Renske Werner

Renske Werner werd bekend bij het grotere publiek door haar boek Nieuw in New York. Het verhaal gaat over de verwende Annelore die door haar vader naar New York wordt gestuurd om ''haar horizon te verbreden''. Volledig tegen de wil van Annelore in. Maar wanneer ze eenmaal in New York is, blijkt dat het er toch helemaal niet zo erg is als ze had verwacht. Inmiddels is het tweede boek in de Annelore-serie uitgekomen; Starsitter in de States. Opnieuw een heerlijk feelgood-verhaal van schrijfster Renske Werner.

Renske woont en werkt in Vancouver. Ze is getrouwd en ze heeft twee dochters. Vanwege haar werk en familie reist ze regelmatig op en neer naar Nederland. Renske: "Het lijkt wel interessant als je het zo zegt. Ik ben op mijn 22ste voor mijn opleiding naar Vancouver vertrokken. Ik vond het niet gemakkelijk, ik liet een heel leven achter. Nadat ik mijn huidige man had ontmoet, maakte ik de keuze om er te blijven. Geen gemakkelijke keuze, want ik wilde graag een carrière opbouwen, maar ook regelmatig terug naar Nederland kunnen. En dat is geen gemakkelijke combinatie. Ik had de keuze uit lerares worden of voor mezelf beginnen. Ik koos voor het schrijven, eerst voor tijdschriften en daarna boeken. Het is me gelukt om een baan te vinden waarbij ik ook veel naar Nederland kan gaan."

Renske heeft gelukkig veel familie waar ze kan overnachten met haar gezin. "Ze hebben veel logeerkamers en dat is heel fijn. Dit is de eerste keer dat we met het hele gezin in een eigen appartementje zitten. Het is een beetje een uitprobeersel, ook vanwege mijn promotie-tour voor het boek. We gaan het liefst twee keer per jaar naar Nederland, ik vind het heel belangrijk voor mijn kinderen. Het is wel een gedoe soms, je dwingt jezelf flexibel te zijn. Maar zolang de kinderen niet leerplichtig zijn, gaan we er zeker mee door. Ik wil Nederland niet helemaal loslaten. Daarnaast voeden wij onze kinderen tweetalig op. Ik spreek alleen maar Nederlands tegen ze. Vancouver is onze basis, maar mocht er een kans voordoen om ons te vestigen in Nederland is dat ook een optie. Daarom zullen wij onze kinderen ook naar een internationale school laten gaan. Zo kunnen zo overal ter wereld hun opleiding afmaken, mochten we wel ooit gaan verhuizen."

De ervaring van verhuizen naar het buitenland heeft Renske goed kunnen gebruiken voor haar boek. Maar ook het ''starsitten'' en de ''paparazzi'' komen uit eigen ervaring. Ze zegt hierover: "Ik vind dat soort onderwerpen echt passen in een chicklit." Renske heeft niet bewust gekozen om te schrijven voor de doelgroep van 13 tot 16-jarigen. "Ik heb de vraag eerder gehad en geprobeerd terug te halen waarom ik het heb gedaan. Ik vond het wel mooi om een verwend iemand neer te zetten. Bij een jong meisje is dat ook nog gemakkelijk te doen. Een verwend krengetje van 26 leest toch heel anders. Ik denk dat het op die manier is ontstaan. Ik ben van mening dat je het beste schrijft over dat wat het dichtst bij je staat. Ik was vroeger ook altijd met kleding en jongens bezig. Daarnaast heb ik vroeger veel meegewerkt aan zomerkampen voor die leeftijdscategorie. Ik had daar gewoon veel mee. En al die dingen bij elkaar maken Annelore."

Hoofdpersoon Annelore dealt met dezelfde dingen als elke andere scholier. Ze is gemakkelijk te beïnvloeden en hard op zoek naar zichzelf. "Het is heel erg een ''chicklit-ding'' om een hoofdpersoon met zwakheden te hebben. Ze moet altijd iets herkenbaars hebben. Onhandigheden en oppervlakkigheden zijn voor mij als schrijfster heel handig. Daarmee maak je het personage ronder. In het begin is Annelore niet zo sympathiek. En dat is herkenbaar voor de lezer, iedereen kent wel iemand die zo is."

De gemiddelde chicklit wordt niet gezien als hoogstaande literatuur en dus niet serieus genomen. Renske had daar met name in het begin wat moeite mee. "Toen ik begon met het schrijven van het boek, zwakte ik het zelf steeds af. Zo van: ''het is maar een chicklit, hoor.'' Maar ik besloot dat ik trots mocht zijn op mijn boek, ik heb mezelf tenslotte al bewezen als journalist. Ik ben het zelfs een beetje gaan uitbuiten en profileer mezelf nu als chicklit-kenner. Een goede chicklit kan in mijn ogen net zo goed zijn als een goed literair boek. Er is veel goeds op de markt, maar ook veel slechts. Ik vind sommige boeken echt prachtig geschreven, zoals die van Marian Keyes. Chicklit is een waardevol genre, ook voor de leesbevordering. Begin maar met een chicklit, dan leer je lezen vanzelf leuk te vinden. Ik denk dat ik zeker chicklits blijf schrijven. Ik hoef mijn liefde voor dit genre niet meer onder stoelen of banken te steken."

Renske typeert haar eigen boeken als ''wegdroomlectuur''. "Van mij mag je best wegdromen bij een boek. Het hoeft allemaal niet elitair of maatschappelijk verantwoord te zijn. Het staat ver van de realiteit van de doelgroep af, maar dat mag best. Het is een heel lekker verhaal, dat beeldend geschreven is.