogelijk chicklit te lezen. Ik heb De kleine vreemdeling van Sarah Waters ook nog liggen. En de nieuwe van Marian Keyes. Maar ik hou ook van misdaadromans. John Connolly, Ian Rankin en James Lee Burke zijn mijn favorieten.

Chicklit.nl: Kunnen we binnenkort weer een boek van je verwachten?
Sam: Ja, zeker. Mijn volgende roman gaat What to wear to your best friend’s funeral heten. Het gaat weer over een groep vriendinnen. Een van de vrouwen lijdt aan borstkanker en is stervende. Ze laat haar vriendinnen brieven achter waar niet alleen instaat wat ze aanmoeten naar haar begrafenis, maar ook wat ze belangrijk vindt in het leven. De roman gaat over hoe de vrouwen omgaan met deze brief.