Onze recensie

• onze waardering

  Het ontwerp is origineel en intrigerend, al mis ik verhaalinhoudelijk wel wat puntjes op de i. De schrijfstijl is mooi. Bijna elk hoofdstuk eindigt met een pakkende, intrigerende zin die aanspoort tot verder lezen. De hoofdstukken die vanuit het oogpunt van Rosalie zijn geschreven worden afgewisseld met dreigende, korte stukjes van een onbekende ik-persoon. Hoewel de titel en de flaptekst meteen duidelijk maken waar het verhaal over gaat, komt het gedeelte over het ‘moordenaarsgen’ pas vrij laat in het verhaal aan de orde. De proloog is spannend, maar het verteltempo van de eerste hoofdstukken die daarop volgen is behoorlijk traag. Hierdoor duurt het redelijk lang voordat er een spanningsboog wordt opgebouwd. Doordat je als lezer weinig inzicht hebt in Rosalies gedachten en gevoelswereld, zijn haar daden niet altijd begrijpelijk. Hoewel het de auteur daardoor gelukt is je als lezer volledig op het verkeerde been te zetten, voel je hierdoor ook misleid: na bijna 300 bladzijden heb je niet het gevoel de hoofdpersoon te begrijpen of te kennen. Tegelijkertijd is Gifdochters daardoor het soort thriller dat een grimmig gevoel achterlaat en je bijblijft. Els Kerkhoven heeft met Gifdochters een veelbelovend debuut geschreven.

  Lees verder